JuridischForum.be

Hoi,

Na bijna 3 jaar met regelmatige ruzies waarbij mijn vriend steeds sneller overgaat tot geweld ben ik wel zeker dat het niet meer goed komt. Ik heb hem meermaals gevraagd om iets uit te werken voor ons dochtertje van 2 jaar. Bijeen blijven is geen optie maar ik wil wel het beste voor m'n kind(eren) . Hij wil van uiteengaan niets weten en dreigt met vanalles en nog wat als ik de stap zou durven zetten. Hij zou zelfs gemene leugens over m'n vader gaan rondbazuinen. Hij zal ook geen co-ouderschap willen want hij zegt dat ze bij hem zal blijven.
Ik ben dus genoodzaakt om de eerste stap te zetten.
Wij wonen niet wettelijk samen.
Moet ik eerst aan de jeugdrechter melden dat ik ga verhuizen ? Verlies ik het beslissingsrecht op m'n dochtertje als ik het huis al uitga ?
Ik wil zowiezo een regeling aanvragen aan de jeugdrechter maar kan me geen advocaat veroorloven.
Hoe ga ik om met het schuldgevoel naar m'n dochtertje toe ? Ik heb al een puberdochter van een andere vader en daar heb ik nu nog schuldgevoelens om, dat ik haar nooit een hecht gezin heb kunnen bieden.
Mijn jongste dochtertje hangt heel hard aan ons beiden. Als ik bv. van plan ben om even uit huis te gaan dan wil ze ineens dat ik een verhaaltje voorlees. Ze wil ons ook altijd samen bij haar. Als we met haar spelen, wil ze steeds ons beiden betrekken. Het lijkt soms of ze schuldgevoel heeft als ze haar mama of papa niet evenveel aandacht geeft. Gezond is dit dus niet. Maar een gezin waar er zoveel ruzie is, kan toch ook niet goed zijn voor dat kind.
Nu ik bijna zover ben dat ik een stap wil zetten, wil hij ineens relatietherapie volgen. Maar mijn gevoel naar hem toe is al lang weg.
Iemand ervaring hiermee of tips hoe ik het aanpak ?

Ga eens langs de dienst slachtofferzorg van uw lokale politie gezien het dreigen met en het plegen van geweld lijkt me dit oportuun.

Ik heb de politie al eens gebeld maar omdat ik geen zichtbare letsels had, waren ze vrij kort tegen mij en moest ik zwijgen toen mijn vriend het verhaal begon te verdraaien en ook mij beschuldigde van geweld.
Achteraf hebben ze me wel gecontacteerd en gevraagd eens op gesprek te komen met de psychologe aldaar. Maar dat kind had zelf amper levenservaring en kon me niet echt goede raad geven. Tja, wat kunnen ze zeggen ? Probeer weg te gaan bij uw vriend.
Zo simpel is het allemaal niet. Als ik spreek over geweld is dat een vuistslag op de zijkant van m'n gezicht maar net niet zo hard dat ik letsel heb of zo, of met de handpalm op m'n voorhoofd stompen. En het gebeurt helemaal niet frequent.
Maar het ergste is nog het verbale geweld en het liegen zoals beweren dat ik iets bepaald gezegd heb, terwijl dat niet zo is of zelf theorieën te zoeken over iets (het zal wel zo of zo gebeurd zijn) waarbij hij m'n oudste dochter altijd zwart maakt.
Als ik één glaasje wijn ben, ben ik een alcoholverslaafde ... als ik met de vrienden van de hobbyclub nog iets ga eten achteraf, zal ik wel iets anders gedaan hebben en ben ik een hoer enz. enz.
De dag erna is hij alles vergeten en doet hij weer poeslief. En ik moet dan altijd maar weer doen of er niets gebeurd is. Dat is geestelijk erg afmattend.
Bedankt voor je reactie.
Maar de vragen over wat ik wel of niet mag, daar had ik hier ook graag een antwoord op gehad.

"Ik wil zowiezo een regeling aanvragen aan de jeugdrechter maar kan me geen advocaat veroorloven.".

Als U niet voldoende inkomsten heeft, heeft U recht op advocaat pro-deo-diensten. Stap naar het gerechtsgebouw waar U woont en vraag de balie "eerstelijnbijstand of "tweedelijnsbijstand". Vraag naar een advocaat gespecialiseerd in "familierecht ". Als U er zelf één kent mag U hem gerust de vraag stellen of hij pro-deo wilt optreden (vraag hem gerust welke ervaring hij heeft in familierecht) en bespreek uw situatie. Let op: vraag naar een "ervaren" advocaat. Pro-deo-advocaten hebben die niet altijd... .

U kan ook hier kijken: http://www.advocaat.be" onclick="window.open(this.href);return false; (zoekterm familierecht in de database gebruiken). Op de site krijgt U een eerste inzicht en enkele antwoorden op vragen die U zich stelt.

Justiceseeker

Nu ik bijna zover ben dat ik een stap wil zetten, wil hij ineens relatietherapie volgen.

Wel, wat belet je om samen naar een therapeut te gaan?

Het klinkt cliché, maar het beste is dat jullie er samen uit geraken. Dat soort zaken heeft voor iedere betrokkene wat tijd nodig.

Zo een therapeut is allicht het beste wat ieder van jullie kan overkomen

Wil je een vonnis? Ok ga dan samen naar de jeugdrechter maar zorg eerst dat jullie overeenkomen, liefst over alles.
Er is in Belgie bij mijn weten nog nooit een goede regering gevormd als de verschillende politieke partijen waaruit men een regering moet vormen niet eerst zijn overeen gekomen.

Al dat gedoe met advocaten, klacht neerleggen bij de politie etc. dat zal de zaak in verreweg de meeste gevallen gewoon erger maken.

Het doet me denken aan volgende uitspraak toen er nog geen regerings akkoord was : "Sire, geef mij 100 dagen"

Moet ik eerst aan de jeugdrechter melden dat ik ga verhuizen ? Verlies ik het beslissingsrecht op m'n dochtertje als ik het huis al uitga ?

Als antwoord op je vraag: beide ouders kunnen eigenlijk doen wat ze niet laten kunnen. Ik hoef je niet te vertellen als hij 10km verderop gaat wonen met de kleinste waarbij hij enkel contact met U toelaat dat hijzelf erbij is, wel dan mag je zeggen "we hebben ruzie" Maar ruzie maken mag nu eenmaal...
Je moet dus niets, behalve misschien dan overeenkomen omdat dit het beste is voor ieder van jullie, en zeker voor jullie dochterje

RR

http://www.f4j.be/doc/doc06/060904_de_bilocatiewet.html" onclick="window.open(this.href);return false;

zonnetje,
als je partner stelselmatig grensoverschrijdend gedrag vertoont zoals lichamelijk geweld, moet je daar - in je eigen én het belang van je kind ) iets tegen ondernemen.
Lichamelijk geweld is wettelijk nooit te rechtvaardigen, ondanks wat sommige mensen daar emotioneel daar over vinden of een eigen mening over hebben.
Begin dus met stelselmag klacht neer te leggen bij de politie als deze feiten gebeuren.
Je kan zeker ook nog steeds ingaan op de wens van je partner om in relatietherapie te gaan.
hij zal zeer snel te horen krijgen dat hij -vooraleer jullie aan een oplossing kunnen werken - hij toch iets aan zijn losse handjes zal moeten doen.

... toen mijn vriend het verhaal begon te verdraaien en ook mij beschuldigde van geweld.

En wat is je advies naar de papa eylis?

Hoeveel mensen hebben we hier al op het JF gehad die op die manier een ware loopgraven oorlog zijn begonnen waarbij het nooit meer is goed gekomen tussen de ouders en hoeveel leed en ellende dat allemaal veroorzaakt heeft voor iedere betrokkene?

Natuurlijk mag je niet slaan, maar wat als één ouder plots naar de federale politie stapt en klacht wegens kindermishandeling neerlegt lastens de andere ouder omdat die al brullend op de handjes van een twee jarige peuter heeft geslaan omdat de peuter met een potloot in het stopcontact aan het peuteren was en waarbij hij op de grond is gaan liggen de weenklep bij de jongste maximaal open ging?

Ik ga ervan uit dat die therpeut veel beter dan wie dan ook het onstane geweld weet te temperen als dat nodig is en dat gebeurd in de eerste plaats om daar met zijn allen samen over te praten.
Iets waar men bij de politie geen capaciteit voor zal hebben

Laat het door de minister van justitie gezegd zijn eerder deze week "het gerecht kan niet alles oplossen"

RR

lees de post nog eens goed over RR...
-de mama hééft meppen gekregen en niet het kind
-de mama gaat/moet dus géén klacht neerleggen mbt kindermishandeling, maar wel mbt lichamelijk geweld tov haar.
dat heeft in sé dus nog niets te maken met de afspraken mbt de kinderen.

bij de politie laat men dit noteren omdat dit een misdrijf is. Dit misdrijf kan na herhaalde keren escaleren. (en vaak doet het dat ook) In dat geval is er een bewijs dat dit géén alleenstaand "ongelukkig" voorval was. Dit akteren is nodig om als dit escaleert tijdig rechtelijk te kunnen ingrijpen. Een persoon die systematisch geweld gebruikt moet ten eerste op rechtelijke wijze beschermd worden tegen zichzelf én het slachtoffer ook.

De therapeut maakt de ontstane gedragspatronen bespreekbaar en suggereert advies om dit te remedieren op pscyhologisch vlak. maar is géén persoon die geweld kan temperen. Dat kan hij niet en dat mag hij niet.

De twee zaken moeten dus GELIJTIJDIG aangepakt worden:
een rechterlijke bescherming om erger te voorkomen
->zwaar lichamelijk geweld wordt steeds aangekondigd door regelmatig licht geweldadig (wapperende handjes) gedrag vooraf...
én therapeutische begeleiding van de partners.
het ene sluit het andere niet uit RR,
het vult elkaar aan.