tegenindicaties co-ouderschap?

[Vlinder3]

Ik ga gewoon even heel sec de situatie schetsen...

Ik heb een tijdje geleden mijn relatie beëindigd. In die relatie zijn er 2 kinderen, allebei jonger dan 2jaar.
De manier waarop mijn ex papa is is mede een reden geweest om de relatie stop te zetten.
Nu wil hij echter wel co-ouderschap, maar ik zie dit echt niet zitten!

Alle afzonderlijke feiten binnen de muren kunnen wettelijk gezien waarschijnlijk niet als argumenten dienen en kunnen ook niet bewezen worden.
Maar welke feiten spelen wel mee voor een rechter om niet mee te gaan in een co-ouderschap?

De leeftijd van de kinderen?
Mijn ex heeft steeds de vroege shift, dus kan ze nooit zelf naar opvang of school doen.
Hij leeft heel fel in zichzelf gekeerd, wat eventueel wel kan 'aangetoond' worden?

Ik heb absoluut geen probleem om hem zijn kinderen te laten zien, ik wil hem ze niet ontnemen! Ik wil daar ook heel flexibel in zijn!
Maar echt de zorg voor hen opnemen doe ik liever zelf. Ik zou geen moment gerust zijn anders.

[roderidder]

Iemand zijn ouderschap ontnemen is een paardenmiddel. Beide ouders dienen ouder te blijven en dat is dus zoals je noemt "co-ouderschap"
Juridisch betekend dit dat beide ouders belast blijven met het ouderlijk gezag of de ouders samenwonen of gescheiden leven, het maakt voor de verantwoordelijkheid van het 'ouderschap' niet uit. Je kan met de andere ouder een verblijfsregeling voor de kinderen overeenkomen en die overeenkomst kan je dan als je het nodig acht dan voorleggen aan de rechter. Die zorgtijd hoeft niet 50/50 verdeeld te zijn hoor, je kan dit dus anders overeenkomen. Je stelt dat je heel flexibel zou willen opstellen. Eigenlijk is dit een pleidooi om niet naar de rechter te gaan omdat deze graag erg strakke en duidelijk regels voor jaren lang verankert. Aan die strakke regels kan je dan juridisch gezien niet meer onttrekken ook al wil je beide meer flexibiliteit. Je blijft gebonden aan wat de rechter heeft uitgesproken.


Kan je wat meer vertellen over je ongerustheid?


Eigenlijk maak ik mij een beetje zorgen omdat je verhaal zoveel elementen bevatten die een indicatie kunnen zijn voor een langdurig conflict tussen de ouders. Dat is niet goed voor de kinderen die als het ware in een stadium zitten waar hun fundamenten worden gecreeerd. Fundamenden zoals je weet moeten alles dragen wat nog opgebouwd moet worden en dat voor hun verdere leven.

Hoe zou U dit aanpakken zodat we ons hierover geen zorgen hoeven te maken?

RR

[Bijtje]

Leeftijd speelt geen tegenindicatie voor co-ouderschap noch voor een tweeverblijfsregeling. U kunt wel vragen om een 50% regeling opbouwend te doen. Bijvoorbeeld wisselt u de eerste twee jaar elke 5 dagen, zodat ze de ouder niet te lang moeten missen en u legt al een datum vast, waarin u om de week wisselt. Zo zou ik het aanpakken. Als u een flexibele regeling wil, laat dan in het vonnis opnemen dat de afspraken, mits schriftelijk voorafgaand akkoord, tijdelijk kunnen gewijzigd worden als het belang van het kind dit vereist. Dit heeft mijn ex ook in zijn vonnis laten opnemen. "De manier waarop hij papa is" ... is een hele vage uitleg. Alle ouders zijn anders en soms klikt de manier van opvoeden niet (meer) tussen twee ouders. Apart lukt het misschien wel beter dan u denkt, is dit denkbaar ?