Kies toch maar voor de weg van de hulpverlener ? (en hou ons hier op de hoogte)
Een hulpverlener kan best goed overweg met de aanpak van een overspelige echtgenoot en kan de bijhorende emoties ventileren en kanaliseren, zelfs mocht je man erbij zijn om het een en het ander te bespreken. Dat hoeft voor hulpverlener niet eens moeilijk te zijn en de haalbaarheid daarvan hangt eigenlijk enkel af van de (on)wil.
Ook Wesley meent dat onderling overleg de beste methode is om te scheiden. Scheiden bestaat uit een juridisch proces en een emotioneel proces. Je vraagt naar eventuele valkuilen en die zijn er zeker. Een voorbeeld. Je reactie ?Kan ik op grond hiervan de scheiding aanvragen of op zijn minst mijn man de toegang tot de echtelijke woning ontzeggen?? is erg begrijpelijk maar ook een voorbeeld van een valkuil. Dat ontrouw en de leugens van je man je zeer diep raken is normaal, zo ook de behoefte om vanuit de diepe ontgoocheling en onverwerkte emoties te reageren. Iemand de toegang tot zijn eigen woning ontzeggen is een zeer drastische maatregel. Getroffen worden door zeer drastische maatregelen zorgt voor diepe ontgoocheling en onverwerkte emoties en betrokkene zal behoefte hebben om ? Zelfs mocht het mogelijk zijn raad ik je dit af.
Maar wat als er een of meerdere kinderen zijn?
Stel hun belang voorop ! Dat ouders in een spiraal van blijvende conflicten terechtkomen is voor hen vernietigend zowel voor hun gezondheid als hun welzijn.
In voorkomend geval zal je toch samen dienen in te staan voor die ouderrol, onmogelijk om hem uit je leven te bannen zonder zware consequenties.
Zo ook voor die zaak, maar zoals je zelf weet is dat van een heel andere orde. Het emotioneel bedrog is mogelijks van een andere orde dan het zakelijk bedrog. Stap eerst naar die hulpverlener waarbij ruimte is om die onverwerkte emoties wat te ventileren en laat je bijstaan in dat emotioneel proces. Op een gegeven moment zal je allicht behoefte hebben om te praten over hoe het nu verder zal moeten al dan niet te samen met die hulpverlener.
Op dit moment zou ik me focussen op het traject van het emotioneel scheidingsproces eerder dan op de uitkomst van ?scheiding?. Dit doe je om verlies aan kwaliteit van leven te minimaliseren, verlies aan emotioneel welzijn te beperken. Kortom de kwaliteit van het leven vooropstellen. Mochten er geen kinderen zijn dan hoef je binnen afzienbare tijd niet meer verbonden te zijn met je man. Maar ook daar als je samen een zaak runt zal het beste rendement voor die zaak (lees jullie inkomsten) zijn dat je er samen uitgeraakt
Met elk een advocaat te kiezen kies je allicht voor een juridische strijd die vaak gebaseerd is om op slinkse wijze een strategie opbouwen (vb. laten betrappen) om betere positie te hebben om samen te onderhanden. Ik kon er moeilijk bij dat een advocaat van in begin er voor koos (op vraag van hun cli?nt) om toch de weg te kiezen om geen EOT te proberen maar waar wel ?onderlinge toestemming ?lees overleg over regelingen allerhande niet in het minst voor de kinderen- ? voor nodig was. (echtscheiding onderlinge toestemming ? wat het vlugste gaat ? wat het goedkoopste is ? wat zorgt voor minder langdurige conflicten - )
Zeker met de nieuwe echtscheidingswet - EEO* - wet die binnen een dag of 10 van kracht wordt zal de uiteindelijke uitkomst (scheiding) voorspelbaar zijn.
RR
*
http://www.f4j.be/doc/doc07/070330_EOO_ ... hting.html