Vonnis naleven of zo laten?

[hanno1978]

Hallo,

Mijn ex en ik gingen 7 jaar geleden uit elkaar toen onze zoon 6 maanden oud was.
We hebben gezamenlijk ouderlijk gezag maar onze zoon gaat enkel om de 2 weekends en elke halve vakantie naar zijn papa.
Via de jeugdrechtbank hebben we een vonnis waarin duidelijk staat wie onze jongen wanneer bij zich mag hebben e.d.
Ondanks vele hindernissen (papa zat in de prostitutie, werd werkloos, had een gedwongen opname in de psychiatrie, veroorzaakte een auto-ongeluk met zoontje erbij onder invloed van medicatie tegen psychose,...) heb ik steeds getracht de relatie tussen vader en zoon niet te hinderen en heb ik mij, voor het welbevinden van mijn kind, steeds flexibel opgesteld.
In de loop der jaren werden er steeds vaker mondelinge afspraken gemaakt die niet altijd overeen kwamen met het vonnis zoals: andere vakantieregelingen, het tijdelijk laten wegvallen of verminderen van de alimentatie omdat papa werkloos was of een vervangingsinkomen had,...
Gaandeweg is gebleken dat de toegevingen steeds duidelijker slechts van mijn kant kwamen en er ook geen wisselwerking meer mogelijk was.
Zo wordt ons kind nu op vrijdagavond steevast door 'anderen' (familieleden of vrienden-die ik amper ken-) opgehaald, wordt hij op zondag niet op het afgesproken tijdstip maar een stuk later teruggebracht en ontvang ik maandelijks het alimentatiegeld laattijdig.
Nu wilde ik onlangs toch nog eens over de regelingen praten om enkele puntjes op de i te zetten, maar papa wou er niet over spreken.
Ik denk dat het in deze situatie het best is dat we teruggaan naar het naleven van het oorspronkelijke vonnis zodat er geen discussies mogelijk zijn. Hoe kan ik hem dat best laten weten als hij niet wil praten? Papa dreigt dan met het aanvragen van co-ouderschap.
Wat kan ik best doen?
Zou papa, gezien de niet zo stabiele gebeurtenissen in zijn recent verleden, co-ouderschap bekomen want eerlijk gezegd dat wil ik liever niet...

Mvg en alvast bedankt voor het antwoord,

Een liefhebbende mama

[scorpioen]

Ik denk dat het in deze situatie het best is dat we teruggaan naar het naleven van het oorspronkelijke vonnis zodat er geen discussies mogelijk zijn.

Waarom denkt u dat? Is dit in het belang van het kind?

[hanno1978]

Omdat zoals ik in het oorspronkelijke bericht schreef de mondeling gemaakte afspraken niet worden nageleefd.
Daarenboven zit ik erg verveeld met het feit dat papa zijn kind niet zelf komt ophalen maar familieleden of vrienden stuurt... Wat als er onderweg ooit iets met die mensen -en dus mijn kind- gebeurt? Ik ben dan wel de persoon die haar zoon (buiten haar wil) meegaf...

Mvg

[lucgescheiden]

Wellicht heeft uw ex reeds co-ouderschap en heeft dat de gevonniste verblijfsregeling bepaald.

Mijn inziens, gaat; het niet overéénkomen met uw ex, u beiden veel geld kosten langs gerechterlijke weg.
Probeer iemand te vinden die kan bemiddelen tussen u beiden, om dit vervolgens te laten optekenen.
Niet alleen in beider belang, maar tevens in het belang van jullie zoon!

[Bijtje]

Er kan ook altijd iets gebeuren wanneer u zelf met uw kind onderweg bent. Ik begrijp als moeder wel uw gevoel erbij als anderen jullie kindje komen ophalen, maar dit gebeurt heel vaak. Ik heb ook jaren mijn stiefkindjes afgehaald bij de mama. Dit was erg tegen haar zin, maar zij was de enige die daar een probleem van maakte. Misschien wil de papa afstand ? Soms kan dit (tijdelijk) geen kwaad. En als hij een bilocatie aanvraagt zal dit onderzocht worden en als de rechter meent dat er geen tegenindicaties zijn, zal de papa de bilocatie krijgen. Het zijn namelijk niet de ouders die meer recht hebben op het kind dan de ander, het is het kind dat recht heeft op evenveel tijd met beide ouders en vanuit dat standpunt wordt er in deze tijden meer en meer gekeken en gelukkig maar. U zou dan al moeten bewijzen dat de papa geen stabiliteit heeft. Kunt u dat ?

Wat de alimentatie betreft, u zegt dat u deze te laat krijgt, maar u krijgt ze wel maandelijks en volledig ?