Forumleden,
een korte toelichting;
Mijn vrouw heeft besloten een echtscheiding aan te vragen.
In eerste instantie wilde ik er voor vechten om het huwelijk te redden. Relatietherapie aangeboden, maar mijn vrouw ziet hier geen heil in.
Ok. Ik kan haar niet dwingen dus na de eerste klap verwerkt te hebben heb ik haar gezegd dat ik mij niet tegen de scheiding zal verzetten omdat ik merk dat zij er mentaal en fysiek aan het onderdoor gaan is.
Wij hebben nadat zij het verzoek formeel maakte door een advocaat te bezoeken, geen verhitte discussie gevoerd. Ok. de normale emoties e.d. speelde wel mee, maar dat waren normale debatten. Twee weken na het formeel maken is zij apart gaan wonen. Wij waren het er beide over eens dat dat de beste oplossing is.
Sindsdien is er bijna geen dag geweest of we kwamen bij elkaar over de vloer. Voor 80% ging dit van haar uit. Gewone verzoeken om een kopje koffie, wil je komen eten etc.
Ik heb dit als zeer prettig ervaren en we hebben meer diepzinnig met elkaar gesproken dan de laatste vier jaren van ons huwelijk.
Vorige week kreeg ik van de Rechtbank van Eerste aanleg, het verwachte schrijven binnen om voorlopige maatregelen te vorderen. Op zich staat daar niets nieuws in. Wel wordt de lening die mijn vrouw voorlopig zou afbetalen en wat onderling ook zo afgesproken, op mijn konto gezet en wordt mij een soort van contact-verbod opgelegd.
Deze luidt als volgt;
1. verzoekster te machtigen om afzonderlijk te verblijven te [woonplaats], [adres], met uitdrukkelijk verbod voor gedaagde haar aldaar te komen storen of lastig te vallen, noch deze woonst te betreden, op straffe van uitdrijving, zo nodig met behulp van de openbare macht.
Omdat deze aanvraag in grote contradictie staat tot de vele uitnodigingen die ik in de afgelopen weken van mijn vrouw gekregen heb, ben ik met haar om de tafel gaan zitten en heb er rechtstreeks naar gevraagd. Zij vertelde zo'n aanvraag niet gedaan te hebben. En aan de advocaat expliciet gezegd te hebben dat zij die lening voorlopig zou door afbetalen.
Inmiddels is zij met bovenstaande naar haar advocaat gegaan om te melden dat zij een echtscheiding wil en geen oorlog. De goede man antwoordde haar dat zo'n aanvraag tot contact-verbod een automatisme is en dat het tekort dag is om daar nog iets aan te doen. (bezoek aan de raadkamer is volgende week maandag)
Natuurlijk wil ik het vertrouwen in mijn vrouw niet volledig verliezen want dat zorgt voor nog meer verwijdering en maakt de kans op een nette afsluiting enkel maar kleiner maar het knaagt wel aan mij.
Mijn vraag derhalve: Is zo'n verzoek tot contact-verbod inderdaad een automatisme?