Ik zal proberen mijn verhaal/vragen zo kort mogelijk te formuleren.
De situatie zit zo:
Mijn vriend en ik zijn 7,5 jaar samen geweest.
Sinds augustus 2008 zijn wij wettelijk samenwonend.
Wij hebben 3 kinderen, 5 jaar 3 jaar en 3 maand.
Enkele weken terug heeft mijn vriend de deur dichtgetrokken, voor hem stopt de relatie,
praten wil hij niet meer. Hij komt enkel nog langs om de kinderen op te halen.
(behalve de jongste want die krijgt nog borstvoeding).
Hij is terug ingetrokken bij zijn ouders (zijn spullen staan ondertussen ook al daar!)
en haalt de oudste kindjes ongeveer 2x per week op
om daar te slapen. 1 dag in de week en hij brengt ze dan 's morgens naar school (naar de vooropvang) en 1 dag
in het weekend (vrijdagavond of zaterdagavond).
Nu zit het zo dat mijn ex vriend co ouderschap wil.
Maar ik ben onthaalouder; ik ben dus elke dag thuis en een andere onthaalouder die naschoolse opvang
doet haalt mijn oudste kindjes van school en zet ze hier dus bij mij thuis af. 's Morgens breng ik ze zelf.
Mijn ex vriend werkt elke dag van 8u tot 17u, om de 2 weken ook op zaterdagvoormiddag.
In de week waar hij de zaterdagvoormiddag moet werken is hij wel de woensdagmiddag vrij.
Hij wil elk een week; maar als ik vraag hoe hij het zal doen na schooltijd krijg ik geen reactie en
zegt hij dat hij dit zelf wel regelt. Z'n ouders hebben al aangegeven dit niet voor hem te doen.
Gelukkig zei hij zelf al dat hij begrijpt dat ik er niet mee akkoord ga, ik kan ze ook echt geen week missen.
Ik wil zeker in het belang van de kinderen oordelen, want hij is en blijft een goede papa voor hun!
MAAR hij voetbalt ook op dinsdagavond, donderdagavond en gaat de donderdagavond altijd op stap tot 3u met de voetbalmakkers, dat is al altijd zo. Hij voetbalt op zondag. En de woensdagavond geeft hij training. Nu is mijn mening dus dat co ouderschap onbegonnen werk is.
In overleg wil ik nu drie dagen bij hem, 4 dagen bij mij. Voorbeeld op donderdag, vrijdag en zaterdag bij hem. Ik zeg maar iets he van dagen, daarin moeten we nog overeenkomen.
OF
In overleg, het weekend waarin hij niet moet werken + op woensdagmiddag wanneer hij niet werkt!
Voor mij klinkt dit veel realistischer.
Wat vinden jullie?
Wat kan ik vragen/verlangen?
En hoe regelen we het ivm de kleinste, van drie maand???
Ik ben toch niet verplicht mijn babytje mee te geven hé? Hij is er nog geen uurtje mee alleen geweest.
En alimentatie? Hoe kunnen we dit onderling overeenkomen, hoe kunnen we dit bepalen?
En hij wil graag de kindjes ten laste houden bij hem, kan dit?
Ik hoop heel hard dat jullie enkele tips, antwoorden hebben voor mij want ik wil dit snel opgelost zien en weer een beetje proberen verder te gaan.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
indien beide ouders het kind willen en kunnen bijhouden in week/week regeling zal de rechter hierin waarschijnlijk volgen.
elk betaald dan de kosten, er is dan geen alimentatie (enkel delen van uitzonderlijke kosten, medisch, etc)
(behalve dan voor de kleinste kan ev. iets bepaald worden, hiervoor zijn reken algoritmes en standaard teksten beschikbaar)
ieder regelt dan in zijn week zijn zaken, waar in feite de ander geen zaken mee heeft, tenzij dit het kind (zwaar) ten nadelen komt.
het is idd volgens uw ogen praktisch eenvoudiger dat u de kinderen heeft,
maar daarom heeft hij niet minder recht om voor zijn kinderen te zorgen...
hij kan opvang regelen, etc (op zijn kosten natuurlijk)
niets verbied u ook om bvb binnen paar jaar andere job uit te oefenen, dan moet u ook uw zaken anders regelen,
zijn privé leven en zijn privé activiteiten worden zijn zaken, zolang hij niets wettelijk mis doet tov de kinderen heeft u hier geen rede toe om dit aan te halen.
hij kan namelijk de intentie hebben om zijn privé leven aan te passen aan de nieuwe situatie,
en hij zal hiervoor ook de kans krijgen als hij dit wenst.
bij gescheiden ouders gaat ieder zijn eigen planning huishouden regelen voor de week dat zij de kinderen hebben, (in week-week)
Natuurlijk is dit theorie, en praktijk kan soms anders lopen,
indien u de dialoog tussen beide kan bewaren kan u misschien een andere oplossing regelen.
Allesinds sterkte, en hopelijk komen jullie er goed uit!
elk betaald dan de kosten, er is dan geen alimentatie (enkel delen van uitzonderlijke kosten, medisch, etc)
(behalve dan voor de kleinste kan ev. iets bepaald worden, hiervoor zijn reken algoritmes en standaard teksten beschikbaar)
ieder regelt dan in zijn week zijn zaken, waar in feite de ander geen zaken mee heeft, tenzij dit het kind (zwaar) ten nadelen komt.
het is idd volgens uw ogen praktisch eenvoudiger dat u de kinderen heeft,
maar daarom heeft hij niet minder recht om voor zijn kinderen te zorgen...
hij kan opvang regelen, etc (op zijn kosten natuurlijk)
niets verbied u ook om bvb binnen paar jaar andere job uit te oefenen, dan moet u ook uw zaken anders regelen,
zijn privé leven en zijn privé activiteiten worden zijn zaken, zolang hij niets wettelijk mis doet tov de kinderen heeft u hier geen rede toe om dit aan te halen.
hij kan namelijk de intentie hebben om zijn privé leven aan te passen aan de nieuwe situatie,
en hij zal hiervoor ook de kans krijgen als hij dit wenst.
bij gescheiden ouders gaat ieder zijn eigen planning huishouden regelen voor de week dat zij de kinderen hebben, (in week-week)
Natuurlijk is dit theorie, en praktijk kan soms anders lopen,
indien u de dialoog tussen beide kan bewaren kan u misschien een andere oplossing regelen.
Allesinds sterkte, en hopelijk komen jullie er goed uit!
Dag corinne,
Wat jullie inderdeed het beste kunnen doen: er samen even voor gaan zitten en jullie voorkeurregelingen naast elkaar leggen. Wat héél veelbelovend is, is dat jullie het principieel wel eens zijn over een verblijfsco-ouderschap. Alleen moet nu nog de formule bekeken worden.
als ik het goed heb zou jij 3-4 wissel willen voorstellen en de papa week-om-week.
Een regeltje moet je inderdeed voor ogen houden, zoals joeri meldt: hoe de vader zich thuis organiseert qua kinderopvang ed, daarin moet jij je best niet mengen. De vader zal nu zelf zijn weg moeten kunnen zoeken om te "vaderen". Hij zal dat ook moeten leren, maar je moet het hem even kunnen laten doen. Wellicht zal hij dat apprecieren en als hij er niet uitgeraakt, dat toch bepspreken met je
Een 3-4-regling schijnt positief te zijn voor vooral héél jonge kinderen. Een week-week-regling is wat lang, maar niet onmogelijk. Als mama heb je het daar zelf moeilijk mee misschien, maar het is niet onoverkomelijk voor jou. Bekijk het zo: in een week/weekregeling is de "kinderloze week" voor een alleenstaande voltijds werkende moeder met 3 jonge kinderen (waaronder een baby) ook even een adempauze. Je kan dingen doen voor jou persoonlijk (activiteiten, hobbys) en de draad ook oppikken om een sociaal leven op te bouwen. En geloof me: na een relatiebreuk doe je dat best actief en meteen. Dat is een krachtig signaal naar de buitenwereld: ik heb een relatiebreuk achter de rug en ik kom onder de mensen.
Het blijkt vaak dat vrouwen die zich helemaal verzetten tegen verblijfsc-ouderschap én zich vastkklampen aan de kinderen (wat ik altijd het "echtscheidingspuberen" heet geen nieuwe relaties meer aanknopen en dus ook alleen blijven.
Het zal even wennen zijn, maar na een tijdje kijk je zowel uit naar de "kindweken" als naar de kinderloze weken".
Vraag samen aan de kinderen wat ze eventueel het makkelijkste vinden. (week/week of 3-4) En probeer dat in een eerste periode samen uit. Na een maandje wel met de papa evalueren wat de pijnpunten zijn. Aan een formule kan geknutseld worden, en een formule kan je ook naargelang wijzigende omstandigheden (tijdelijk) aanpassen als je daar samen vooraf overleg over pleegt.
Weinig ouders weten dit: maar je kan in de definitieve verblijfsregling gewoon ook een clausule toevoegen dat in het belang van de kinderen en overmacht (ziekte ouders bvb..) de ouders samen mits voorafgaandelijk overleg de bestaande verblijfsregeling (tijdelijk) kunnen aanpassen.
Als je komt tot een basisformule: bijvoorbeeld verblijfsco-ouderschap met wisselend verblijf om de 3-4 dagen (met mogelijke wijzigingen volgens bovenstaande clausule)
slaag je in een echt co-ouderschap.
Maar jullie zullen het wel even moeten doorpraten.
Courage!
Wat jullie inderdeed het beste kunnen doen: er samen even voor gaan zitten en jullie voorkeurregelingen naast elkaar leggen. Wat héél veelbelovend is, is dat jullie het principieel wel eens zijn over een verblijfsco-ouderschap. Alleen moet nu nog de formule bekeken worden.
als ik het goed heb zou jij 3-4 wissel willen voorstellen en de papa week-om-week.
Een regeltje moet je inderdeed voor ogen houden, zoals joeri meldt: hoe de vader zich thuis organiseert qua kinderopvang ed, daarin moet jij je best niet mengen. De vader zal nu zelf zijn weg moeten kunnen zoeken om te "vaderen". Hij zal dat ook moeten leren, maar je moet het hem even kunnen laten doen. Wellicht zal hij dat apprecieren en als hij er niet uitgeraakt, dat toch bepspreken met je
Een 3-4-regling schijnt positief te zijn voor vooral héél jonge kinderen. Een week-week-regling is wat lang, maar niet onmogelijk. Als mama heb je het daar zelf moeilijk mee misschien, maar het is niet onoverkomelijk voor jou. Bekijk het zo: in een week/weekregeling is de "kinderloze week" voor een alleenstaande voltijds werkende moeder met 3 jonge kinderen (waaronder een baby) ook even een adempauze. Je kan dingen doen voor jou persoonlijk (activiteiten, hobbys) en de draad ook oppikken om een sociaal leven op te bouwen. En geloof me: na een relatiebreuk doe je dat best actief en meteen. Dat is een krachtig signaal naar de buitenwereld: ik heb een relatiebreuk achter de rug en ik kom onder de mensen.
Het blijkt vaak dat vrouwen die zich helemaal verzetten tegen verblijfsc-ouderschap én zich vastkklampen aan de kinderen (wat ik altijd het "echtscheidingspuberen" heet
geen nieuwe relaties meer aanknopen en dus ook alleen blijven. Het zal even wennen zijn, maar na een tijdje kijk je zowel uit naar de "kindweken" als naar de kinderloze weken".
Vraag samen aan de kinderen wat ze eventueel het makkelijkste vinden. (week/week of 3-4) En probeer dat in een eerste periode samen uit. Na een maandje wel met de papa evalueren wat de pijnpunten zijn. Aan een formule kan geknutseld worden, en een formule kan je ook naargelang wijzigende omstandigheden (tijdelijk) aanpassen als je daar samen vooraf overleg over pleegt.
Weinig ouders weten dit: maar je kan in de definitieve verblijfsregling gewoon ook een clausule toevoegen dat in het belang van de kinderen en overmacht (ziekte ouders bvb..) de ouders samen mits voorafgaandelijk overleg de bestaande verblijfsregeling (tijdelijk) kunnen aanpassen.
Als je komt tot een basisformule: bijvoorbeeld verblijfsco-ouderschap met wisselend verblijf om de 3-4 dagen (met mogelijke wijzigingen volgens bovenstaande clausule)
slaag je in een echt co-ouderschap.
Maar jullie zullen het wel even moeten doorpraten.
Courage!