JuridischForum.be

Vele reacties op het forum echtscheiding vertonen de nood tot communicatie,
het; "eens kunnen praten met anderen die in een vergelijkbare situatie verkeren".

Uit reacties via PB's blijkt tevens dat mensen menen dat dit kan helpen.

Daarom even deze draad opgestart als rondvraag...

Zijn hier nog gegadigden om dit forum eens een avondje in levende lijve te voeren?

Goed initiatief.

Ik zou wel trachten een, weliswaar brede, agenda vast te leggen om te verhinderen dat er dermate veel thema's aan bod komen dat er geen diepgang kan bereikt worden en men teleurgesteld deze meeting verlaat.

just my 2cents.

enne..
vooral een moderator aanstellen die het gesprek in goede banen leidt

Ben ervan overtuigd dat er op dit forum vrijwilligers aanwezig zijn.

enne..
vooral een moderator aanstellen die het gesprek in goede banen leidt

Eylis, ik bewonderde jouw 'plan van aanpak' in de lopende topics ten zeerste.
Indien je deze capaciteit live wenst aan te wenden, wil ik je met deze alvast voordragen.

met dank voor de pluim en de vraag; Maar vermits ik in deze materie betrokken partij ben, met een eigen verhaal en eigen ervaringen, kan ik niet objectief genoeg modereren, vrees ik. Om het echt goed te doen zou je bijna een "Alice-in wonderland"mens moeten zoeken.
Zoiets als een "niet-gehuwde, niet-gescheiden, genderneutrale leeftijdsoverstijgende mens met
Nee alle gekheid op een stokje. Ik vind dat ik niet genoeg abstractie kan maken van mezelf om objectief te modereren.
Als je weet welk gebied je wil afbakenen, zou ik daar een academische specialist voor vragen. dus bvb. géén advocaat met een eigen praktijk... Maar wel een bemiddelaar?

Zijn hier nog gegadigden om dit forum eens een avondje in levende lijve te voeren?

Heb ik het juist als het doel van dit voorstel is om, ergens in een zaaltje ofzo, samen met anderen die in gelijkaardige situaties verkeren, of verkeerden een gespreksavond te houden?

Jaren geleden heb ik aan een praatgroep deelgenomen en dit heeft wel zekere beeldvormingen die de deelnemers hadden doen aanpassen.
Wel is het uitermate belangrijk om dit in goede banen te kunnen leiden.

De eerste betrachting is om hier te horen of er belangstellenden zijn.
Het concept kan dan later ter sprake komen (indien dergelijke belangstelling effectief zou blijken te bestaan).

Ik meen de nood te bemerken van mensen om eens een babbel te hebben, de mogelijkheid om eens kennis te maken met lotgenoten.

Electronisch berichten (evenzo op dit forum) belichten gewoonlijk niet: de achterliggende gedachten van de schrijver, worden mogelijk verkeerd geïnterpreteerd, enz.
Een gevolg daarvan kan zijn dat; reacties uit een gevoel van onmacht, worden geïnterpreteerd als agressie (om maar iets te noemen)

Mensen willen hun verhaal eens kwijt, voordat ze kapot gaan aan het opkroppen ervan.
Een menselijk contact kan dan goed doen... vandaar

Praktisch:
Reageer even of u belangstelling hebt om elkaar eens te ontmoeten. ook al denkt u daar zelf geen initiatief te willen nemen.

Als u meent:
- een goed concept te kennen voor dergelijke samenkomst
- gewoon deel te nemen uit nieuwsgierigheid of leergierigheid
- iets kan bijbrengen aan anderen
- gewoon je verhaal en je ervaringen eens kwijt wil
- te kunnen bijdragen via praktische organisatie
- ...

laat het hier dan even weten.

hoi luc gescheiden.

ik doe zeker mee!


Hendrik

Status:
Reeds een zestal personen reageerden met de wens; aanwezig te willen zijn op een samenkomst.
Even afwachten of er nog gegadigden opdagen...!?!

Count me in, en hopelijk tegen dan met goed nieuws

Als oudgediende gescheiden persoon (reeds 23 jaar) heb ik heel wat ervaring met "het kunnen vertellen" en zeker met "het kunnen verwerken".

Ik weet niet of een gemodereerde avond zoveel soelaas brengt voor iedereen.
Mijn ervaring is dat elke gescheiden persoon vooral ZIJN verhaal wil vertellen, en ZIJN problemen wil uitleggen, om op die manier het probleem te verwerken. Ik heb in de loop van de vorige 25 jaar zo'n vijf à zes vriendinnen begeleid (telkens in aparte periodes) vermits ik de twijfelachtige "eer" had, de eerste uit onze kennissenkring te zijn die een vechtscheiding meemaakte. Op het einde van de rit schiet er nog welgeteld één gehuwd koppel over.

Alhoewel ik door de aard van mijn zeer uitgebreide vechtscheiding (ik bespaar jullie de details) heel wat juridische ervaring had opgedaan en daar gebruik van maakte bij eventuele raad aan mijn vriendinnen, is gewoon elk geval anders en hebben de meesten gewoon nood aan een begrijpend oor.

Wat niet wegneemt dat er ook de meest ongelooflijke miskleunen gebeuren. Zo verkreeg een vriendin van mij wèl het hoederecht over beide kinderen (toen nog standaard), zèlfs volledig eenzijdig ouderlijk gezag over het gehandicapte kind, waar vader geen bezoekrecht voor kreeg, maar hoefde vader voor geen der kinderen cent alimentatie te betalen. Ik zou dit zelf niet geloven ware het niet dat ik aanwezig was toen haar advokaat het haar mededeelde! Ik hoorde hem letterlijk zeggen: "jamaar, ge hebt het kindergeld toch"!
Onnodig te vermelden dat papa zèlf aan de balie stond.

dus?

dus?

was dit aan mij gericht?

ik zou denken, gewoon een datum vooropstellen, minstens namiddag voorzien, desnoods etentje erbij en dat iedereen met zijn tafelgenoot praat en/of er een soort van wisselgesprekken laten ontstaan. Deze gesprekken zijn niet te modereren, noch onder één noemer te vangen.