Mijn zoon moet sinds kort een bril dragen voor het lezen en tv-kijken. Ik werd daarvan op de hoogte gebracht, maar nadat alle stappen al waren genomen: oogarts, bril kiezen, bril kopen. Ik had dus geen medebeslissing in de keuze van bril (en dus de prijs). Nu vraagt mijn ex de helft te betalen.
Op het EOT-vonnis staat (zwart op wit) dat alle medische kosten (min terugbetaling mutualiteit) te delen zijn door twee, dus elk de helft. Maar volgens een collega is een bril kledij en geen medische kost. En in onze akte staat beschreven dat de ex alle kledij moet betalen... Ik weet het even niet meer nu... Op school wordt een gebroken bril bvb ook niet terugbetaald via de schoolverzekering...
Ik belde daarnet de notaris maar hij kon niet meteen een sluitend antwoord geven. Vandaar even mijn vraag: is een bril kledij of niet?
Alvast dank !
-
Konijntje32
Topic Starter - Berichten: 35
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
Sowieso helft van de glazen zijn door u te betalen. Ga eens langs bij een optieker om prijzen te weten van monturen, en kijk na of de keuze van uw ex redelijk is in verhouding met de prijs van een gemiddeld montuur. Indien veel duurder, betaald u enkel de helft van de prijs van een gemiddeld montuur.
-
PAPA EN ZOON
- Berichten: 37
Dus is dit medische kost, als u zoon mee gekozen heeft voor het montuur wel of niet doet er niet toe , waarom moet er over zoiets moeilijk gedaan worden, het gaat toch over de gezondheid van het kind en dan begrijp ik niet dat daar een discussie over gevoerd hoeft te worden.Mijn zoon moet sinds kort een bril dragen voor het lezen en tv-kijken.
Als het kind dit nodig heeft voor zijn welzijn en als je daar wil over discusieren, dan is dat jammer en staat het kind volgens mij niet centraal.
CARPE DIEM
Sommige monturen zijn wel ongelooflijk duur, in vergelijking met andere. Deze zijn niet toevallig van grote namen, die ook bekend zijn vanwege hun dure kledij. Mode heeft ook hier zijn invloed, dus stellen dat een optieker (en niet oogarts) een couturier is, is niet zo ver van de waarheid.
Inderdaad,
en en is het niet te begrijpen dat Konijntje deze vraag stelt?
Hij/zij is blijkbaar pas op de hoogte gebracht toen er enkel nog maar een rekening was om te verdelen. Hij (ik ga er even vanuit dat je mannelijk bent) is niet meegemogen om zijn zoon te 'steunen' bij de oogarts, heeft zelfs geen bijdrage mogen leveren in de keuze van de oogarts, is niet op de hoogte gesteld van het resultaat van het onderzoek, namelijk dat er een bril nodig was. Heeft bijgevolg ook niet de mogelijkheid gekregen om mee te gaan om samen een bril te kiezen. Enkel en alleen omwille van de rekening is hij op de hoogte gebracht. Anders had hij waarschijnlijk pas geweten dat zijn zoon een bril droeg, op de moment dat hij hem terugzag!
Dit is duidelijk geen geval van medische noodzaak (lees: de zoon lag niet op Spoed in het ziekenhuis waarbij beslissingen à la minute moeten worden genomen). Er was best tijd voor de ex om eventjes te bellen en te laten weten dat ze naar de oogarts gingen en te vragen of hij graag meeging, en daarna om te laten weten wat het resultaat was, en daarna om te vragen of hij zin had om mee te gaan naar de opticien om een bril te kiezen. Maar ze heeft er voor gekozen om alles op eigen houtje doen. En mijn PERSOONLIJKE mening is dan dat ze het ook maar op eigen houtje moet financieren.
Het heeft niets te maken met verantwoordelijkheden willen ontlopen. Het heeft te maken met ze niet mogen opnemen van de ex, met uitzondering van de financiële.
Voor de rest sluit ik mij aan bij het antwoord van Turaki: De helft van de glazen wel, het montuur niet als dat veel duurder is dan een gewoon model, anders wel.
en en is het niet te begrijpen dat Konijntje deze vraag stelt?
Hij/zij is blijkbaar pas op de hoogte gebracht toen er enkel nog maar een rekening was om te verdelen. Hij (ik ga er even vanuit dat je mannelijk bent) is niet meegemogen om zijn zoon te 'steunen' bij de oogarts, heeft zelfs geen bijdrage mogen leveren in de keuze van de oogarts, is niet op de hoogte gesteld van het resultaat van het onderzoek, namelijk dat er een bril nodig was. Heeft bijgevolg ook niet de mogelijkheid gekregen om mee te gaan om samen een bril te kiezen. Enkel en alleen omwille van de rekening is hij op de hoogte gebracht. Anders had hij waarschijnlijk pas geweten dat zijn zoon een bril droeg, op de moment dat hij hem terugzag!
Dit is duidelijk geen geval van medische noodzaak (lees: de zoon lag niet op Spoed in het ziekenhuis waarbij beslissingen à la minute moeten worden genomen). Er was best tijd voor de ex om eventjes te bellen en te laten weten dat ze naar de oogarts gingen en te vragen of hij graag meeging, en daarna om te laten weten wat het resultaat was, en daarna om te vragen of hij zin had om mee te gaan naar de opticien om een bril te kiezen. Maar ze heeft er voor gekozen om alles op eigen houtje doen. En mijn PERSOONLIJKE mening is dan dat ze het ook maar op eigen houtje moet financieren.
Het heeft niets te maken met verantwoordelijkheden willen ontlopen. Het heeft te maken met ze niet mogen opnemen van de ex, met uitzondering van de financiële.
Voor de rest sluit ik mij aan bij het antwoord van Turaki: De helft van de glazen wel, het montuur niet als dat veel duurder is dan een gewoon model, anders wel.
wij passen ook het "turaki"systeem toe en dat werkt wonderwel om luxeminnende ouders binnen de perken te houden:
men neme de modale prijs van het nodige montuur: men biedt daar de helft van de kostprijs aan , indien de andere ouder een armani wil kopen: dat zij/hij het surplus maar betaalt. Niet elk gezin heeft dezelfde financiele draagkracht en het is niet aan de andere ouder om te beslissen of de ene ouder zich dat wel of niet kan permitteren.
Er is een stevige bril nodig en die moet er een beetje ok uit zien: wel die zijn er ook in de middenklasse.
men neme de modale prijs van het nodige montuur: men biedt daar de helft van de kostprijs aan , indien de andere ouder een armani wil kopen: dat zij/hij het surplus maar betaalt. Niet elk gezin heeft dezelfde financiele draagkracht en het is niet aan de andere ouder om te beslissen of de ene ouder zich dat wel of niet kan permitteren.
Er is een stevige bril nodig en die moet er een beetje ok uit zien: wel die zijn er ook in de middenklasse.
-
prutsemieke
- Berichten: 14
Wanneer kinderen een bril nodig hebben op voorschrift van de oogarts, kun je het maar moeilijk kledij noemen ... Mijn dochter heeft ook een bril. Eentje van een bekend merk dus naar jullie normen 'een dure'. Aangezien zij hem van 's morgens tot 's avond moet opzetten, hebben we haar zelf laten kiezen welke ze mooi vond. Of dat nu een goedkope of en dure was. Ze heeft speciale glazen nodig dus de rekening liep toch wel op. Na aftrek van de terugbetaling van het ziekenfonds bleef er nog een 110 euro over, te delen door 2. Zowel ik als mijn ex-man moesten +/- 55 euro betalen. Met deze bril doet ze 2 jaar dus ik snap de commotie hier eigenlijk niet. Ik denk dat er andere kosten toch meer doorwegen dan een bril. 
prutsemieke, 110 euro vind ik persoonlijk niet veel voor een bril. Er zijn ook brillen van 300/400 euro én meer. En dat vind ik wel een brug te ver, tenzij beide ouders er mee akkoord gaan. En uiteraard wil je je kind niet met iets monsterlijk de straat op sturen, dat zou TS zeker ook niet willen, geen énkele ouder wil dat. maar daar gaat het helemaal niet om (plus: daar zijn ook grenzen aan, ik zie mijn stiefjes ook graag mooi gekleed, maar ga geen kledij van Armani ofzo kopen!).
De TS wil vooral ook aankaarten dat hem nergens iets gevraagd werd en hij zelfs enkel maar geïnformeerd werd toen de rekening was aangekomen. En ik begrijp heel goed dat hij dan steigert en zijn stekels opzet. Hij heeft niet eens de kans gekregen om zijn mening te geven, om aan te geven wat hij mooi vond, of om zijn zoon bij te staan in deze keuze. Ik denk dat het hem vooral daarom dfraait: Mag zijn ex zomaar rekeningen sturen zonder hem te raadplegen? Zonder dat hij zijn mening heeft kunnen geven en bijgevolg geen enkel invloed heeft kunnen hebben op het prijskaartje?
De TS wil vooral ook aankaarten dat hem nergens iets gevraagd werd en hij zelfs enkel maar geïnformeerd werd toen de rekening was aangekomen. En ik begrijp heel goed dat hij dan steigert en zijn stekels opzet. Hij heeft niet eens de kans gekregen om zijn mening te geven, om aan te geven wat hij mooi vond, of om zijn zoon bij te staan in deze keuze. Ik denk dat het hem vooral daarom dfraait: Mag zijn ex zomaar rekeningen sturen zonder hem te raadplegen? Zonder dat hij zijn mening heeft kunnen geven en bijgevolg geen enkel invloed heeft kunnen hebben op het prijskaartje?
-
Franciscus
- Berichten: 39712
- Juridisch actief: Nee
Ik dacht dat co-ouderschap ook wil zeggen samen beslissen.
-
prutsemieke
- Berichten: 14
mijn dochter haar glazen + montuur kostten +/- 500 euro maar je krijgt toch altijd een heel groot deel terugbetaald van het ziekenfonds? Wij hebben een kleine 400 euro teruggetrokken ...
Had de ex-vrouw van opstarter op voorhand een seintje moeten geven? Absoluut! Maar ze heeft het nu niet gedaan.
We spreken hier niet over onbetaalbare bedragen. Misschien moet opstarter het eventjes bespreken met zijn ex-vrouw dat hij niet echt tevreden is met het feit dat hij nu voor een voldongen feit werd gezet. Dat hij in de toekomst meer wil betrokken zijn bij zo'n zaken.
Allez, dat is mijn bescheiden mening hé
Had de ex-vrouw van opstarter op voorhand een seintje moeten geven? Absoluut! Maar ze heeft het nu niet gedaan.
We spreken hier niet over onbetaalbare bedragen. Misschien moet opstarter het eventjes bespreken met zijn ex-vrouw dat hij niet echt tevreden is met het feit dat hij nu voor een voldongen feit werd gezet. Dat hij in de toekomst meer wil betrokken zijn bij zo'n zaken. Allez, dat is mijn bescheiden mening hé