Mijn verhaal.. Wie geeft raad?

[mama1234]

Ik ben een jonge moeder en heb een zoontje van 3.
Ik ben nooit getrouwd geweest met mijn ex.
Twee jaar geleden besloot hij van ons weg te gaan. Omdat hij verliefd werd op iemand anders. Waarmee hij uiteindelijk is gaan samenwonen.
Dit was een heel zware periode, en omdat ik hem nog graag zag heb ik gezegd dat hij niets moest betalen, in de hoop dat het op die manier goed zou komen. Hoewel ik geen inkomen had. 1 jaar lang heeft hij me gechanteerd, wetende dat hij in principe ‘recht’ had op week om week en dat dit voor mij echt niet haalbaar zou zijn. Hij zou dit nooit echt willen of kunnen waarmaken. Maar toch dreigde hij er telkens mee als we weer een ruzie hadden.
Hij toonde weinig interesse in mijn zoon. En hij haalde hem 1 keer per week op, om naar zijn vader en moeder te gaan.Zijn familie miste onze zoon enorm en vooral zijn moeder en ik hadden nog een goede band en na verloop van tijd sprak ik met zijn moeder af dat mijn zoontje om de week een nachtje bij haar thuis kon slapen. Hij kreeg daar zijn eigen kamertje en ze zorgt goed voor hem.Na een jaar drong het pas tot mij door hoe makkelijk mijn ex er van af gekomen was en besloot ik op mijn strepen te staan. Ik wou een duidelijke regeling en ook een financiele bijdrage. Omdat ik bang was dat hij dwars zou gaan liggen heb ik het 1ste jaar laten vallen, en moest hij dus vanaf die moment het minimum bedrag aan mij van 75 euro per maand. Eerst verliep dit moeizaam. Maar na een tijdje betaalde hij 100 euro per maand.
In tussentijd is hij een tijdje werkloos geweest, terwijl ik toen een job had. Dan heeft hij enkele maanden (en dit stond ook op papier) de ene week van woensdag op donderdag. En de andere week van zaterdag op zondag onze zoon bij hem (lees, zijn moeder) gehad.
Toen hij ging samenwonen met zijn nieuwe vriendin kreeg hij ook daar zijn eigen kamertje.
Mijn zoon is daar maar een aantal keren geweest. Na enkele maanden liep ook die relatie stuk.
Ondertussen werkte hij weer en was het ‘te moeilijk’ om hem in de week bij te houden.
Dan hebben we onderling afgesproken dat mijn zoon elke woensdag namiddag bij mijn ex zijn moeder zou zijn en om de 14 dagen een nachtje bij haar zou blijven slapen.
Ik heb ondertussen al 2 jaar co-ouderschap met mijn ex-schoonmoeder. En wanneer het hem uitkomt ook met mijn ex. Maar hij is er echt enkel wanneer het hem uitkomt.
Hij zegt nooit geld te hebben maar gaat 2 keer per jaar op vakantie, koopt de duurste kleren, horloges, auto,... Het slaat helemaal nergens op. Maar goed, gelukkig ben ik geen materialist en is voor mij het geluk van mijn zoontje het enige wat telt. Die houdt natuurlijk veel van zijn papa en grootmoeder. Nu is het zo dat ik een relatie heb met een oudere man uit Nederland. Hiervan is mijn ex op de hoogte, en elke keer als het daarover gaat wordt hij woest. Hij zou NOOIT toelaten dat ZIJN zoon in Nederland zou gaan wonen.
Ondertussen ben ik al een half jaar in deze relatie en het ziet er naar uit dat we binnenkort zullen gaan samenwonen. Hier in België is voor ons geen optie. Ik lig al maandelang te worstelen met de gedachte of dit wel een goed idee is voor mijn zoontje. Maar uiteindelijk heeft die gewoon een stabiele gezinssituatie en goede leefomgeving nodig. En ik weet dat we hem dat kunnen geven daar waar we zouden gaan wonen. Ik zorg al 2 jaar alleen voor hem. Met heel mijn hart. Ook kon ik altijd rekenen op mijn ex-schoonmoeder in geval dat ik eens weg wou of wat dan ook. Dus voor haar zou ik het wel jammer kunnen vinden. Maar de afstand is te doen. En het gaat zeker en vast geen probleem zijn om hem om de veertien dagen naar België te brengen om een weekendje door te brengen met zijn vader en diens familie. Ik zou hem dan zelf brengen en komen halen. Het is ongeveer anderhalf uur rijden. Omdat hij zo jong is gaat hij natuurlijk met een Nederlands accent praten, andere vrienden en familie rond zich hebben en in dat opzicht zal het misschien wel lijken of hij vervreemd van zijn vader. Maar in de praktijk zie ik niet in wat het probleem zou zijn. Toch ben ik bang voor zijn reactie. Ik wil echt enkel wat het beste is voor mijn zoon. En ik wil absoluut ook rekening houden met mijn ex-schoonfamilie en mijn ex. Ik ben geen onmens. Hoewel ik soms denk dat ik hem nog steeds te veel spaar. Wie geeft me goede raad?

[Cassandra]

Aangezien tussen jou en je ex nooit iets op papier gezet is of er nooit uitspraken zijn geweest bij een jeugdrechtbank delen jullie samen nog het ouderlijk gezag. Ten minste als hij jullie zoontje wettelijk erkend heeft. Wettelijk gezien mag jij je zoon niet meenemen als je naar het buitenland verhuist zonder dat de andere ouder hiermee instemt. Dit omdat gezamelijk ouderlijk gezag betekent dat je SAMEN nog beslist over de opvoeding van je kind. Of dit in de praktijk ook zo gebeurt of niet is eigenlijk bijzaak, het belangrijkste hier is dat het wettelijk zo is. Dat wil zeggen als je ex van slechte wil is en jij verhuist zonder zijn toestemming met het kind naar Nederland, dat hij je in principe kan aanklagen voor Internationale kinderontvoering.

Waarmee ik niet zeg dat ik je verhaal niet snap, maar gerecht bekijkt het nu eenmaal niet van de praktijk, maar vanuit de regelgeving.

Groetjes,
Cassandra

[j.demoor]

“Art.374.§ 1.Wanneer de ouders niet samenleven, blijven zij het ouderlijk gezag gezamenlijk uitoefenen...Bij gebreke van overeenstemming over de organisatie van de huisvesting van het kind, over de belangrijke beslissingen betreffende zijn gezondheid, zijn opvoeding, zijn opleiding en zijn ontspanning en over de godsdienstige of levensbeschouwelijke keuzes of wanneer deze overeenstemming strijdig lijkt met het belang van het kind, kan de bevoegde rechter de uitoefening van het ouderlijk gezag uitsluitend opdragen aan één van beide ouders...Hij bepaalt de wijze waarop de ouder die niet het ouderlijk gezag uitoefent, persoonlijk contact met het kind onderhoudt. Dat persoonlijk contact kan enkel om bijzonder ernstige redenen worden geweigerd...In elk geval bepaalt de rechter de wijze waarop het kind wordt gehuisvest en de plaats waar het in het bevolkingsregister wordt ingeschreven als hebbende aldaar zijn hoofdverblijf. § 2...Ingeval de rechtbank echter van oordeel is dat de gelijkmatig verdeelde huisvesting, niet de meest passende oplossing is, kan zij evenwel beslissen om een ongelijk verdeeld verblijf vast te leggen...”(Burgerlijk Wetboek).

De bevoegde rechter is hier de jeugdrechter van de verblijfplaats van het kind. De zaak wordt ingeleid met een verzoekschrift op tegenspraak. Kopieer daartoe de tekst van art.1034ter Gerechtelijk Wetboek en gebruik deze als invulformulier mits omzetting in briefvorm. U kan hierin uw bewijsstukken inventariseren en toevoegen. Dit kan in principe zonder advocaat.

Wacht hiermee in geen geval tot u met uw zoontje in Nederland woont.