Zoals vorige post laat merken, ben ik serieus verdrietig en boos en wil ik alles geregeld hebben. De tijd van lief zijn is dus voorbij.
Ik wil waar ik kan aanspraak op maken. MAar wat is dat juist?
Regeling:
Vader : 3 dagen per week
Moeder : 4 dagen per week (beetje co-ouderschap)
Kinderen: 3,5 en 1,5.
Domicilie bij moeder. Kinderbijslag op gezamenlijke rekening. Verhoogde, op basis inkomsten moeder.
KB wordt verdeeld in twee stukken. Moeder stort haar stuk op eigen rekening. VAder laat zijn deel staan. Hiermee betaalt moeder de kosten zoals kleding, schoenen,...
Vader : betaalt opvangkosten kinderen (en trekt ze ook terug van belastingen)
Belastingsvoordeel wordt gedeeld.
Dus vader "betaalt" eigenlijk 150 per maand (helft van de kinderbijslag die hij laat staan).
Indien grote kost (zoals autostoelen onlangs) betaalt hij de helft.
Van zijn loon gaat eigenlijk niets naar kinderen.
Woonst :
WOonden vroeger gratis (huis van zijn vader). Ik moest noodgedwongen gaan huren met twee kinderen (minimum twee slaapkamers voor ons drie dus). Hebben beide zelfde loon maar ik hierdoor wel een grote last meer dan hem.
Vervoer :
Als ik onze regeling tel is dat niet gelijk : op een werkweek dient hij de jonste slechts 1 keer naar de onthaalmoeder te halen (dinsdagavond) en 1 keer te brengen. Dus twee autoritten.
Ik dien dit op maandagmorgen, maandagavond, donderdagavond, vrijdagmorgen en vrijdagavond te doen. Dus vijf autoritten.
De oudste gaat naar school dichtbij dus dat maakt op zich niet veel iut, tenzij in tijd.
Dus : alles "lijkt" wel co-ouderschap te zijn maar is het in praktijk niet echt.
Iemand zei me dat het kindergeld volledig voor mij zou zijn en hij daarbovenop dan nog zou moeten betalen?
Heb ik me teveel laten doen? Wat is redelijk? Waar heb ik recht op, waar niet?