Mijn (voorlopig nog) man en ik zijn 18/09/2009 getrouwd, eigenlijk in de snelte om zaken te kunnen in orde brengen voor het huis dat we aan het bouwen waren ( maar dat is nog een verhaal apart). Nu is ons huis al een tijdje af maar in oktober heb ik beslist niet meer te willen verder gaan met het huwelijk, misschien even duidelijk maken waarom:
Hij heeft een vrij traumatische jeugd gehad, weinig liefde gekend, om echt eerlijk te zijn was het een echt randgezin. Hij is dan ook vrij snel alleen gaan wonen en ja ik er dus heel snel bij. Maar eigenlijk is dat zelden zonder problemen gegaan, al vrij vroeg merkte ik dat hij toch wat problemen had om me respect en liefde te tonen. Maar elke keer kwam er dan wel iets superlief achteraf. Ik wist ook van zijn achtergrond en dacht dat alles wel zou komen (naïef, ik weet het). Maar door de jaren heen werd het steeds harder roepen, groffere woorden en eind 2008 sloeg die me al eens. Het slagen was nu niet van die aard dat ik er iets aan overhield maar toch kwetsend vooral emotioneel dan. En toen het steeds erger werd en de datum van huwelijk vast lag, heb ik aan de alarmbel getrokken. Zonder ook een reden te geven naar mijn ouders of wie dan ook, zei ik het gaat niet meer! Ik zei gewoon dat ik moeite had met zijn gedrag (maar niet juist wat), dus stelde mijn ma een psychiater voor voor hem. Hij is dat beginnen doen en voor een moment ging het beter en dus ging het huwelijk door. Maar voor ik het wist stopte die met zijn pillen en periodes ook met zijn psychiater, hij had dat niet nodig zei die dan. En begin dit jaar is het gewoon steeds erger geworden, we maakten ruzie over niets, hij schelde me uit, hij sloeg of kneep mijn keel dicht, hij gooide me op de grond.
Op een bepaalde moment trek je ergens voor jezelf een lijn, ik besefte toen dat ik hem niet kon helpen of veranderen en dat ik aan mijn eigen toekomst moest denken en ik heb het bij mijn ouders gezegd en niet veel later is het doek dan gevallen. Hoewel ik ergens weet dat ik een goede keuze heb gemaakt, lijkt het soms nog lang niet gedaan!
Het enige wat ik wil is snel verder met mijn leven en hier een punt achter zetten! Hij probeert nog altijd controle te houden op mij en in zekere zin heeft hij dat ook.
Hij chanteert mij, en dreigt met juridische procedures om het allemaal tegen te houden.
Hij woont nu in het huis dat we samen gebouwt hebben en ik terug thuis maar betaal nog wel elke maand netjes mee. Ik probeer zo normaal mogelijk te doen om een onderlinge overeenkomst te laten tekenen. Maar het enige dat hij al wel gedaan heeft, is het inzetten van de verkoop van het huis, meer wil hij voorlopig nog niet.
Ik weet gewoon niet wat die officieel allemaal kan! Of ik.
Hij beweert dat hij omdat mijn adres er niet meer staat mij toegang kan weigeren of mijn ouders.
Overlaatst kreeg ik klachten van vrienden van hem dat hij onze honden niet verzorgde maar ook die staan op zijn naam, en nu heeft hij er voor gezorgd dat ik er niet meer bij kan.