Ik ben nu ruim 10 maanden uit elkaar en nog steeds zijn er geen concrete afspraken gemaakt omtrent de regeling voor de kinderen.
We woonden feitelijk samen en hebben 2 kinderen. Tijdens onze relatie zijn er altijd discussies geweest over de vrijetijdsbesteding van de kinderen. Voor mijn ex zijn de kosten die aan de vrijetijdsbesteding uitgegeven worden van ondergeschikt belang. Ze gaf hier dan ook ontzettend veel geld aan uit zonder onderling overleg. Als ik dan de discussie wou aangaan dat ze overdreef snoerde ze mij de mond door te zeggen dat ze een deel betaald had met geld van haar eigen spaarrekening of met de hulp van haar ouders.
Nu we uit elkaar zijn wilt ze natuurlijk dat ik de helft van die activiteiten mee betaal. En ze wilt zelfs nog meer uitgeven. Het gaat hier om activiteiten die oplopen tot 4 à 6 keer per week een uur voor mijn 2 kinderen. Vaak vallen deze activiteiten ook niet samen waardoor je gemakkelijk 8 tot 10 uur per week naar activiteiten moet. Ik vind dat dit allemaal een beetje veel wordt en dat de kinderen te weinig tijd overhouden voor schoolwerk. Ook de kosten vind ik veel te duur. Op jaarbasis komen deze kosten uit op meer dan €4000 voor 2 kinderen.
Kinderen hebben nood aan activiteiten zoals dans, sport, muziek, ... maar er moet wel ergens een evenwicht gevonden worden tussen wat haalbaar is icm school en ook de kosten moeten betaalbaar blijven.
Zijn er richtlijnen over wat een redelijke kostprijs is voor vrijetijdsbesteding? Hoe kan ik ervoor zorgen dat er ook eindelijk eens naar mij geluisterd wordt? Ik zou graag ook wat tijd kunnen doorbrengen met mijn kinderen ipv steeds van de ene activiteit naar de andere te rijden.
- Jureca
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Jureca begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Ik denk niet dat er richtlijnen bestaan. Bovendien weet ik niet of het een must is dat je akkoord gaat met die kosten. Zowel bij mij als bij mijn nieuwe partner vallen de kosten van de vrijetijdsbesteding onder buitengewone kosten (voor 80% aftrekbaar voor de betaler); maar dit pas na goedkeuring door de BEIDE ouders.
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders (weekendpapa); en wij hadden onze sporten/... op woensdag en om de 14 dagen tijdens het weekend bij mama. Ik zeg niet dat het ideaal is om een vrijetijdsbesteding om de 14 dagen te 'beoefenen'; maar hier kan het wel een oplossing bieden.
Concreet: als mama sport x wil laten doen aan 8u/week met een kostprijs van y; dan is dat haar goed recht maar dus haar keuze en haar kost. Jij hebt recht om jouw keuze te maken (minder sport; meer quality-time en school) en die 'keuze' zal jij moeten bekostigen. Ik denk dus dat je op dat vlak vrij bent in je keuze...
Ik ben zelf kind van gescheiden ouders (weekendpapa); en wij hadden onze sporten/... op woensdag en om de 14 dagen tijdens het weekend bij mama. Ik zeg niet dat het ideaal is om een vrijetijdsbesteding om de 14 dagen te 'beoefenen'; maar hier kan het wel een oplossing bieden.
Concreet: als mama sport x wil laten doen aan 8u/week met een kostprijs van y; dan is dat haar goed recht maar dus haar keuze en haar kost. Jij hebt recht om jouw keuze te maken (minder sport; meer quality-time en school) en die 'keuze' zal jij moeten bekostigen. Ik denk dus dat je op dat vlak vrij bent in je keuze...
Qui sine peccato est, primus lapidem mittat.
Abyssus abyssum invocat...
Abyssus abyssum invocat...
Bij mij betaalt de vriend voor zijn kids 6 en 8 jaar mee den helft van de gekozen activiteit. Maar hij is van het principe dat er maar 1 activiteit per kind mag zijn. Doet hij het niet graag meer ok, dan mag hij het jaar daarop iets anders kiezen. De ex wilde den oudste ook op voetbal en karate sturen. Zoals JJA zegt er moet evenwicht zijn, op den duur gaat het voor een opdracht worden om al die activeiten te doen hé.
Jullie hebben co-ouderschap, wat wil zeggen dat jullie samen alles moeten belissen, ook vrijetijdsbesteding.
Als jullie onderling niet overeenkomen is de familierechter bevoegd om in jullie plaats die beslissing te nemen.
Uiteindelijk komt het er op neer dat noch jij, noch je ex alleen die beslissing mag nemen om ze in te schrijven in een naschoolse activiteit, te verwachten dat de andere ouder daar ook voor opdraait (vervoer/tijd) en dan nog eens de rekening door te sturen.
Het is simpel:
- ofwel beslissen jullie SAMEN dat jullie kind een activiteit doet en doet het kind dat in beide weken en delen jullie de kosten
- ofwel beslist een van jullie dat jullie kind een activiteit doet, doet het kind dat in de week van die ouder en staat die ouder in voor de kost. Als de andere ouder ermee akkoord gaat, kan het kind die activiteit uiteraard ook doen in zijn week/
Als een ouder van mening is dat het kind een bepaalde hobby wil/gaat/moet uitoefenen, vindt er overleg plaats tussen beide ouders en komen jullie tot een ban bovenstaande oplossingen. Lukt dat niet, zal de ouder die de activiteit wil aan de rechter moeten uitleggen waarom hij dat wil. De ouder die niet akkoord gaan, mag zeggen waarom hij die activiteit niet belangrijk vindt.
Rechters redeneren meestal dat kinderen recht hebben recht op een (of meerdere) hobby ('s). Dus op alles nee zeggen, is geen optie.
Maar overdrijven, vinden ze ook niet goed.
Dus als je kan aantonen dat je wel degelijk achter SOMMIGE hobby's staat en voor die activiteiten die jullie in onderling overleg hebben gepland, zeker de helft wil bijdragen en de kinderen ernaar toe wil brengen, denk ik niet dat je ex haar slag thuis zal halen.
Je kan zeker argumenteren dat er teveel tijd (van de kinderen, niet van jezelf) in deze activitetien kruipt en er weinig tijd overblijft voor schoolwerk.
En het argument dat het te duur is, kan je zeker ook gebruiken, maar dat is uiteraard ondergeschikt aan argument 1: de kinderen.
Bottom line: Je betaalt NIET mee voor de activiteiten die niet in onderling overleg zijn gepland. Als je ex om een betaling verzoekt, deel je haar mee via een AS dat jullie samen besproken hebben dat de kinderen hobby A en B doen, dat je de helft van de kost van deze hobby's zal bijdragen en de kinderen ook naar deze hobby's zal vervoeren wanneer ze bij jou zijn. Dat de bijdrage waarom zij verzoekt gaat om hobby C, waarvoor zij de kinderen heeft ingeschreven zonder onderling overleg, dat u niet akkoord gaat met deze inschrijving en bijgevolg ook de helft daarvoor niet zal bijdragen. Dat hobby A en B in uw ogen voldoende geplande wekelijkse vrijetijdsbesteding zijn en u in uw tijd ook belang hecht aan gezinsactiviteiten en voldoende tijd voor schoolwerk. Dat indien zij of de kinderen van mening zijn dat een andere activiteit leuker/interessant is dan hobby A of B, jullie uiteraard samen kunnen beslissen om een van die hobby's volgend academiejaar te vervangen door een andere, indien dit in overling overleg gebeurd.
U betaalt uiteraard ook niets zomaar, u wacht op een betalingsbewijs dat zij u dient over te maken indien zij degene is die de kost initieel voorschiet.
Puur uit curieusiteit: welke hobby's doen je kinderen dan allemaal dat het zoveel is?
Als jullie onderling niet overeenkomen is de familierechter bevoegd om in jullie plaats die beslissing te nemen.
Uiteindelijk komt het er op neer dat noch jij, noch je ex alleen die beslissing mag nemen om ze in te schrijven in een naschoolse activiteit, te verwachten dat de andere ouder daar ook voor opdraait (vervoer/tijd) en dan nog eens de rekening door te sturen.
Het is simpel:
- ofwel beslissen jullie SAMEN dat jullie kind een activiteit doet en doet het kind dat in beide weken en delen jullie de kosten
- ofwel beslist een van jullie dat jullie kind een activiteit doet, doet het kind dat in de week van die ouder en staat die ouder in voor de kost. Als de andere ouder ermee akkoord gaat, kan het kind die activiteit uiteraard ook doen in zijn week/
Als een ouder van mening is dat het kind een bepaalde hobby wil/gaat/moet uitoefenen, vindt er overleg plaats tussen beide ouders en komen jullie tot een ban bovenstaande oplossingen. Lukt dat niet, zal de ouder die de activiteit wil aan de rechter moeten uitleggen waarom hij dat wil. De ouder die niet akkoord gaan, mag zeggen waarom hij die activiteit niet belangrijk vindt.
Rechters redeneren meestal dat kinderen recht hebben recht op een (of meerdere) hobby ('s). Dus op alles nee zeggen, is geen optie.
Maar overdrijven, vinden ze ook niet goed.
Dus als je kan aantonen dat je wel degelijk achter SOMMIGE hobby's staat en voor die activiteiten die jullie in onderling overleg hebben gepland, zeker de helft wil bijdragen en de kinderen ernaar toe wil brengen, denk ik niet dat je ex haar slag thuis zal halen.
Je kan zeker argumenteren dat er teveel tijd (van de kinderen, niet van jezelf) in deze activitetien kruipt en er weinig tijd overblijft voor schoolwerk.
En het argument dat het te duur is, kan je zeker ook gebruiken, maar dat is uiteraard ondergeschikt aan argument 1: de kinderen.
Bottom line: Je betaalt NIET mee voor de activiteiten die niet in onderling overleg zijn gepland. Als je ex om een betaling verzoekt, deel je haar mee via een AS dat jullie samen besproken hebben dat de kinderen hobby A en B doen, dat je de helft van de kost van deze hobby's zal bijdragen en de kinderen ook naar deze hobby's zal vervoeren wanneer ze bij jou zijn. Dat de bijdrage waarom zij verzoekt gaat om hobby C, waarvoor zij de kinderen heeft ingeschreven zonder onderling overleg, dat u niet akkoord gaat met deze inschrijving en bijgevolg ook de helft daarvoor niet zal bijdragen. Dat hobby A en B in uw ogen voldoende geplande wekelijkse vrijetijdsbesteding zijn en u in uw tijd ook belang hecht aan gezinsactiviteiten en voldoende tijd voor schoolwerk. Dat indien zij of de kinderen van mening zijn dat een andere activiteit leuker/interessant is dan hobby A of B, jullie uiteraard samen kunnen beslissen om een van die hobby's volgend academiejaar te vervangen door een andere, indien dit in overling overleg gebeurd.
U betaalt uiteraard ook niets zomaar, u wacht op een betalingsbewijs dat zij u dient over te maken indien zij degene is die de kost initieel voorschiet.
Puur uit curieusiteit: welke hobby's doen je kinderen dan allemaal dat het zoveel is?
Het is niet zozeer het rondrijden dat ik een probleem vind. Ik zit er helemaal niet me in om op zaterdag de kinderen naar hun activiteiten te brengen. Het zijn gewoon de weekavonden die ik voor de kinderen te zwaar vind. op maandagavond had mijn dochter een activiteit van 18-19 uur op woensdagnamiddag hadden ze allebei activiteiten en op donderdag had mijn zoon activiteiten van 17 uur tot 20 uur. Op zaterdag hadden ze ook activiteiten van 11 tot 13 uur. Ik weet natuurlijk nog niet hoe die uren zullen vallen in het komende schooljaar maar nu hadden we maar 1 doordeweekse avond waarop we niet ergens naartoe moesten. Bovendien vind mijn ex dat ze ook nog een extra uurtje sport moeten doen elk.
Ik heb al meerdere keren geprobeerd om een degelijke en eerlijke regeling op te stellen voor de kinderen maar tot op heden heeft ze geen enkele afspraak op papier willen zetten. Momenteel zijn de kinderen week-om week bij mij met uitzondering van woensdag. Aangezien ze momenteel werkzoekende is is dat de beste oplossing voor de kinderen om hun activiteiten op woensdag te kunnen uitoefenen. Sinds kort heeft ze haar ook de donderdagen toegeëigend omdat ze vindt dat ze de kinderen dan beter kan opvangen. Mijn zoon heeft dan activiteiten van 17 tot 20 uur en ik moest mijn dochter meenemen naar die activiteiten. Zij woont bij haar ouders dus mijn dochter bleef dan gewoon daar.
Ik zou graag de kinderen op donderdag terug bij mij hebben maar dat weigert ze. Nu heeft ze mij gezegd dat ik een brief ga krijgen van haar advocaat voor een bemiddeling. Ze heeft wel al gezegd dat als ik niet akkoord ga met de huidige 5-9 regeling, dat ze dan voor 50/50 gaat en alimentatie gaat eisen. Pure chantage, als de kinderen 9 dagen bij haar zijn hoeft ze geen alimentatie en als de kinderen 7 dagen bij haar zouden zijn wilt ze die ineens wel gaan eisen. Ik zie ook niet in waarom ik alimentatie zou moeten betalen. De kosten voor de kinderen worden 50/50 gedeeld. Ze woont bij haar ouders en geniet daar van kost en inwoon (ook voor de kinderen) en ze trekt een uitkering als werkzoekende. (Ze is trouwens pas werkzoekende nadat we uit elkaar waren.) Ik betaal alles zelf en heb een huishuur te betalen van €900. Ik moet het dus met veel minder stellen.
Ik heb al meerdere keren geprobeerd om een degelijke en eerlijke regeling op te stellen voor de kinderen maar tot op heden heeft ze geen enkele afspraak op papier willen zetten. Momenteel zijn de kinderen week-om week bij mij met uitzondering van woensdag. Aangezien ze momenteel werkzoekende is is dat de beste oplossing voor de kinderen om hun activiteiten op woensdag te kunnen uitoefenen. Sinds kort heeft ze haar ook de donderdagen toegeëigend omdat ze vindt dat ze de kinderen dan beter kan opvangen. Mijn zoon heeft dan activiteiten van 17 tot 20 uur en ik moest mijn dochter meenemen naar die activiteiten. Zij woont bij haar ouders dus mijn dochter bleef dan gewoon daar.
Ik zou graag de kinderen op donderdag terug bij mij hebben maar dat weigert ze. Nu heeft ze mij gezegd dat ik een brief ga krijgen van haar advocaat voor een bemiddeling. Ze heeft wel al gezegd dat als ik niet akkoord ga met de huidige 5-9 regeling, dat ze dan voor 50/50 gaat en alimentatie gaat eisen. Pure chantage, als de kinderen 9 dagen bij haar zijn hoeft ze geen alimentatie en als de kinderen 7 dagen bij haar zouden zijn wilt ze die ineens wel gaan eisen. Ik zie ook niet in waarom ik alimentatie zou moeten betalen. De kosten voor de kinderen worden 50/50 gedeeld. Ze woont bij haar ouders en geniet daar van kost en inwoon (ook voor de kinderen) en ze trekt een uitkering als werkzoekende. (Ze is trouwens pas werkzoekende nadat we uit elkaar waren.) Ik betaal alles zelf en heb een huishuur te betalen van €900. Ik moet het dus met veel minder stellen.
Momenteel is er geen regeling qua verblijf, dus vallen we terug op: 'Jullie hebben co-ouderschap, wat wil zeggen dat jullie samen alles moeten belissen, ook verblijf. Als jullie onderling niet overeenkomen is de familierechter bevoegd om in jullie plaats die beslissing te nemen.'
Wat houdt dat nu in: niemand heeft op een bepaalde moment récht op de kinderen. Zijn ze bij jou, dan heb jij het voor het zeggen, zijn ze bij haar, dan heeft zij het voor het zeggen. Als zij ze dus niet aan jou wil overdragen, kan ze dat (op deze moment) straffeloos doen, want je kan geen klacht neerleggen. Hetzelfde voor jou. Echter: Je kan wel een melding maken bij de politie dat je je kinderen niet meekrijgt en in de rechtbank zal ze hier over ondervraagd worden. Kinderen weghouden van iemand, daar kunnen ze niet mee lachen. Maar zover is het dus nog niet.
Ik bedoel hiermee: als jij die 50/50 wil, dan doe je de kinderen op woe en op do ook niet meer naar je ex. Want op deze manier creeër je een soort regeling (woe/do bij haar) waarmee ze dan later (evt) tegen de rechter kan zeggen: maar we doen het nu al een tijd zo en hij heeft nooit geklaagd. Ik zou haar dus duidelijk maken dat je bilocatie wil en de kinderen dus ook op woensdag en donderdag zelf zal opvangen. Of dat je niet akkoord kan gaan met het feit dat zij de kinderen op donderdag bij zich houdt en je ze dus op woensdagavond bij haar zal oppikken ('t is maar wat je zelf wil)
Bemiddeling is GOED. Dat is een onpartijdige persoon en die kan misschien ook wel helpen om je ex te doen inzien dat je tegemoet komt aan sommige vragen voor hobby's, maar dat te veel te veel is. Zorg voro een erkende bemiddelaar, want als je naar de familierechtbank zou moeten, is bemiddeling daar ook de eerste stap en als je dat dan al achter de rug hebt, kan het daar vooruit gaan, ipv dan nog eens eerst op bemiddeling te gaan.
Ivm alimentatie: In geval van bilocatie is er normaliter geen alimentatie, tenzij de inkomens ver uit elkaar liggen.
Echter: er wordt ook rekening gehouden met uitgaven (dus dat je ex er geen heeft en jij wel) en ook met 'vrijwillige verarming'. Daarmee bedoel ik: als je ex zelf ontslag heeft genomen, zal er daarmee geen rekening gehouden worden, omdat ze dan zelf gekozen heeft om minder inkomen te hebben. Ik denk dat ze ook daar niet veel kans zal maken.
En dan nog: heb je ergens bewijzen dat ze je op die manier chanteert? Zeker goed bijhouden dan, want kinderen zijn GEEN pasmunt. Een rechter kan met zo'n uitspraken echt niet lachen.
Wat houdt dat nu in: niemand heeft op een bepaalde moment récht op de kinderen. Zijn ze bij jou, dan heb jij het voor het zeggen, zijn ze bij haar, dan heeft zij het voor het zeggen. Als zij ze dus niet aan jou wil overdragen, kan ze dat (op deze moment) straffeloos doen, want je kan geen klacht neerleggen. Hetzelfde voor jou. Echter: Je kan wel een melding maken bij de politie dat je je kinderen niet meekrijgt en in de rechtbank zal ze hier over ondervraagd worden. Kinderen weghouden van iemand, daar kunnen ze niet mee lachen. Maar zover is het dus nog niet.
Ik bedoel hiermee: als jij die 50/50 wil, dan doe je de kinderen op woe en op do ook niet meer naar je ex. Want op deze manier creeër je een soort regeling (woe/do bij haar) waarmee ze dan later (evt) tegen de rechter kan zeggen: maar we doen het nu al een tijd zo en hij heeft nooit geklaagd. Ik zou haar dus duidelijk maken dat je bilocatie wil en de kinderen dus ook op woensdag en donderdag zelf zal opvangen. Of dat je niet akkoord kan gaan met het feit dat zij de kinderen op donderdag bij zich houdt en je ze dus op woensdagavond bij haar zal oppikken ('t is maar wat je zelf wil)
Bemiddeling is GOED. Dat is een onpartijdige persoon en die kan misschien ook wel helpen om je ex te doen inzien dat je tegemoet komt aan sommige vragen voor hobby's, maar dat te veel te veel is. Zorg voro een erkende bemiddelaar, want als je naar de familierechtbank zou moeten, is bemiddeling daar ook de eerste stap en als je dat dan al achter de rug hebt, kan het daar vooruit gaan, ipv dan nog eens eerst op bemiddeling te gaan.
Ivm alimentatie: In geval van bilocatie is er normaliter geen alimentatie, tenzij de inkomens ver uit elkaar liggen.
Echter: er wordt ook rekening gehouden met uitgaven (dus dat je ex er geen heeft en jij wel) en ook met 'vrijwillige verarming'. Daarmee bedoel ik: als je ex zelf ontslag heeft genomen, zal er daarmee geen rekening gehouden worden, omdat ze dan zelf gekozen heeft om minder inkomen te hebben. Ik denk dat ze ook daar niet veel kans zal maken.
En dan nog: heb je ergens bewijzen dat ze je op die manier chanteert? Zeker goed bijhouden dan, want kinderen zijn GEEN pasmunt. Een rechter kan met zo'n uitspraken echt niet lachen.
Het is een bemiddelend gesprek bij haar advocaat. Zo onpartijdig vind ik dat niet. Onze inkomens waren quasi hetzelfde maar zij heeft op een bepaald moment besloten om opnieuw te gaan studeren. Ze is meer dan een half jaar thuis gebleven in ziekteverlof en zo heeft ze ervoor gezorgd dat ze ontslagen werd en kan ze nu uitkering trekken. Volgens mij is dat ook niet helemaal correct want een werkeloosheidsuitkering trekken terwijl je verdere studies doet is ook niet helemaal juist.
Ze zet nooit iets op papier of mail als ze zo'n uitspraken doet dus bewijzen kan ik dat niet. Ze is echt geslepen. Ze weigert trouwens ook om de gemeenschappelijke kosten te betalen die ik gedurende 10 maanden alleen betaald heb. We hadden samen een huis en dat is nu verkocht, maar alle facturen (internet, tv, elektriciteit, water, gas,...) stonden op mijn naam en ze weigerde die te betalen. Ik heb die duw allemaal betaald op niet in de problemen te komen maar nu wilt ze daar wel niets meer van terugbetalen. Maar ze vindt wel dat ik de helft van het bedrag dat ik heb teruggekregen van de belastingen aan haar moet geven en dat ik dat volgend jaar ook nog moet doen omdat het gaat over inkomsten terwijl we nog samen waren.
Ze zet nooit iets op papier of mail als ze zo'n uitspraken doet dus bewijzen kan ik dat niet. Ze is echt geslepen. Ze weigert trouwens ook om de gemeenschappelijke kosten te betalen die ik gedurende 10 maanden alleen betaald heb. We hadden samen een huis en dat is nu verkocht, maar alle facturen (internet, tv, elektriciteit, water, gas,...) stonden op mijn naam en ze weigerde die te betalen. Ik heb die duw allemaal betaald op niet in de problemen te komen maar nu wilt ze daar wel niets meer van terugbetalen. Maar ze vindt wel dat ik de helft van het bedrag dat ik heb teruggekregen van de belastingen aan haar moet geven en dat ik dat volgend jaar ook nog moet doen omdat het gaat over inkomsten terwijl we nog samen waren.
Bij haar advocaat? Niet doen! Zeg haar (of beter nog: aangetekend schrijven!!) dat je het wel een goed idee vindt om op bemiddeling te gaan, want dat je in het belang van jullie verdere relatie samen, die jullie steeds zullen hebben owv de kinderen, een procedure wil vermijden. Dat je het echter wel noodzakelijk acht dit te doen bij een onpartijdig persoon die noch haar noch jouw belangen behartigd.
Over de alimentatie: dat is al lastiger, omdat ze niet zélf (officieel dan) gekozen heeft om thuis te blijven. Echter, niet wanhopen. Mijn man heeft met zijn ex in EXACT dezelfde situatie gezeten (op het studeren na) en hier is geen alimentatie. Niemand verbiedt haar terug aan het werk te gaan, toch?
Gemeenschappelijke kosten: Woonde ze toen nog bij jou? (domicilie) Indien ja: Dan moet zij de helft van die kosten betalen. Indien neen, zijn die kosten inderdaad alleen voor jou: jij was de verbruiker, niet zij.
Ivm belastingen: Jullie zijn niet wettelijk samenwonend geweest en hebben dus elk jullie eigen belastingsteruggave (hopelijk teruggave
). Simpeler kan niet.
Over de alimentatie: dat is al lastiger, omdat ze niet zélf (officieel dan) gekozen heeft om thuis te blijven. Echter, niet wanhopen. Mijn man heeft met zijn ex in EXACT dezelfde situatie gezeten (op het studeren na) en hier is geen alimentatie. Niemand verbiedt haar terug aan het werk te gaan, toch?
Gemeenschappelijke kosten: Woonde ze toen nog bij jou? (domicilie) Indien ja: Dan moet zij de helft van die kosten betalen. Indien neen, zijn die kosten inderdaad alleen voor jou: jij was de verbruiker, niet zij.
Ivm belastingen: Jullie zijn niet wettelijk samenwonend geweest en hebben dus elk jullie eigen belastingsteruggave (hopelijk teruggave
). Simpeler kan niet.