JuridischForum.be

Mijn dochtertje van 11 gaat om de 14 dagen een weekend naar haar papa en ook de helft van de schoolvakanties. Zij gaat 'redelijk' graag maar is toch altijd weer heel blij wanneer ze terug bij mij is. Dat heeft zo ook z'n redenen: (een heel lang verhaal, maar ik zal het proberen beknopt te houden)
Normaal gezien zou een vader toch heel blij moeten zijn dat hij z'n kind kan zien, want ik neem aan dat eens in de 14 dagen wel lang is (in ieder geval toch wanneer je je kind heel graag ziet.....)
Wanneer ze dus voor een weekendje naar hem gaat, zit zij daar de helft van de dagen moederziel alleen in de living, want 'meneer' moet in het weekend toch kunnen uitslapen..... en dit doet hij dan ook heel uitgebreid tot 12u soms. Mijn dochter slaapt zo ongeveer tot negen uur en wanneer ze dan opstaat mag ze de tv niet opzetten en van ontbijten is er ook al geen sprake..... Gelukkig neemt ze dan wat leesboekjes mee, of wat tekenspullen (want dat heeft hij allemaal niet in huis). Dan belt zij iedere morgend met mij via gsm en dan voel ik dat zij haar daar niet zo goed bij voelt, maar toch wil ze dat in mijn ogen niet echt toegeven.......ze zegt dat het haar papa is en dat zij hem wel graag ziet.......alleen zou hij wat vroeger moeten opstaan........ Maar ze durft dat niet tegen hem te zeggen, zoals ze zoveel dingen niet tegen haar vader durft te zeggen. Volgens mij wordt zij daar heel dominant behandeld. Hij doet haar ook dingen verzwijgen tegenover mij, wat in mijn ogen absoluut een verkeerde manier van opvoeden is. Ik vind, wanneer mijn dochter weer thuiskomt van een weekendje papa, moet zij de gelegenheid en de vrijheid krijgen om daar uitgebreid over te vertellen, maar dan wordt zij het zwijgen weer opgelegd, en kom ik maar details te weten. Deze toestand is nu al jaren zo aan de gang en het wordt stilletjesaan tijd dat hier eindelijk eens verandering in komt. En telkens moet ik, de mama, weer slikken en zwijgen, want als ik iets zou zeggen tegen haar vader heeft mijn dochter weer bang dat zij dat de eerstvolgende keer zal moeten uitzweten en dat hij dat op haar zal uitwerken, want dan weet hij dat dat ze 'iets' gezegd heeft..........Nee, deze toestanden moeten veranderen, want dat is niet gezond voor haar.
Mijn ex woont ook nog steeds op het appartementje waar ik ooit met hem ben gaan wonen toen we nog geen kind hadden....We leven ondertussen al tien jaar niet meer samen, en sedertdien is daar dan ook niks meer in dat appartementje gebeurd..... Wanneer mijn dochter van haar vader terug thuiskomt moet zij meteen in de douche en al haar kleren in de wasmand. Alles ruikt verduft en muf. Onlangs moest ik haar gaan ophalen omdat ze zich niet zo goed voelde en ze vroeger naar huis wou komen........ik ben enorm geschrokken. Langs buiten kon ik zien hoe zwart de gordijnen inmiddels geworden waren en aan de keukenvenster hangt de scandiaflex in stukkenn vaneen. Dan vraag ik mij af hoe dat daarbinnen moet uitzien..........vooral ongezond, rommelig........ Mijn dochter heeft geen 'gezellig' kamertje, maar haar bedje staat in de 'rommelkamer' naast een muur waar schabben aanhangen die vol met vanalles en nogwat liggen. Zij heeft met haar gsm eens enkele fotootjes gemaakt van hoe de living eruit ziet......Je houdt het niet voor mogelijk. Als daar inspectie binnenvalt, dan komt dat niet goed denk ik.
Ik heb al meermaals met mijn dochter over deze situatie gepraat, maar de angst staat dan op haar gezichtje te lezen, want ze is zo bang voor hem.... En als ik dan toch eens mijn mond tegen hem wil opendoen dan wil zij 'woordelijk' weten hoe en wat ik ga zeggen....... dit vind ik allesbehalve normaal. En dit moet stoppen. Onlangs moest zij tijdens één van die bezoekweekends leren voor een grote toets op school. Toen zij die zondag thuiskwam vroeg ze mij of ik haar nog eens wou overhoren. Dit deed ik, en ook hier weer ontdekte ik dat hij haar maar voor de helft overhoord had. Dus die zondagavond heb ik nog met haar tot halftien 's avonds aan haar lessen kunnen spenderen. Maar volgend schooljaar gaat zij naar de middelbare school, en dan zal zij geregeld veel lessen hebben....ik weet niet hoe dit dan zal aflopen.
Maw, mijn ex is een echte leegloper, waar NIKS inzit. Nu is mijn dochter daar voor de hele herfstvakantie (pfff, dat het maar vlug zondag is) en dat kind heeft al meer binnengezeten dan anders..........af en toe is naar de winkel, maar dan ook maar snel heen en terug. Ipv er een leuke vakantie van te maken, en eens andere uitstapjes te doen, of eens samen gaan fietsen..........of gewoon een spelletje spelen.........of een leuke KINDERfilm kijken (nee, hij haalt dan van die horrordingen in huis, en daar mag ze mee naar kijken)
Ach, ik kan hier nog wel uren doorgaan, maar daarmee is het probleem natuurlijk nog niet opgelost.
Ik wil alleen dat deze situatie veranderd, en hopelijk heel snel. Hoe kan ik dit het best aanpakken? Met hem praten is echt hopeloos, via telefoon gooit hij op de duur dicht, als ik iets wil zeggen wanneer hij mijn dochter terugbrengt stapt hij snel de auto in en rijdt weg. En dan krijg ik het verwijt dat ik niet wil praten.........pffffff , nee echt, ook voor mij wordt heel deze situatie onhoudbaar, want ik zie mijn dochter doodgraag, en als ik voel dat zij niet helemaal gelukkig is, ben ik dat zeker niet!!
Dus, het liefst van al zou ik willen beginnen met de omgangsregeling te wijzigen.........maar hoe moet ik dat aanpakken, welke instanties moet ik hiervoor aanspreken?
Zijn er hier mensen die zich in dit verhaal terugvinden? Alle hulp is welkom!!!!!

U maakt mijns inziens geen kans om de omgangsregeling nog meer in uw voordeel te laten wijzigen. U heeft daarvoor nauwelijks (geen) argumenten in handen om dat gedaan te krijgen.

Vind u...????????????
Ik vind de leefomstandigheden toch wel een héél belangrijk argument!!
Mijn ex mag dan wel de vader zijn, maar hij met zich dan ook wel vaderlijk gedragen! Een vader heeft ook wel verantwoordelijkheden vind ik, en dat is dan al niet IEDERE dag tot 's middags in je nest liggen en ervoor zorgen dat mijn dochter 's morgens een degelijk ontbijt achter haar kiezen krijgt, want is dat nog steeds niet DE belangrijkste maaltijd van de dag...............

het klinkt inderdaad niet ok, maar anderszijds wat zou je willen bereiken... éénmaal om de maand?? Indien het nu nog een 50/50regeling zou zijn...dan kan je wat proberen minderen maar éénmaal om de 14 dagen is al niet héél veel voor contact tussen vader en kind.
Wat je vertelt is inderdaad ernstig, maar zodra je ermee naar de jeugdrechtbank zou stappen is door de tegenpartij met een goede poetsbeurt al heel wat minder bewijsbaar. Kortom, de rechter zal de vader misschien wel berispen dat hij wat beter zijn dochter moet verzorgen, maar de omgangsregeling zal niet veranderen om de eenvoudige reden dat er geen zware aanwijsbare verwaarlozing bewijsbaar is.
Dus moet je slim zijn en proberen zelfs iets te ondernemen met de vader:


Wat je misschiejn samen met je dochter kan voorstellen aan de papa:
Leidt het als volgt in:
vanaf volgend jaar zit ze in het middelbaar; haar sociaal leven en schoolleven zal een veel grotere rol gaan spelen, ook in het weekend.
Vriendinnetjes die samen met haar groepswerkjes voorbereiden, samen studeren; Daar heeft ze een plek en tijd voor nodig waar ze samen met haar vriendinnetjes kan zijn.
Ook op een zondagmorgen om 10 uur...
Studeren zal een grotere inspanning vergen én op zeer regelmatige basis. Dat vergt een consekwente en regelmatige aanpak.
Samen naar de bibliotheek om dingen op te zoeken etc....Stel voor dat je die dingen op jouw schouders wil nemen. Dus als ze bij papa is, moet hij zich daar niet mee bezig houden.
Stel dan voor dat ipv om de 14 dagen een weekend bij de papa, elke weekend of tweewekelijks de zondagnamiddag bij de papa misschien een beter plan is .
waarom misschien ook leuker voor hem: (maar dat moet je hem niet vertellen, daar moet hij zelf best achter komen: een man moet je iets voor bestwil beter niet uitleggen: hij moet dat zelf ervaren vooraleer hij iets ok vindt
- Hij kan dan uitslapen....
- Hij moet zich niet bezighouden met het huiswerk.
- De vriendinnetjes moeten dan niet bij hem thuis komen.
- hij moet geen was meer draaien, maaltijden koken en kan uitgaan zoveel hij wil.

En om die grote stap naar het middelbaar voor te bereiden, kunnen jullie dat al eens een paar maal uitproberen om te zien of iedereen dat fijn vindt.
Zowel je dochter, als de papa als jij.
Ik heb heel sterk het vermoeden dat als hij er zich toe kan bewegen het eens uit te proberen in het belang van jullie dochter, hij dit op de duur héél comfortabel zal vinden en dus toestemmen.

Hoezeer ik ook met je meeleef geloof ik dat Lightning gelijk heeft. Zolang hij haar niet mishandeld of het kind zelf niet de vraag stelt om deze regeling te wijzigen kom je niet ver vrees ik. Nuchter gezien leven er vele kinderen in de situatie die je dochtertje meemaakt, en niet alleen om het weekend, maar elke dag. Je kunt wel de gezondheidsinspectie sturen als je denkt dat het ongezond leven is, en zo te horen is het dat wel. Je kunt proberen iets aan de situatie zelf te veranderen, maar de omgangsregeling wijzigen zou betekenen dat een rechter zou verbieden een papa zijn kind te zien. Wat een loser hij ook moge zijn, een papa is en blijft belangrijk in haar leven. Het is echter niet normaal dat ze er bang voor is. Misschien een psychologe een babbeltje met haar laten doen ? Dan is ze ook niet bang dat jij zaken gaat overbriefen naar haar papa.

Ja, tuurlijk blijft het haar vader, en zoals ik al zei, ik heb er zeker niks op tegen dat zij hem graag ziet, het is en blijft haar vader. Maar ik zou willen trachten om een regeling te bekomen zodat zij zeker nog naar hem mag gaan om de 14 dagen, maar dat zij daar al bv niet mee zou moeten blijven slapen. Want zeg nu zelf, in de weekends en de vakanties dat ze bij hem is, moet zij al om negen uur gaan slapen (tuurlijk dan heeft hij rust hé) en dan is het ni moeilijk dat zij 's morgens al optijd weer wakker is, terwijl hij tot halfvijf 's nachts/'s morgens op zijn pc zit te tokkelen (dat heeft mijn dochter zelf ontdekt) en dan natuurlijk tot 's middags in zijn bed ligt. Nee, dan ken ik andere vaders. En koken.......wat is dat........het is makkelijker om naar het frituur te gaan, of snel naar de Quick, of een pittake gaan eten........Ik zeg niet dat dat niet mag, maar ik stel mij dan voor, moest dat kind daar voor de rest van haar leven bij wonen, amai, gezonde voeding!........
Maar zoals Eylis ook zei, aan die veranderingen had ik ook al gedacht. Dus, ergens leef ik toch nog een beetje met de hoop dat een eventuele omgangsregeling er wel zal inzitten.
@ Marijkealleen: Nee, normaal is dat niet dat ze bang is voor hem. En ik heb al eens geprobeerd te achterhalen waarom, maar dan ontkent ze dit tenstelligste.......maar ik zie dat genoeg telkens hij haar komt halen.......tis net zoals vroeger in dat programma ' Soundmixshow' , daar gingen de mensen door een deur en kwamen er aan de andere kant als iemand anders terug uit. Wel bij mijn dochter is dat net hetzelfde. Als hij haar 's vrijdagsavond komt ophalen en ze stapt hier het huis uit is dat ineens niet meer mijn dochter, ik herken die niet meer, zo onderdanig ineens......... en 's zondags nethetzelfde..... als hij de straat terug uitgereden is, stopt heel die metamorfose en heb ik terug mijn eigen dochter terug. Heel bizar! Wees maar zeker dat dat aan een moeder knaagt.............

En dan krijg ik het verwijt dat ik niet wil praten.........pffffff , nee echt, ook voor mij wordt heel deze situatie onhoudbaar, want ik zie mijn dochter doodgraag, en als ik voel dat zij niet helemaal gelukkig is, ben ik dat zeker niet!! ... .... ... Zijn er hier mensen die zich in dit verhaal terugvinden? Alle hulp is welkom!!!Ik wil alleen dat deze situatie veranderd, en hopelijk heel snel. Hoe kan ik dit het best aanpakken?

Telefoneer eens met de papa en vraag of je er voor twee weken mag komen bijwonen.

Natuurlijk zijn er velen die in dergelijks herkennen, maar wie heeft wie gekozen en hem/haar tot ouder te maken?
Wie vond het beter het gezin in 2 te breken, m.a.w. elk appart is beter voor iedereen? Wie moet het ondergaan? Wat als blijkt dat het kind een "helicoptermama" heeft, maar vooral hoe los je dat dan nu op?

ok, de brokken zijn er, dat kunnen we uit het verhaal opmaken, maar de vraag is hoe het kind in een min of meer harmonische opvoedingssituatie kan terrechtkomen? Tja het mag dan wel een opvallende mening zijn, maar het is er één en ze is gemotiveerd.

RR

@roderidder Kom nu niet met het verhaal af dat het beter was bij elkaar te blijven voor de kinderen hé... relaties lopen stuk, en vele ouders verpesten het voor hun kinderen net door bij elkaar te blijven. Als iedereen er op een volwassen manier mee omgaat en steeds de dingen doet met het oog op het welzijn van je kind is dit stukken beter dan jaren ruzie maken tot de kinderen uit huis zijn en dan merken dat je een paar verbitterde volwassenen gecreeërd hebt die zelf geen kinderen willen.
Je kunt mensen niet dwingen tot het hebben van gevoelens voor elkaar. Terug bij haar ex gaan wonen ?? Dat is wel een paar bruggen te ver.
Hij moet beseffen dat hij een kind heeft waar hij ocharme maar om de 2 weken moet voor zorgen. Sorry, waar hij MAG! voor zorgen.

Uit wat blijkt dat Uw zienswijze beter is dan de mijne?

Waar is het bewijs dat als gezinnen uit elkaar gaan dit het beste is wat de kinderen kunnen overkomen?

Laat ons niet vergeten dat het hier om twee volwassen ouders gaat, m.a.w. gedrag van volwassen mensen.

Op 1/1/2004 had 26% van de Vlaamse 12- tot 17-jarigen al minstens 1 scheiding meegemaakt, dit lijkt me veel, heel veel zelfs of beter te veel.


Zou je ook kunnen aanvaarden dat een of je kind van 13,5 jaar het niet meer ziet zitten bij zijn ouders net om dezelfde reden dat U aanhaald en elders op zoek gaat naar anders en beter?

Ik kom dus wel met dat verhaal. Ik ga hier niet oordelen wie wat moet beseffen, ik stel wel vast dat de ene ouder bij de andere het een en het ander wil regelen of het graag geregeld wil zien, maar dat gaat nu eenmaal niet zo gemakkelijk als je gescheiden bent.

RR

Spijtig genoeg gedragen volwassen ouders zich niet altijd als dusdanig, en slaat liefde meer dan eens om in haat. En een kind van 13 is geen volwassene, een kind van 13 moet nog leren en groeien, en als dat in een warm nest kan, is dat des te beter, maar als dat in een omgeving moet waar de ouders elkaars bloed wel kunnen drinken, dan ben ik daar falikant tegen. Een collega vertelde me ooit dat het ergste dat zijn ouders hem aangedaan hebben (de man is er nu 39) was dat ze voor hem bij elkaar gebleven zijn. Hij ging elke dag tegen zijn zin terug naar huis, elk excuus om bij zijn vriendjes te kunnen blijven hangen was goed (sommige vriendjes in 1-oudergezinnen !). Zijn ouders hebben door bij elkaar te blijven zijn jeugd en elkaars leven verpest, de sfeer in huis was om te snijden, elke dag opnieuw. Hij wil ook nooit kinderen, zijn jeugd is een tijd waar hij niet wil aan herinnerd worden.
En ja, als je bij de andere ouder iets wil geregeld zien, en dat gaat moeilijk : hoeveel ouders hebben geen ruzie over de kinderen zelfs als ze bij elkaar zijn ? En : 'Ik vraag het wel naar onze papa want van ons mama mag het toch niet...' Goed overeenkomen wat betreft de kinderen hangt niet samen met bij elkaar blijven ondanks alles.

roderidder, de poster heeft een pertinente vraag naar mogelijke oplossingen en jij antwoordt alweer met een opinie...
je beantwoordt de vraag van de poster niet, je reikt geen mogelijke oplossingen aan en je dwaalt af naar een welles-nietes-discussie. Dit is een VRAAG en geen discussie-item.
De dames hier aanwezig, geven wel tips. Dus neem je opinie mee naar het praatcafé en discussier daar verder met wie je daar wil volgen.

Alle ouders zullen wel eens ruzie hebben zekers.

Waar het mij voor een stuk gaat zijn allerlei theorien die mischien wel herkenbaar zijn maar in zijn geheel gezien simpelweg niet kloppen.
Een voorbeeld: keer op keer blijkt dat kinderen van gescheiden ouders zelf vlugger scheiden.

RR

move it roderidder, op naar het praatcaféétje....

Excuseer Eylis maar je vergist U.
Laat fotograafke maar antwoorden in de veronderstelling ze er twee weken bijwoont.

Welk van de hier aangehaalde problemen zullen resoluut aangepakt zijn of tenminste of sterk verminderd.
Graag een limitatieve lijst

RR

move it roderidder, op naar het praatcaféétje....

Ik dacht niet dat wij hier op het juridischforum zo met elkaar omgaan

RR