JuridischForum.be

Hallo allemaal,

ik heb al vaker advies gevraagd en ben hier steeds goed geholpen geweest dus kom ik met het volgende vraagstukje af

Mijn vriendin en ik wonen nu twee maanden samen (ze was niet getrouwd of wettelijk samenwonend) en ze heeft twee kinderen. Een meisje van 3 en een zoontje van 1 jaar.
Wij hebben twee dagen na haar verhuis via de advocaat een voorstel tot bezoekregeling gedaan via onze advocaat en besloten tot dan op aanraden van onze advocaat de kinderen bij ons exclusief te houden vermits de vader een alcoholicus is.

Tot op heden hebben we van zijn advocaat enkel éénmalig een vraag gekregen als we de kinderen op een (onmogelijk) weekend bij hem wilden laten maar wij konden dit niet door familiale verplichtingen waarvan hij op de hoogte was. (Vandaar de vraag waarschijnlijk om de kinderen te mogen zien omdat hij wist dat dat nooit zou gaan voor ons en dat we zeker geen overnachtingen toestaan doordat hij geen bedjes heeft voor de kinderen)

Maar op ons gedane voorstel hebben we tot op heden ook nog geen enkel officieel antwoord mogen ontvangen. Hij heeft wel een sms gestuurd waarin stond dat we maar door moesten hebben dat hij het verwierp. Een tegenvoorstel krijgen we ook maar niet en nu vragen wij ons af als hier een "redelijk" termijn op bestaat.
Doordat hij en de kinderen nu van elkaar vervreemden vragen wij ons af als hij bv binnen enkele maanden met een voorstel op de proppen komt hij dan het bezoekrecht ineens terug heeft. Hij heeft in tussentijd op die ene keer na geen enkele keer naar de kinderen geïnformeerd (volgens ons maakt iemand die zijn kinderen wil zien toch wel wat haast om tot een regeling te komen).
De voorgestelde regeling was ook helemaal niet zwaar of onmenselijk maar hetgene wat standaard in de meeste echtscheidingen gebruikt wordt.

Van 0 tot 6 jaar om het weekend een volledige dag, enkele dagen per vakantie en 100€ allimentatie (zéér kort samengevat)
Van 6 tot 12 jaar om het weekend een volledig weekend, een derde van de vakanties en 125€ allimentatie (zéér kort samengevat)
Van 12 tot einde studies om het weekend een volledig weekend, de helft van alle vakanties en 175€ allimentatie. (zéér kort samengevat)
Ook steeds de helft van alle onkosten betreffende gezondheidszorg.

Wij vragen ons nu enkel af waaraan we ons in de toekomst mogen verwachten. Ook voor de oudste want die wil inmiddels haar papa niet meer zien door de situatie.
Ook vragen wij ons af hoe het zit met alimentatie en de onkosten van de kinderen want hier reageert hij ook niet op. Werken die met terugwerkende kracht of vanop de dag van een eventueel vergelijk tussen de twee partijen?

Alvast bedankt voor de hulp

Groetjes

Zonder er al te diep op in te gaan, want niemand kan voorspellen wat zal volgen: de regeling die zij voorstelt is helemaal niet wat standaard in de meeste scheidingen gebruikt wordt.

De standaard is bilocatie (ook gekend als week-week) wat enkel niet toegekend wordt als er serieuze tegenindicaties zijn.
Zelfs de conservatieve regeling die vroeger standaard was, is méér dan wat uw vriendin aan haar ex voorstelt, namelijk een weekend op 2 + de helft van de vakanties.
Indien er een reden is om niet onmiddelijk naar biolcatie te gaan (weinig contact, leeftijd kinderen, ...) zal een opbouwende regeling worden getroffen, maar die zal zich niet over zes jaar, maar eer over een jaar uitspreiden, zodat er zo snel mogelijk toegewerkt wordt naar een evenredig verdeeld verblijf.

Op deze moment is er géén regeling, wat wil zeggen dat beide ouders samen moeten belissen over het verblijf van de kinderen en niet alleen de moeder. Ik hoop dat u beseft dat dit gedrag en zo'n voorstel zich tegen haar kan keren als de vader zou beslissen naar de rechtbank te gaan. Er wordt steeds minder gelachen met moeders die denken dat zij alleenheerser zijn over hun kind. (Mijn excuses voor de cruheid in de uitdrukking, maar vaak is het zo en vaak zal de rechter ook niet al te gedetailleerd naar elk geval apart gaan kijken, maar naar de grote lijnen. hier zal hij zien: moeder neemt kinderen mee, doet belachelijk voorstel en houdt kinderen weg van vader).

Over de onkosten: Elke ouder moet bijdragen in het levensonderhoud van de kinderen. Er is echter weer geen vonnis, waardoor ouders dat onderling moeten regelen. Als u een vonnis wil, waardoor de alimentatie opeisbaar wordt, zal u naar de rechtbank moeten gaan. Maar hou er dan rekening mee dat de vader waarschijnlijk ook de verblijfsregeling op de agenda zal zetten. Met terugwerken kracht wordt meestal niet gedaan, maar zeg nooit nooit. nog een tip: hou het niet enkel bij 'de helft van onksoten gezondheidszorg', maar spreek over de helft van bijzondere onkosten en maak een lijst van alles wat daar zeker toebehoort. Denk aan schoolrekeningen, studieriezen, bijzonder medische onkosten, rijbewijs, eventueel kot, ...

Als u echt een oplossing wil, en de vader is onwillig om mee te werken, is de rechtbank de enige oplossing. In dit geval lijkt mij dit ook geen slecht idee, maar vraag in het kader van zijn alcoholisme wel een sociaal onderzoek aan.

Als u echt een oplossing wil, en de vader is onwillig om mee te werken, is de rechtbank de enige oplossing. In dit geval lijkt mij dit ook geen slecht idee, maar vraag in het kader van zijn alcoholisme wel een sociaal onderzoek aan.

Dat waren we sowieso van plan en had de advocaat al aangeraden.

Het voor vernoemde betreffende bilocatie is onmogelijk daar de vader nachten werkt.
De regeling is volledig door advocaat opgesteld en na een telefoontje bij een notaris bevestigd hij dat een vrij normale standaard procedure is vermits wij en de vader een behoorlijk stukje uit elkaar wonen (dit had ik eerder vergeten te vermelden).

Daardoor alleen al zou bilocatie onmogelijk worden daar hij de dochter nooit naar school kan brengen en we een kind natuurlijk niet op 2 scholen gelijktijdig kunnen laten lopen.

De onkosten zijn voor ons niet zo belangrijk doch eerder een "goed om te weten".

Dat de moeder het kind momenteel echter bij zich houd heeft gewoon te maken met het feit van alcoholisme, en agressie die daar op volgt. Ook de omgang naar de kinderen is niet 'normaal', op het moment dat een der kinderen dreigt te huilen worden ze verbaal keihard aangepakt (erger dan dat je zelfs met een volwassene zou doen) en meteen naar bed gestuurd. Vermits hier nog een peuter van net een jaar in het spel is weet je dus meteen dat hij de tijd daar in een bed zonder babyfoon mag gaan doorbrengen, luiers verversen is ook iets wat hij nog nooit gedaan heeft en ook nooit zal doen, dit wordt zelfs nu nog bevestigd door hem dus....(je kan moeilijk een peuter 2 dagen met 1 luier laten leven). Wat opvoedkundig niet erg hoogscorend is. Ook is het weghouden van de kinderen gedaan zodat de vader zijn verantwoordelijkheid zou nemen en meteen werk zou maken van een regeling ipv alles op zijn beloop te laten gaan en nergens van zich te laten horen van hoe en wat er nu kan gedaan worden om een overeenkomst te bereiken. Wij hebben meteen initiatief genomen en de eerste werkdag een brief door de advocaat van onze kant laten bezorgen.

Wij zijn geneigd van naar de rechtbank te stappen momenteel docht zijn wij op aanraden van onze advocaat momenteel even de boot aan het afhouden omdat hij geen enkele positieve wil vertoont en hij de ene overtreding naar ons toe na de andere maakt (stalking, bedreigingen, dronken aan de deur staan, laster en eerroof, werkgever van mijn vriendin lastigvallen waardoor ze haar werk al eens heeft verloren vorige maand). Van alles worden er meldingen en klachten gemaakt en we willen dit meenemen naar de rechtbank zodat duidelijk zichtbaar wordt dat de vader niet echt bekwaam is om met kinderen om te gaan. Onze advocaat wou dit zo doen en wij vonden dat verstandig zolang alles binnen een wettelijk kader valt.

Dit even ter verduidelijking

De afstand tussen beide woonplaatsen kan een van die tegenindicaties zijn, zeker en vast. De vraag die dan gesteld kan worden is: wie is er verhuisd en heeft de afstand gecreeërd? in vele gevallen wordt die persoon gezien als de reden waarom bilocatie niet mogelijk is én zelfs een degelijk gezagsco-ouderschap in het gedrang komt. Sommige rechters redeneren dan ook dat de ouder die in de woonplaats blijft, niet gestraft kan worden voor de acties van de verhuizende ouder. In sommige gevallen verkrijgt die dan zelfs het grote verblijfsdeel en blijft de andere ouder met de conservatieve regeling achter. Dus: wie is er verhuisd en vooral ook: hoe groot is de afstand tussen de woonplaatsen. Vaak denken mensen dat de afstand te groot is, maar de rechter volgt die redenering niet altijd.

Over de regeling die u voorstelt, kan uw notaris en advocaat beweren wat hij wil, maar het is je reinste BS. De conservatieve regeling is een weekend op twee weken en de helft van de vakanties. Aangezien het hier niet over schooldagen gaat, houdt de argumentatie van 'ver uit elkaar' geen steek. Of u nu op zaterdag en zondag moet rijden of op vrijdag en zondag, de te overbruggen kilometers blijven hetzelfde. Ik raad u dan ook aan om op dit punt niet die argumentatie te gebruiken.

Het alcoholisme en de agressie zijn natuurlijk een andere zaak. Als die in het spel zijn, blijven meldingen doen en klachten neerleggen. Telken male opnieuw. Op dat punt heeft uw advocaat zeker wel gelijk.