#4 , 07 aug 2014 13:45
Normaliter is er bij bilocatie géén alimentatie te betalen, tenzij de inkomens van beide partners ver uit elkaar liggen. Bij bilocatie is het langs de andere kant ook normaal dat elke ouder zélf instaat voor alles: eten, kleding, huisdoktersbezoek, ...
Dingen die daarbuiten vallen, zijn dokter-specialisten, schoolspullen, hobby's (indien onderling overleg en akkoord), medische ingrepen, kot, openbaar vervoer (indien gebruikt in beide weken, anders enkel voor de ouder die het gebruikt), ...
Daarvan betaal je ieder de helft, ALS er onderling overleg was, ALS er een betalingsbewijs wordt voorgelegd, en in het geval van medische zaken, Als er een terugbetalingsbewijs van het ziekenfonds wordt bijgevoegd. Anders niet. (Gewoon via AS betalingsbewijzen en terugbetalingsnota vragen)
Op u concrete voorbeelden:
- tandartsbezoeken zijn voor uw kinderen nog 'gratis'! Ze moeten tweemaal per jaar gaan en u trekt het volledige bedrag terug. In realiteit komt het er op neer dat de ouder wie mee naar de tandarts gaat het voorschiet en het briefje binnenbrengt bij de ziekenkas en de andere ouder enkel maar op de hoogte stelt van het bezoek en het resultaat daarna. Zodra de bezoeken betalend zijn, is het voor ieder de helft NA teruggave mutualiteit.
- kledij: wordt typisch door elke ouder gekocht. Daarvoor zijn 100 redenene:
1) je kan toch moeilijk kleding voor een week mee gaan geven? Dat geeft de kinderen effectief een 'verhuis' gevoel. Als er iets is dat ze echt supergraag aandoen, kan je dat altijd meegeven, als ze erom vragen. Maar ze hebben al genoeg te verhuizen zonder hun kleerkast.
2) Wie koopt de kleren? Wie beslist hoe duur ze mogen zijn? Van welk merk? Als een persoon de kleren betaalt en de andere moet achteraf de helft betalen, is het gegarandeerd ambras. Je kan nu eenmaal niet 'onderling overleggen', tenzij je elke keer samen gaat shoppen, en zeg nu zelf: that ain't gonna happen.
3) Jassen en schoenen: dat kan je anders bekijken. Hoewel bovenstaande opmerking daar ook voor geld, dat zijn dingen die je minder frequent koopt en waar dus ook minder ruzie rond is. Ik moet wel zeggen: wij kopen ook de jassen en de schoenen zelf. De mama heeft een totaal ander smaak dan mijn man (en ik) en ik vind kwaliteit van schoenen extreem belangrijk, zeker voor kindervoeten, wat uiteraard resulteert in duurdere schoenen voor de stiefschatjes.
4) Wat als er kleren niet meer worden aangedaan, wie houdt ze dan bij? Is er nog een jongere broer of zus? Misschien een halfbroer/zus die de kleren verder kan afdragen. Dan heb je meebetaald voor kleren waar de ander dan nog goed mee is. Dit is een vergezcohte reden, ik weet het, maar mensen die ruzie willen maken en spanningen willen, zullen zo'n argumenten gebruiken. Best op voorhand eens over nadenken dus. + 't klinkt ook beter als je zegt dat je zelf wil instaan voor de verblijfsgebonden kosten, waaronder kleding.