JuridischForum.be

Beste,

Ik ben een moeder van een kind van 15. De relatie mijn kind-zijn vader verloopt allerminst soepel (er is geen sprake van misbruik, echter) maar toch wil het kind absoluut de vader niet bezoeken.
De tegenwoordige regeling is tijdens de week bij mij, en om de twee weekends naar zijn vader. Elke keer er zo'n weekend aanbreekt merk ik dat mijn kind absoluut geen zin heeft en elk weekend komt hij met een nors humeur terug.

Ik had graag geweten of ik nog steeds alimentatie kan ontvangen van de vader, ook wanneer het kind hem wettelijk nooit meer hoeft op te zoeken, ik wil er namelijk heel graag voor zorgen dat mijn kind niet meer naar de vader hoeft, maar anderszijds denk ik niet dat ik financieel sterk genoeg ben om het zonder alimentatie te redden.

Bedankt op voorhand

Beste,

Ik ben een moeder van een kind van 15. De relatie mijn kind-zijn vader verloopt allerminst soepel (er is geen sprake van misbruik, echter) maar toch wil het kind absoluut de vader niet bezoeken.
De tegenwoordige regeling is tijdens de week bij mij, en om de twee weekends naar zijn vader. Elke keer er zo'n weekend aanbreekt merk ik dat mijn kind absoluut geen zin heeft en elk weekend komt hij met een nors humeur terug.

Ik had graag geweten of ik nog steeds alimentatie kan ontvangen van de vader, ook wanneer het kind hem wettelijk nooit meer hoeft op te zoeken, ik wil er namelijk heel graag voor zorgen dat mijn kind niet meer naar de vader hoeft, maar anderszijds denk ik niet dat ik financieel sterk genoeg ben om het zonder alimentatie te redden.

Bedankt op voorhand

Wat betreft de alimentatieplicht:

Art. 203 § 1. B.W. Beide ouders dienen naar evenredigheid van hun middelen te zorgen voor de huisvesting, het levensonderhoud, het toezicht, de opvoeding en de opleiding van hun kinderen.
Indien de opleiding niet voltooid is, loopt de verplichting door na de meerderjarigheid van het kind.

Dit bedoelt dat de vader alimentatie moet betalen totdat het kind 18 is, of totdat het een eigen inkomen heeft, als het verder studeert na het 18de levensjaar.

De vader heeft wettelijk recht op persoonlijk contact met zijn kind tot het de leeftijd van 18 jaar heeft bereikt. De andere ouder (jij dus) moet alles in het werk stellen om dit contact mogelijk te maken.

Je doet er best aan om - eventueel met een bemiddelaar - een oplossing te zoeken zodat het 'omgangsrecht' verder kan uitgevoerd worden.

Bedankt voor uw reactie.
Gewoon om zeker te zijn, alles komt er dus op neer dat een combinatie "alimentatie" en "geen bezoeken aan vader" onmogelijk is?

Bedankt voor uw reactie.
Gewoon om zeker te zijn, alles komt er dus op neer dat een combinatie "alimentatie" en "geen bezoeken aan vader" onmogelijk is?

Inderdaad.
Deze twee zaken zijn totaal los van elkaar.

@cow,

We weten allemaal hoe nors, narrig en stug pubers kunnen zijn. Ze kiezen een persoon of object om zich tegen af te zetten en bij scheidingen is dat maar al te vaak de andere ouder.

Hoe pak je het btw aan met al die andere puber- "weigeringen" van je zoon? Volg je ook z'n wens in om niet z'n kamer te moeten opruimen? Om niet te moeten studeren?
Daar lopen ze ook met een nors humeur voor rond, is het niet.
Eigenlijk lopen ze constant met een nors humeur rond...
Bij co-ouderschap moet elke ouder het contact met de andere ouder als evenwaardig en positief aanmoedigen. Daarmee bedoel ik dat die omgang niet als een verplicht nummertje moet gepercipieerd worden door het kind. Maar als een wezenlijk belangrijke relatie met een ouder die een rol moet en kan spelen in de ontwikkeling van je kind.
Zeg nu zelf: 2 maal in de maand naar papa. Dat is geen onoverkomelijke klus.
Hoe zou je die omgangsregeling dan veranderen? Naar helemaal niks?? Eenmaal per trimister? Of toch nog eenmaal per maand?
Co-ouderschap...is de regel: Hoe wil je nog samen met de andere ouder de opvoeding van je kind
realiseren?

O ja, en dit zou wel eens een zeeer belangrijke mijlpaal in de ontwikkeling van je puberende zoon kunnen zijn.
Hij leert en aanvaardt dat je soms dingen moet doen waar je niet meteen zin in hebt of de zin van inziet. Maar die later toch nog geweldig blijken mee te vallen.
Dat worden meestal heel aangepaste en flexibele persoonlijkheden die het maken in hun carrière en hun privé leven...
En als ie volwassen is? Zal ie zijn beide handjes kussen dat je je ingezet hebt om de relatie zoon/vader alle kansen te geven.

En wat een rechtszaak betreft om de omgangregeling NOG te verminderen. Sorry, maar als er geen misbruik of verwaarlozing in het spel is, zal je je toevlucht moeten nemen tot de truken van de foor.
En ongetwijfeld vind je een advocaat die dat wil doen. Daar verdienen ze hun boterham dagelijks mee.
Wellicht moet je zoon dan voor de rechter ook nog komen vertellen waarom hij zijn vader niet meer wil zien.
Googel wel eerst even de term: "loyaliteitsconflict moeder/vaderbeeld".
En vergeet niet, als je de omgangsregeling heropent bij de jeudrechter. Zal deze zéér waarschijnlijk een psychologische expertise aanvragen van je kind. En het besluit/vonnis dat daaruit volgt kan ook zijn dat het contact vader/kind geïntensifieert wordt om de relatie te herstellen...
Van de wederomstuit gesproken...

“Art.432...§3.Wanneer over de bewaring van het minderjarige kind mocht zijn beslist...dan worden de straffen bepaald in de §§1 en 2 toegepast op de vader of de moeder die het minderjarige kind onttrekt...aan de bewaring van hen aan wie het krachtens de beslissing is toevertrouwd,die het niet afgeeft aan degenen die het recht hebben het op te eisen of die het,zelfs met zijn toestemming,ontvoert of doet ontvoeren...“(Strafwetboek);

‘De onthouding van een ouder om zijn gezag te doen gelden teneinde de weerstand van een kind tegen de uitoefening van het bezoekrecht van de andere ouder te overwinnen kan,naar omstandigheden...het in art.369bis(nu 432) bedoelde misdrijf opleveren‘[Cass. 21 oktober 1986,R.W. 1986-87,1609-1610,noot;Cass. 28 oktober 1987, J.Dr.Jeun. 1988,7;Cass. 15 maart 1989, J.T. 1989,666;Cass. AR7009,8 februari 1994(X.), onuitg.,geciteerd door TRD&I 1994,545.].

‘Bij strafrechtelijke veroordeling wegens onttrekking van minderjarigen kan aan de burgerlijke partij een effectieve schadevergoeding worden toegekend voor alle vruchteloze verplaatsingen die zij deed om het kind te gaan ophalen‘(Corr.Kortrijk 28 april 1997,TWVR 2000,81).

Het niet-uitoefenen of het ontbreken van omgangsrecht ontheft niet van de onderhoudsplicht uit art.203 Burgerlijk Wetboek. Het kan zelfs meerlasten veroorzaken voor de andere ouder en aldus verhoging van de onderhoudsbijdrage aan die ouder verantwoorden.