Verblijfsregeling na scheiding

[Ann11]

Ben in november 2006 bevallen van een zoontje. in september 2006 is mijn vriend 2weken van huis weggeweest "omdat het niet meer ging".
Een week na de bevalling zei hij dat hij definitief bij me zou weggaan.
Hij zou al drie maanden een affaire hebben. Mijn wereld stortte in elkaar en wist niet meer wat te doen.ik ben de eerste drie maanden ook niet in staat geweest om voor mijn zoon te zorgen, wou hem eigenlijk ook niet. ik had toen met mijn vriend co-ouderschap afgesproken, maar eigenlijk hebben mijn ouders en schoonouders meer gezord voor onze zoon dan wijzelf. Mijn vriend staat ook in ploegen en werk ook nog voor en na bij.
dus eigenlijk als onze zoon bij hem is, zorgt zijn moeder het merendeel voor hem.Ondertussen woon ik ook terug op mijn eigen en heb onze zoon nu elke avond bij me.Ik vind niet dat zijn moeder voor hem moet zorgen als ik thuis ben. het zou ook niet goed zijn voor een baby dat hij al zo lang van zijn moeder gescheiden zou worden. Ik voel me enorm schuldig omdat ik er de eerste maanden niet was voor hem, want het is een pracht van een zoon en ik zie hem enorm graag.Nu vraag ik me af, moest mijn vriend toch gaan samenwonen met zijn nieuwe vriendin en terug om co-ouderschap vragen, hoe sterk/zwak sta ik dan omdat ik er de eerste maanden niet echt voor gezord heb zoals het zou moeten.kan mij dit kwalijk worden genomen?

[dieke]

Hey meid

Hoe sterk je staat, dat kan ik je niet vertellen. Ik ben een leek op het vlak van die wetgeving.

Ik ben wel moeder van 2 zoontjes en ik wou je gewoon even vertellen dat het veel vaker voorkomt dan je zou denken, dat mama's de eerste maanden moeite hebben met de omgang met hun kind. Ik schreef destijds (bij de geboortes van mijn kindjes) nogal veel op websites voor jonge ouders, en ik las daar dergelijke verhalen echt dagelijks.

Het is zelfs zo dat het voor een stuk puur lichamelijk te verklaren is: de hormonen die je parten spelen tot een paar maandjes na de bevalling. Als daarbovenop dan zulk nieuws van je partner komt, is het heel erg logisch dat je het even niet meer ziet zitten hoor.

Maar het is dus alvast sowieso medisch te verklaren, dus ik zie echt niet in waarom dat in jouw nadeel zou kunnen spreken. Eerder in zijn nadeel zelfs, want hij heeft wel een geweldig moment gekozen om je met dergelijke beslissing te overvallen!!!