In januari 2001 scheidden ik en mijn (ex)vrouw, in onderlinge overeenkomst. Samen hebben we 1 zoon (11jaar) en beslissen we samen voor het co-ouderschap. Samen hebben we besloten geen onderhoudsgeld aan elkaar te geven voor mijn zoon omdat het loon van ons beiden ongeveer evenveel is. Dit gaat 4jaar goed tot mijn zoon 15j.(bijna 16j.)is, en met de melding komt dat hij het over en weer pendelen beu is en hij zijn standvastigheid wil hebben en bij mij wil wonen daar zijn vrienden in mijn omgeving wonen. Wel wil hij nog regelmatig naar zijn moeder gaan maar deze enkel in de weekends.
Nadat zijn moeder is ingelicht proberen we een proefperiode van +-2 maanden. Dit gaat van kwaad naar erger en zijn moeder kan zijn beslissing niet aanvaarden en dreigt steeds met de melding dat wanneer hij bij zijn vader blijft wonen zij zichzelf van het leven zou beroven. Nadat we dit hebben overlegd met onze advocaat hebben we geprobeerd een kleine maandelijkse alimentatie te krijgen daar hij continu bij mij woont. Daar heeft ze nooit op gereageerd en haar advocaat ook niet.
In mijn akte opgemaakt door de notaris staat een clausule in waarin staat dat wanneer een grote verandering buiten ons toedoen, steeds een wijziging kan aangevraagd worden, maar deze enkel via de jeugdrechter. Na dit gelezen te hebben dient mijn advocaat een bezwaarschrift in, (rond oktober2005) met terugwerkende kracht vanaf juni 2005. Steeds heb ik de helft van de kindervergoeding naar haar gestort daar ik dat steeds deed. Na navraag gedaan te hebben bij mijn advocaat ben ik in januari 2006 gestopt met de helft door te sturen. Nadat mijn ex geen ? kindervergoeding meer krijgt stort zij van gemeenschappelijke kosten zoals school en dokterskosten niets meer door wat vroeger nooit een probleem was.
In januari 2006 wordt deze zaak ingeleid. Sindsdien horen wij er niks meer van en bellen we regelmatig naar mijn advocaat. Deze vindt ook dat het enorm lang duurt voor er iets gebeurt. Het enige wat wij hebben moeten opsturen waren loonstaten en een belastingsbrief. Mijn loon en van mijn huidige vrouw zal beduidend lager zijn dan dit van mijn ex-vrouw. Ikzelf en mijn vrouw(werkt halftime) hebben 3 kinderen tenlaste en mijn ex-vrouw met haar huidige man werken samen fulltime en hebben geen kinderen tenlaste.
De enige reden van niet te willen betalen is dat zij het bedrag ontoereikend vindt en dat mijn zoon geen respect toont voor zijn moeder? Nu is mijn vraag of ik via de rechtbank kan gelijk halen en of dit moet gebeuren voor mijn zoon 18 jaar wordt en dat alles voor niks is geweest?
Een ander feit is dat de moeder de dag nadat we vermeld hadden dat onze zoon geen co-ouderschap meer wou ze zijn spaarrekening volledig heeft leeggemaakt en dit voor een bedrag van bijna 5000? alsook zijn zichtrekening voor 155?.
Tenslotte studeert hij voor informatica en zit hij in het 5? middelbaar en zoekt nog enige jaren verder te studeren.