ex elke dag aan schoolpoort

[Felulah]

Sinds vorig jaar is er een vonnis van het vredegerecht voor co-ouderschap voor de 2 kinderen. Sindsdien zijn de problemen nog lang niet van de baan. In de week dat de kinderen bij ons zijn, staat ze elke dag 's morgens en 's avonds aan de schoolpoort te wachten om de kinderen te knuffelen en te kussen en terwijl venijnige opmerkingen te maken. Praten helpt totaal niet. Wij hebben ook al geprobeerd om de kinderen een stuk vroeger af te zetten, zodat ze al op de speelplaats waren, maar ook dat houdt haar niet tegen. Ze stapt gewoon de schoolpoort door en gaat de kinderen knuffelen en kussen in het midden van de speelplaats. De kinderen hebben al laten blijken dat ze dat niet leuk vinden, want hun klasgenootjes lachen hen daarmee uit. Wij doen dat tijdens haar week uiteraard niet. De school zegt dat ze haar dat niet kunnen verbieden. Gezien niet alleen wij, maar ook de kinderen er nu last van beginnen te krijgen, zou ik graag weten of we hier iets kunnen aan doen wat toch een redelijke slaagkans heeft.
Alvast bedankt voor uw antwoord.

[DolceVita]

Ik denk niet dat je daar iets kan aan doen. Ze heeft "de vrijheid" om daar te staan al is het natuurlijk wel heel belachelijk wat ze doet. Ik begrijp het ergens wel want ze zal uiteraard haar kinderen missen maar als je merk dat je kinderen er nie echt mee opgezet zijn is de boodschap wel duidelijk denk ik.
Al eens contact opgenomen met jullie advcaat?

[Felulah]

Dat ze de kinderen mist, is inderdaad begrijpelijk (hoewel ze tijdens de week bij ons woensdagmiddag bij haar zijn en omgekeerd). In het vonnis stond duidelijk in dat in het belang van de kinderen beide partijen elkaar de rust moesten gunnen in die weken. Er zijn ook al heel wat andere problemen geweest, zoals de kinderen niet willen meegeven op het wisselmoment, etc. Weinig rust dus. Het enige wat we tot hiertoe al gehoord hebben, is dat we een contactverbod kunnen vragen, maar dat de slaagkans heel klein is. Ik begrijp dat voor de schoolpoort "vrij gebied" is, maar zelfs op de speelplaats?

[DolceVita]

In de week dat ze bij haar zijn is het de school van "haar" kinderen dus mag ze daar gerust zijn.
Je hebt het recht om de school van je kind te bezoeken he.
Ik zou toch eens mijn advocaat contacteren en mss vragen voor een kortgeding ofzo?
In het belang van de rust van de kinderen?

[eylis]

beste fellulah,
De ex-partner maakt haar "echtscheidings-puberteit" door. Precies tegen specifieke formuleringen in het echtscheidingsvonnis (elkaar de rust gunnen) rebelleert ze. Dus de vraag is hoe je daar het best efficient op reageert.

Stel dat je het voor de jeugdrechter zou aanvatten: omwille van de "juridische vaagheid" van de "overtreding" zou ze er nog weg mee geraken. Bovendien is dat een signaal van typisch echtscheidings-puberen: conflicten zoeken en cultiveren: want in die relletjes en strijd verwerkt ze haar persoonlijke beheersingsdrama.

Stel dat je NIET reageert (de weg van de minste weerstand) : dan moet je wel doorbijten en geduld hebben... Leg aan de kinderen uit dat ze even geduld moeten hebbben met mama. Dat jullie begrijpen dat ze het in de weken dat ze bij jullie zijn wat lastig heeft en daarom even naar school komt. Dat jullie dat begrijpen want dat jullie dat ook hebben als de kinderen bij hun mama zijn.
Dus, laat ze maar elke dag naar de speelplaats trekken en de kinderen beknuffelen...
Spoedig reguleert die situatie zich vanzelf: hun mama zal beginnen voelen dat ze zich daar aanstelt voor de hele speelplaats. Ze zal ook voelen dat haar kinderen dat niet leuk vinden (al zegggen ze niets): lichaamstaal VOELT men. Ook de juffen zullen er zich ongemakkelijk bij voelen.
De publieke opinie zal zich "onuitgesproken" tegen haar keren.
en op een dag stopt ze daar ook mee, waarom?
Omdat ze geen tegenstand ondervind en het conflict niet kan doen escaleren.
Dat is het toverwoord.

Weet wel dat ze hierna een ander "conflict"project zal starten.
Ook hier weer: de weg van de minste weerstand en meegaan met de beweging...
Dit is haar verwerkingsproces en dat duurt zo'n 6 maanden tot een jaar... Sommigen blijven een heel leven echtscheidingspuberen...
Een nieuwe relatie brengt ook al eens soelaas (aandacht afgeleid)
Wees kalm en moedig!
De kinderen zullen apprecieren dat je zo neutraal mogelijk blijft mbt de handelingen van hun mama en vroeg of laat vragen ze haar emotioneel rekenschap te geven van die conflictprojecten.
Courage

[Felulah]

Qua conflictprojecten kan het inderdaad al tellen. Dat was inderdaad ook volledig onze redenering en we zeggen nooit iets slechts over haar tegen de kinderen no matter what, omdat we vinden dat het toch hun moeder blijft. We weten wel dat dat van haar kant niet zo is en dat er alles aan gedaan wordt om hun vader af te breken. Zoals gezegd zullen de kinderen ooit wel eens rekenschap vragen en zullen wij eerlijk kunnen zeggen dat we daaraan nooit hebben mee gedaan. Toch wringt het dat zij (en ook haar familie) ons ongestraft op verschillende manieren (ook door stalking bv.) al bijna 2 jaar het leven probeert zuur te maken in de week dat de kinderen bij ons zijn.
Erg bedankt voor de bemoedigende woorden.

[Bijtje]

Exact hetzelfde meegemaakt. Wat wij hebben gedaan : ons erbij neergelegd. Het was heel zwaar om te kunnen verdragen. Ze maakte ons 5 jaar elke week zwart bij de kids in onze eigen weken met de kids maar wij hielden steeds voor ogen dat dit zich ooit wel eens tegen haar zou kunnen keren. De kinderen worden zoiets zelf ook beu en zullen dat ook wel laten voelen. Uiteindelijk is ze er na 5 jaar mee gestopt omdat de kinderen eronder begonnen te leiden. Maar je kan hier inderdaad niks aan doen. Een raad die ik wel kan geven: stap niet mee in hetzelfde spelletje en probeer er zo weinig mogelijk zelf van wakker te liggen ookal is dat zeer moeilijk.