Er werd al meermaals op dit forum gewezen op de gevolgen van het gelijkmatig verdeelde verblijf van kinderen bij beide ouders na scheiding.
Een van die problemen heeft te maken met het feit dat kinderen slechts op één adres kunnen worden gedomicilieerd, wat onder meer gevolgen heeft voor de kinderbijslag en de belastingen.
is het een goed idee om het domicilie-adres van mijn kinderen, , het ene jaar bij mij te laten zetten en het andere jaar bij de moeder. Dit lijkt mij het eerlijkst voor alle partijen.
domicilie : het ene jaar bij de moeder, dan bij vader
Laatst gewijzigd door stephandr op 17 feb 2012 12:29, 1 keer totaal gewijzigd.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
Gebruiker21
- Berichten: 10787
- Juridisch actief: Nee
Als dit zou goedgekeurd worden, levert dit dan geen onwaarschijnlijke administratieve rompslomp op? Ieder jaar nieuwe identiteitskaarten (of aanpassing van de kaarten), ieder jaar deze wijzigingen doorgeven aan mutualiteit / eventueel bank waar de kinderen een rekening / spaarrekening hebben. Ieder jaar de energiemaatschappij / watermaatschappij aanschrijven om uw gratis energie / water per inwonend gezinslid aan te vragen. Dit zijn maar enkele dingen waar ik aan denk, maar er zullen er waarschijnlijk nog veel meer zijn.
Langs de andere kant begrijp ik het financiële plaatje in verband met kinderbijslag en kinderen ten laste, maar kan dit niet anders opgelost worden dan het domicilieadres ieder jaar te wijzigen?
Langs de andere kant begrijp ik het financiële plaatje in verband met kinderbijslag en kinderen ten laste, maar kan dit niet anders opgelost worden dan het domicilieadres ieder jaar te wijzigen?
Het is niet "me auto" of "me geld", maar "mijn / m'n auto" of "mijn / m'n geld"!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
Hou er rekening mee dat je werkgever geen reden hoeft op te geven om je te kunnen ontslaan!
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Als dit vrede brengt voor de ouders* omdat dit eerlijk, rechtvaardig, gelijke kansen bied etc is, dan is die onwaarschijnlijke administratieve rompslomp die er m.i. ongetwijfeld is gewoon ondergeschikt.
Maar rechters passen de wet niet toe... U zal het binnenkort gaan merken.
De motivering: google op "art.3 IVRK" en U zal kunnen lezen waar de rechter zich moet naar schikken.
RR
* Het belang v/h kind = vrede tussen de ouders
Maar rechters passen de wet niet toe... U zal het binnenkort gaan merken.
De motivering: google op "art.3 IVRK" en U zal kunnen lezen waar de rechter zich moet naar schikken.
RR
* Het belang v/h kind = vrede tussen de ouders
-
nieuwestart
- Berichten: 29
Dit is zo onmiddellijk de enige niet financiele reden om domicilie van de kinderen te eisen... Het is natuurlijk wel zo dat als je op financieel gebied serieus gediscrimindeerd wordt (topic discirminatie bij co-ouderschap) de kans groter is op financiele problemen...Nog een bijkomende discriminatie bij beslag op roerende goederen:
De ouder bij wie het kind niet is ingeschreven, geniet geen bescherming van de goederen die voor zijn kind bestemd zijn. (Bed, stoel, bestek, speelgoed...
http://www.senate.be/www/?MIval=/public ... 18&LANG=nl" onclick="window.open(this.href);return false;
Het zou maar erg zijn dat een deurwaarder het bed, het speelgoed en het schoolmateriaal voor je kinderen gewoon kan meenemen...
Doch, de enige juiste oplossing zou zijn: Volgens het rijksregister domicilie-adres bij beide ouders desnoods met vermelding van het percentage dat dit kind is toegewezen aan die ouder.
Er zijn inderdaad al voorstellen geweest om dit euvel op te lossen via een "co-ouderschapspas", maar dit blijkt nogal moeilijk zie o.m. het advies van de Raad van State ivm het wetsvoorstel van Swennen http://www.senate.be/www/webdriver?MIta ... j=83887035" onclick="window.open(this.href);return false;.
Het argument van Nieuwestart (ivm beslag) kan ik goed volgen maar als de domicilie om het jaar wijzigt, blijft het beslagprobleem wellicht bestaan.
Roderidder bedankt voor je denkpiste ! de rechtbank houdt immers zeer weinig of geen rekening met het financiële aspect van de zaak waardoor men met een andere argumentatie moet afkomen.
In mijn geval is het financieel veel voordeliger dat mijn kinderen bij mij gedomicilieerd staan aangezien er in mijn nieuw samengesteld gezin ook nog kinderen van mijn partner zijn, wat een aardig verschil uitmaakt voor de kinderbijslag. Ook mijn ex zou daar voordeel bij hebben (gesteld dat ze de helft van de kinderbijslag ontvangt) maar die heeft daar geen horen naar.
Het argument van Nieuwestart (ivm beslag) kan ik goed volgen maar als de domicilie om het jaar wijzigt, blijft het beslagprobleem wellicht bestaan.
Roderidder bedankt voor je denkpiste ! de rechtbank houdt immers zeer weinig of geen rekening met het financiële aspect van de zaak waardoor men met een andere argumentatie moet afkomen.
In mijn geval is het financieel veel voordeliger dat mijn kinderen bij mij gedomicilieerd staan aangezien er in mijn nieuw samengesteld gezin ook nog kinderen van mijn partner zijn, wat een aardig verschil uitmaakt voor de kinderbijslag. Ook mijn ex zou daar voordeel bij hebben (gesteld dat ze de helft van de kinderbijslag ontvangt) maar die heeft daar geen horen naar.
toch snap ik het niet goed.
In onze omgeving en ervaring levert het éénzijdige domicileren van de kinderen géén problemen op:
volledigheidshalve het gaat om de situatie verblijfsco-ouderschap:
- kinderbijslag wordt gegroepeerd in één gezin: waardoor ze ook hoger is (in het geval van een NSG); daar profiteert de andere ouder ook van mee, want ze is beduidend hoger.
- kinderbijslaggedeelte waar de andere ouder recht op heeft (berekenen volgens verblijfscoeffecient: 50-50 pf bvb 60-40) wordt per permanente opdracht elke maand doorgestort -> andere ouder.
- kinderen worden ook fiscaal aangegeven door elke ouder, hetzij dan voor de helft: en dat kan fiscaal-technisch (en beide ouders genieten daar dan ook belastingvermindering door)
- kinderen zijn wel aan één mutulaiteit verbonden (en dat kan zelfs die van de andere ouder zijn, waar ze niet gedomicilieerd zijn!)
- terugbetalingen medische prestaties door de mutualitieit kunnen toch aan beide ouders gebeuren: regel is: de terugbetaling gebeurt aan de ouder die het prestatiebriefje kan voorleggen. (dus ene ouder gaat met kind naar de dokter: hij/zij wordt ook terugbetaald)
Om het financiele plaatje af te maken: Bijzondere medische kosten worden vooraf overlegd wie de afspraak zal nemen en betalen: die ouder trekt terugbetaling terug en vordert van de andere ouder helft van remgeld. Van de mutualiteit kan je regelmatig overzichten vragen welke prestaties gedaan zijn en wat daar het remgeld voor is.
Algemene Bijzondere kosten worden steeds vooraf overlegd: als er een jas gekocht moet worden (dat zijn geen gewone dagelijkse kosten binnen het huishouden) wordt er bekeken binnen welke prijsklasse dit kan. Als de ene ouder persé een peperdure merkjas wil kopen: dan betaalt de andere ouder de helft van wat een "modale" jas zou kosten.
een zo eerlijk mogelijjke en zelfregulerende werkwijze die in onze ervaring wel werkt.
Is één van de ouders hier niet akkoord mee? Ik heb nog geen echt objectieve redenen ondervonden om hier niet akkoord mee te zijn.
Heeft iemand hier een andere ervaring mee?
In onze omgeving en ervaring levert het éénzijdige domicileren van de kinderen géén problemen op:
volledigheidshalve het gaat om de situatie verblijfsco-ouderschap:
- kinderbijslag wordt gegroepeerd in één gezin: waardoor ze ook hoger is (in het geval van een NSG); daar profiteert de andere ouder ook van mee, want ze is beduidend hoger.
- kinderbijslaggedeelte waar de andere ouder recht op heeft (berekenen volgens verblijfscoeffecient: 50-50 pf bvb 60-40) wordt per permanente opdracht elke maand doorgestort -> andere ouder.
- kinderen worden ook fiscaal aangegeven door elke ouder, hetzij dan voor de helft: en dat kan fiscaal-technisch (en beide ouders genieten daar dan ook belastingvermindering door)
- kinderen zijn wel aan één mutulaiteit verbonden (en dat kan zelfs die van de andere ouder zijn, waar ze niet gedomicilieerd zijn!)
- terugbetalingen medische prestaties door de mutualitieit kunnen toch aan beide ouders gebeuren: regel is: de terugbetaling gebeurt aan de ouder die het prestatiebriefje kan voorleggen. (dus ene ouder gaat met kind naar de dokter: hij/zij wordt ook terugbetaald)
Om het financiele plaatje af te maken: Bijzondere medische kosten worden vooraf overlegd wie de afspraak zal nemen en betalen: die ouder trekt terugbetaling terug en vordert van de andere ouder helft van remgeld. Van de mutualiteit kan je regelmatig overzichten vragen welke prestaties gedaan zijn en wat daar het remgeld voor is.
Algemene Bijzondere kosten worden steeds vooraf overlegd: als er een jas gekocht moet worden (dat zijn geen gewone dagelijkse kosten binnen het huishouden) wordt er bekeken binnen welke prijsklasse dit kan. Als de ene ouder persé een peperdure merkjas wil kopen: dan betaalt de andere ouder de helft van wat een "modale" jas zou kosten.
een zo eerlijk mogelijjke en zelfregulerende werkwijze die in onze ervaring wel werkt.
Is één van de ouders hier niet akkoord mee? Ik heb nog geen echt objectieve redenen ondervonden om hier niet akkoord mee te zijn.
Heeft iemand hier een andere ervaring mee?
Wat kinderbijslag betreft : De groepering van de kinderen gebeurt steeds rond de bijslagtrekkende (= de persoon die de kinderbijslag ontvangt, dit is meestal de moeder).
Men kan hiertegen in beroep gaan en de rechtbank verzoeken de bijslagtrekkende ouder aan te duiden (art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L.). Het kinderbijslagfonds wordt hierbij gedaagd als verwerende partij en ontvangt zodoende via de griffie het vonnis. Zelfs retroactieve schikkingen zijn, zonder formaliteit, bindend voor de kas.
Ik heb de vraag onlangs aan de RKW gesteld. Hieronder hun antwoord :
"Naar aanleiding van uw vraag om inlichtingen delen wij u het volgende mee.
Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen 2 begrippen:
De rechthebbende is de persoon als gevolg van wiens tewerkstellingsprestaties het recht op kinderbijslag bij voorrang vastgesteld wordt, dit is meestal de wettelijke vader van de kinderen.
De bijslagtrekkende is de persoon die de kinderbijslag ontvangt; dit is meestal de moeder van de kinderen. Met de sociale situatie van de bijslagtrekkende wordt rekening gehouden voor het bepalen van het bedrag waarop de kinderen recht geven.
In de situatie dat geen van de ouders exclusieve uitoefening van het ouderlijke gezag heeft, wordt in de kinderbijslagregelgeving uitgegaan van een situatie van co-ouderschap. De kinderbijslag wordt (bij voorrang) betaald door het kinderbijslagfonds van de (laatste) werkgever van de vader, aan de moeder, ook als de kinderen, of één van hen, deel uitmaken van het gezin van de vader.
De vader kan, voor de kinderen die in zijn gezin gedomicilieerd zijn, vragen dat de kinderbijslag aan hem wordt betaald. Hiertoe dient aan 2 voorwaarden voldaan te zijn:
- domiciliëring op het adres van de vader
- de uitdrukkelijke vraag van de vader aan het kinderbijslagfonds om de betaling aan hem uit te voeren.
Vanaf de maand, volgende op die waarin aan beide bovenstaande voorwaarden is voldaan, kan de vader bijslagtrekkende zijn, en dus de kinderbijslag ontvangen.
Groepering van de kinderen gebeurt steeds rond de bijslagtrekkende. Dit betekent dat, indien uw kinderen gedomicilieerd zijn bij hun moeder, en zij de wettelijke bijslagtrekkende is, de kinderen enkel in haar gezin kunnen gegroepeerd worden.
Indien de kinderen op uw adres gedomicilieerd worden, en u expliciet vraagt om de kinderbijslag zelf te ontvangen, kan groepering gebeuren met de kinderen van uw nieuwe partner, op voorwaarde natuurlijk dat zij wettelijke bijslagtrekkende is voor haar kinderen.
U hebt een aantal beroepsmogelijkheden tegen de aanwijzing van de moeder als bijslagtrekkende.
I. Procedures die een wijziging in de ouderschapsregeling teweeg brengen.
Indien u exclusieve uitoefening van het ouderlijke gezag verkrijgt, dient de kinderbijslag aan u te worden betaald, ook indien uw kind niet op uw adres is ingeschreven. De jeugdrechtbank en de rechtbank van eerste aanleg (in geval van scheiding) zijn hiervoor bevoegd.
II. Procedure die een wijziging van bijslagtrekkende beoogt.
Eén van de ouders die niet overeenkomen over de toekenning van de kinderbijslag kan de rechtbank verzoeken de bijslagtrekkende ouder aan te duiden (art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L.). Het kinderbijslagfonds wordt hierbij gedaagd als verwerende partij en ontvangt zodoende via de griffie het vonnis. Zelfs retroactieve schikkingen zijn, zonder formaliteit, bindend voor de kas.
Advocaatsbijstand voor de arbeidsrechtbank is geen must, je kunt zelf verschijnen. Bovendien vallen gerechtskosten in principe ten laste van het kinderbijslagfonds, behalve bij ‘roekeloos en tergend geding’.
Voordeel: groepering met andere kinderen in het gezin.
III. Procedures die niet leiden tot een verandering van bijslagtrekkende.
a) verzoek van beide ouders gericht aan het kinderbijslagfonds
Art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L. voorziet op vraag van beide ouders (geen specifieke vormvereisten nodig) de storting op een rekening waartoe zij beiden toegang hebben (de zgn. kinderrekening). Dit is een rekening, geopend op naam van de beide ouders waarop beide of één van hen maandelijks een bepaald bedrag storten. Met deze rekening worden dan alle uitgaven zoals kleding, school, doktersbezoek, enz. betaald
De kinderbijslag kan op dergelijke rekening gestort worden op voorwaarde dat (minstens) de moeder er geld kan vanaf halen. Let op: het gaat hier om een loutere uitbetalingsmodaliteit.
Nadeel: Groepering met eventuele andere kinderen blijft enkel mogelijk in het gezin van de wettelijke bijslagtrekkende (meestal de moeder).
b)Procedures waarbij de rechter de vader machtigt om de bijslagen te innen i.p.v. de moeder.
Dusdanige rechtens uitgesproken ‘sommendelegaties’ raken niet aan het statuut van de moeder als bijslagtrekkende (o.m. belangrijk voor de rangregeling; de kinderen kunnen dan enkel in het gezin van de moeder met eventuele andere kinderen worden gegroepeerd, NIET in het gezin van de vader).
- Voorlopige en dwingende maatregelen, opgelegd door de vrederechter. Het fonds is er slechts toe gehouden de beslissing na te leven in zoverre deze hem ter kennis werd gebracht door de griffie op verzoek van de eiser. Een kopie van de beslissing van de vrederechter via een advocaat is onvoldoende.
- Beslissing van de voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg in het raam van voorlopige maatregelen, die getroffen worden in een echtscheidingsprocedure op grond van bepaalde feiten. De verplichte formaliteit die deze sommendelegatie tegenstelbaar maakt aan het fonds als derde schuldenaar, is de betekening van de beslissing per deurwaardersexploot;
- Beslissing van de jeugdrechter. Ook hier is een deurwaardersexploot vereist.
- UITZONDERING: procedure voor de jeugdrechtbank op grond van art. 29 van de wet van 8 april 1965 (wet op de jeugdbescherming). Hier is kennisgeving door de griffier nodig, of, indien dit geweigerd wordt, een deurwaardersexploot.
- Uitspraak van de vrederechter, die als gevolg van de in art. 69 § 3 bepaalde verzetsprocedure, de vader toelaat de bijslagen te ontvangen. Een afschrift van het vonnis is voldoende om de kas tot naleving ervan te dwingen. De moeder heeft deze mogelijkheid niet. Deze procedure is het snelst en het goedkoopst.
Men kan hiertegen in beroep gaan en de rechtbank verzoeken de bijslagtrekkende ouder aan te duiden (art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L.). Het kinderbijslagfonds wordt hierbij gedaagd als verwerende partij en ontvangt zodoende via de griffie het vonnis. Zelfs retroactieve schikkingen zijn, zonder formaliteit, bindend voor de kas.
Ik heb de vraag onlangs aan de RKW gesteld. Hieronder hun antwoord :
"Naar aanleiding van uw vraag om inlichtingen delen wij u het volgende mee.
Er moet een onderscheid gemaakt worden tussen 2 begrippen:
De rechthebbende is de persoon als gevolg van wiens tewerkstellingsprestaties het recht op kinderbijslag bij voorrang vastgesteld wordt, dit is meestal de wettelijke vader van de kinderen.
De bijslagtrekkende is de persoon die de kinderbijslag ontvangt; dit is meestal de moeder van de kinderen. Met de sociale situatie van de bijslagtrekkende wordt rekening gehouden voor het bepalen van het bedrag waarop de kinderen recht geven.
In de situatie dat geen van de ouders exclusieve uitoefening van het ouderlijke gezag heeft, wordt in de kinderbijslagregelgeving uitgegaan van een situatie van co-ouderschap. De kinderbijslag wordt (bij voorrang) betaald door het kinderbijslagfonds van de (laatste) werkgever van de vader, aan de moeder, ook als de kinderen, of één van hen, deel uitmaken van het gezin van de vader.
De vader kan, voor de kinderen die in zijn gezin gedomicilieerd zijn, vragen dat de kinderbijslag aan hem wordt betaald. Hiertoe dient aan 2 voorwaarden voldaan te zijn:
- domiciliëring op het adres van de vader
- de uitdrukkelijke vraag van de vader aan het kinderbijslagfonds om de betaling aan hem uit te voeren.
Vanaf de maand, volgende op die waarin aan beide bovenstaande voorwaarden is voldaan, kan de vader bijslagtrekkende zijn, en dus de kinderbijslag ontvangen.
Groepering van de kinderen gebeurt steeds rond de bijslagtrekkende. Dit betekent dat, indien uw kinderen gedomicilieerd zijn bij hun moeder, en zij de wettelijke bijslagtrekkende is, de kinderen enkel in haar gezin kunnen gegroepeerd worden.
Indien de kinderen op uw adres gedomicilieerd worden, en u expliciet vraagt om de kinderbijslag zelf te ontvangen, kan groepering gebeuren met de kinderen van uw nieuwe partner, op voorwaarde natuurlijk dat zij wettelijke bijslagtrekkende is voor haar kinderen.
U hebt een aantal beroepsmogelijkheden tegen de aanwijzing van de moeder als bijslagtrekkende.
I. Procedures die een wijziging in de ouderschapsregeling teweeg brengen.
Indien u exclusieve uitoefening van het ouderlijke gezag verkrijgt, dient de kinderbijslag aan u te worden betaald, ook indien uw kind niet op uw adres is ingeschreven. De jeugdrechtbank en de rechtbank van eerste aanleg (in geval van scheiding) zijn hiervoor bevoegd.
II. Procedure die een wijziging van bijslagtrekkende beoogt.
Eén van de ouders die niet overeenkomen over de toekenning van de kinderbijslag kan de rechtbank verzoeken de bijslagtrekkende ouder aan te duiden (art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L.). Het kinderbijslagfonds wordt hierbij gedaagd als verwerende partij en ontvangt zodoende via de griffie het vonnis. Zelfs retroactieve schikkingen zijn, zonder formaliteit, bindend voor de kas.
Advocaatsbijstand voor de arbeidsrechtbank is geen must, je kunt zelf verschijnen. Bovendien vallen gerechtskosten in principe ten laste van het kinderbijslagfonds, behalve bij ‘roekeloos en tergend geding’.
Voordeel: groepering met andere kinderen in het gezin.
III. Procedures die niet leiden tot een verandering van bijslagtrekkende.
a) verzoek van beide ouders gericht aan het kinderbijslagfonds
Art. 69 § 1, 3de lid S.W.K.L. voorziet op vraag van beide ouders (geen specifieke vormvereisten nodig) de storting op een rekening waartoe zij beiden toegang hebben (de zgn. kinderrekening). Dit is een rekening, geopend op naam van de beide ouders waarop beide of één van hen maandelijks een bepaald bedrag storten. Met deze rekening worden dan alle uitgaven zoals kleding, school, doktersbezoek, enz. betaald
De kinderbijslag kan op dergelijke rekening gestort worden op voorwaarde dat (minstens) de moeder er geld kan vanaf halen. Let op: het gaat hier om een loutere uitbetalingsmodaliteit.
Nadeel: Groepering met eventuele andere kinderen blijft enkel mogelijk in het gezin van de wettelijke bijslagtrekkende (meestal de moeder).
b)Procedures waarbij de rechter de vader machtigt om de bijslagen te innen i.p.v. de moeder.
Dusdanige rechtens uitgesproken ‘sommendelegaties’ raken niet aan het statuut van de moeder als bijslagtrekkende (o.m. belangrijk voor de rangregeling; de kinderen kunnen dan enkel in het gezin van de moeder met eventuele andere kinderen worden gegroepeerd, NIET in het gezin van de vader).
- Voorlopige en dwingende maatregelen, opgelegd door de vrederechter. Het fonds is er slechts toe gehouden de beslissing na te leven in zoverre deze hem ter kennis werd gebracht door de griffie op verzoek van de eiser. Een kopie van de beslissing van de vrederechter via een advocaat is onvoldoende.
- Beslissing van de voorzitter van de Rechtbank van Eerste Aanleg in het raam van voorlopige maatregelen, die getroffen worden in een echtscheidingsprocedure op grond van bepaalde feiten. De verplichte formaliteit die deze sommendelegatie tegenstelbaar maakt aan het fonds als derde schuldenaar, is de betekening van de beslissing per deurwaardersexploot;
- Beslissing van de jeugdrechter. Ook hier is een deurwaardersexploot vereist.
- UITZONDERING: procedure voor de jeugdrechtbank op grond van art. 29 van de wet van 8 april 1965 (wet op de jeugdbescherming). Hier is kennisgeving door de griffier nodig, of, indien dit geweigerd wordt, een deurwaardersexploot.
- Uitspraak van de vrederechter, die als gevolg van de in art. 69 § 3 bepaalde verzetsprocedure, de vader toelaat de bijslagen te ontvangen. Een afschrift van het vonnis is voldoende om de kas tot naleving ervan te dwingen. De moeder heeft deze mogelijkheid niet. Deze procedure is het snelst en het goedkoopst.