Mijn ex start sinds 2006 ononderbroken de ene procedure na de andere om de mij in 2001 toegekende alimentatie te doen stopzetten.
reeds 3 x in eerste aanleg voor het vredegerecht, (allen door hem verloren) en nu al voor de derde keer in hoger beroep. De derde keer wordt na lang uitstel nu donderdag eindelijk gepleit.
Er werd reeds loonbeslag gelegd, waartegen hij verzet aantekende (ongegrond verklaard!) en hoger beroep in deze zaak aan (vonnis wordt binnen 2 weken verwacht). Hier vroeg hij zelfs een schadevergoeding wegens tergend en roekeloos beslag twv 5000€.
Betreffende de alimentatie dateert het laatste vonnis in HB van einde december 2008. 6 maanden later startte hij opnieuw een procedure voor het Vredegerecht. Deze werd ongegrond verklaard.
Kan er juridisch gezien iets ondernomen worden om zijn niet aflatende procedurelust te stoppen. Dit is niet langer leefbaar, quasi onbetaalbaar, en van rechtszekerheid is al lang geen sprake meer. Ik pleit zelf want er is geen advocaat die de zaak nog kan omvatten, en ik kan me ook geen advocaat permiteren.
Voor de zaak die deze week voorkomt maakte hij begin deze week nog stukken over, die hij verder wil toelichten ter zitting. Tegenspraak wordt dan ook al onmogelijk.
Ook nog even vermelden dat in het kader van art 747 Ger.W. conclusietermijnen werden toegekend, waarvan de laatste (voor mezelf) in februari 2010.
Er is geen enkele aanwijzing dat voor deze bijkomende stukkenbundel ook toestemming aan de voorzitter van het hof werd gevraagd.
Als deze hierna weer een zaak aanspant, waar blijft mijn rechtzekerheid dan? Kan hij dit ongestraft blijven doen?
Kan deze rechtszekerheid op een of andere manier afgedwongen worden?