JuridischForum.be

mijn vriendin heeft 1 dochter met haar ex man. voor de bezoeksregeling was er uitgesproken dat dit voor de vader om de twee weken het weekend was.
in de begin kwam deze achter zijn dochter plots kwam deze bijna twee jaar niet dan terug 9 maanden wel en dan weer 1,5 jaar niet .Tot plots in april hij weer voor de deur stond. Hij wilde direct haar meenemen voor een ganse week . na veel overleg zijn we overeen gekomen dat hij ze terug eerst voor een weekend zou meeneemeen , omdat hij een beetje een vreemde is voor haar. Maar meneer doet alsof er nooit iets gebeurd is.
nu begint hij gans de tijd te pesten en vasttstellingen te doen door een dokter dat mama haar zogezegd niet goed opvoed en dat wij alle dagen fast food eten en dat ze altijd luizen heeft en dergelijke zaken.
Mama doet er alles aan om haar dochter goed op te voeden en een normaal leven te geven. Hij vraagt nu plots terug co ouderschap aan en dit om waarschijnlijk nog meer mama te kunnen lastigvallen. Als wij vragen aan de dochter van wil je bij papa gaan om de week dan antwoord ze van niet dat ze bij mama wil blijven. Maar ze durft niets te zeggen tegen papa want ze is bang van hem. De dochter is nu bijna 8 jaar.
Kan hij zomaar terug die regling veranderen en kunnen die pasterijen eigelijk gestopt worden.
Kan er iemand ons wat raad en geven of dingen die hij weet die kunnen helpen.
Wij willen niet dat dochter een vod is o een stuk papier die je kan nemen of weggooien.

Wat je vriendin best eerst doet is nagaan hoe die "zogezegde" klachten verder opgevolgd worden. Heeft hij klacht neergelegd bij een offciele instantie? Of is dat eigenlijk maar verbale druk opleggen?

Laat haar contact nemen met de sociale dienst van de gemeente om te vragen of men kan onderzoeken dat zij haar plichten als moeder goed opneemt.
Vraag contact met de medische begeleiding van de school (CBS) en een kopie van de verslagen van het medisch onderzoek.

Dat de vader zijn kind terug meer wil zien is een hele omwenteling, maar het kan ook zijn dat hij tot "inkeer" is gekomen en inziet dat hij positief deel uit wil maken van het leven van zijn dochter.
Stel hem voor dat er met een bemiddelaar samen wordt bekeken hoe dat contact met de vader op een geleidelijke manier kan hersteld worden zodat het dochtertje dat ook fijn vindt en op haar ritme de tijd krijgt haar vader weer te leren kennen.

Via de bemiddelaar moet er ook samen besproken worden hoe beide ouders samen weer de opvoedkundige taken op zich zullen nemen. Want de mamma is natuurlijk gewend om dat allemaal alleen te moeten doen. De vader moet bedeffen dat hij plotsklaps opduikt en dat dit dus een leerproces is voor alle partijen.

Maar hoe dan ook, vanuit het niets ineens een week meenemen is niet ok. al helemaal niet als ze geen zusjes en broertjes heeft.Als ze samen overleggen (met een bemiddelaar) kan dit heel positief uitkomen.
succes!

. na veel overleg zijn we overeen gekomen dat hij ze terug eerst voor een weekend zou meeneemeen

Het woordtje ' we ' in deze zin lijkt me niet op zijn plaats.
Dat u zich bezorgd voelt over de dochter van uw vriendin is best mooi.
U dient wel te beseffen dat elk kind recht heeft op een goede relatie met beide ouders.
Als u echter schrijft dat het kind bang en verveemd is van de vader, dan mag dit niet op een ' normaal leven ' duiden, integendeel.

Ik denk dat; wanneer u vanuit dit oogpunt tot overleg zou komen met de vader, zijn verwoede pogingen ook wel zullen ophouden.

. na veel overleg zijn we overeen gekomen dat hij ze terug eerst voor een weekend zou meeneemeen

Het woordtje ' we ' in deze zin lijkt me niet op zijn plaats.
Dat u zich bezorgd voelt over de dochter van uw vriendin is best mooi.
U dient wel te beseffen dat elk kind recht heeft op een goede relatie met beide ouders.
Als u echter schrijft dat het kind bang en verveemd is van de vader, dan mag dit niet op een ' normaal leven ' duiden, integendeel.

Ik denk dat; wanneer u vanuit dit oogpunt tot overleg zou komen met de vader, zijn verwoede pogingen ook wel zullen ophouden.

het is mischien verkeerd uitgedrukt van mij maar het was wel degelijk de mama haar beslissing van te beginnen met een weekend.
En mama zou niet liever hebben dat er een deftig overeen gekoen worden.
Maar een normaal gesprek met haar ex man is niet mogelijk daar hij vrij oplvliegend is .
En ook steeds de mama bedreigt via berichten en mails.
en dat elk kind recht heeft op beide ouders is normaal , maar dit kind heeft niet gekozen dat haar papa twee maal toe voor een langere periode niet gekomen is. en dat is echt jammer voor haar.
Haar vader verbiedt haar om contact te hebben met haar oma ( dat is dan de ouders van haar ex ).
Omdat hij en zijn vrouw problemen hebben met haar, moet dit kind toch niet gestraft worden
daarvoor , van mama mag zij wel contact hebbn met de oma en oma ziet haar 1 weekend per maand en dit is via de rechtbank geregeld.
En het kind is blij dat ze haar oma ziet.
Als het kind dan bij de vader is vb twee weken, wordt de mama nog steeds verweten en gedaan
ze zorgt niet goed voor de dochter en haar kleren zijn niet goed en en haar haar is niet goed en dit en dat.
Maar als we dan vragen was het leuk in het weekend en wat heb je gedaan en heb je je gewassen dan antwoord ze mocht mij niet wassen van papa.
dan zijn dat toch rare zaken .
Ik ben er van overtuigd dat dit perfect zou lukkken maar dan moet men allebij redelijk zijn en kan niet alles van 1 kant komen.
Maar als ze vroeger plots niet meer kwamen om haar stond mama toch altijd wel klaar voor haar.
en dat is het bijzonderste denk ik .

Wat je vriendin best eerst doet is nagaan hoe die "zogezegde" klachten verder opgevolgd worden. Heeft hij klacht neergelegd bij een offciele instantie? Of is dat eigenlijk maar verbale druk opleggen?

Laat haar contact nemen met de sociale dienst van de gemeente om te vragen of men kan onderzoeken dat zij haar plichten als moeder goed opneemt.
Vraag contact met de medische begeleiding van de school (CBS) en een kopie van de verslagen van het medisch onderzoek.

Dat de vader zijn kind terug meer wil zien is een hele omwenteling, maar het kan ook zijn dat hij tot "inkeer" is gekomen en inziet dat hij positief deel uit wil maken van het leven van zijn dochter.
Stel hem voor dat er met een bemiddelaar samen wordt bekeken hoe dat contact met de vader op een geleidelijke manier kan hersteld worden zodat het dochtertje dat ook fijn vindt en op haar ritme de tijd krijgt haar vader weer te leren kennen.

Via de bemiddelaar moet er ook samen besproken worden hoe beide ouders samen weer de opvoedkundige taken op zich zullen nemen. Want de mamma is natuurlijk gewend om dat allemaal alleen te moeten doen. De vader moet bedeffen dat hij plotsklaps opduikt en dat dit dus een leerproces is voor alle partijen.

Maar hoe dan ook, vanuit het niets ineens een week meenemen is niet ok. al helemaal niet als ze geen zusjes en broertjes heeft.Als ze samen overleggen (met een bemiddelaar) kan dit heel positief uitkomen.
succes!

bedankt voor u reactie, maar er zij toch enkele zaken die niet kloppen.
het is niet de eerste keer dat hij niet komt hij heeft voor langere tijd niet om haar gekomen heeft
dat kind heeft daar ook niet om gevraagd. maar steeds als ze komen achter haar dreigen ze mama af en de opvoeding is niet goed en dit en dat,
terwijl ze vroeger altijd wel mochten helpen opvoeden maar dan niet wilden.
Nu is ze groter en zij er minder zorgen aan en komen ze dan wel.
die bedreigen zij zaken die op brief stond die voor een zaak te open om het co ouderschap aan te vragen.
Mama weet dat ze haar goed probeert op te volgen en te verzorgen maar wij breken hem ook niet af maar hij wel de mama.
Mama zegt ook altijd van het zal wel leuk zijn bij papa.
als mama vraagt van was het leuk dit weekend dan zegt de dochter , ik heb gespeeld in het zwembad in de tuin en op de trampoliene en het zwembad was kapot en papa heeft direct een nieuwe gekocht voor mij zijn dit rare zaken en het is gemakkelijk om een kinderhand te vullen.
en het is niet omdat ze moet blijven zitten in school dat mama haar toch niet goed opvoedt.
die luizen laten ze steeds vastellen door de dokter , maar mama behandeld wel degelijk want we hebben produkten genoeg staan.
Nu eisen ze plots het co ouderschap en mama zou die zaak nog moeten betalen ook ( ze vragen 1200 € voor de kosten voor de rol en hun advokaat het is toch niet de mama die vraagt om een zaak tis toch zij die plots een andere regeling willen. )
Als zij vragen om eeen andere regeling is toch normaal dat zij hun eigen kosten betalen.
Mama zou niet liever willen dat alles vlot loopt , maar als je steeds moet bang hebben als je om je dochter moet gaan en steeds verweten wordt en dit en dat. dan is dit voor mam ook niet leuk. Mama voelt zich een mislukkeling en denkt dat ze faald in de opvoeding.
Ze hebben vroeger haar ook aangklaagd voor zo gezegde kindermishandeling om dat haar poep in rode plekken stond,
mama is dan moeten gaan naar de nodige instanties en de conclusie was van die instanties dat het een allergie was van de pampers net zoals mama beweerd had.Maar intusssen moet je toch maar bang hebben en doen.
Volgens de papa mag de dochter geen contact hebben met de oma, maar dat kind heeft daar toch niet om gekozen daat haar ex ruzie heeft met zijn ma.
En de om heeft eenmaal per maand bezoeks recht gekregn van de rechtbank en zo ziet ze toch haar klein dochter en het kind is dolblij.
en dan is mam ook blij. het zijn allemaal moeilijke zaken .
Mama is toch bang wat er zal gebeuren en zit er mentaal volledig door .
Ik weet niet goed wat de rechtbank zal uitspreken. mischien zullen ze dan zeggen dat de moeder niet voor haar kind kan zorgen ik weet het niet.
inverband met die vraag voor een persoon die komt om te kijken hoe mama leeft en haar dochter opvoedt waar moet je daarvoor dan zijn.
alvast bedankt.

Het lijkt me dat de vader het moeilijker heeft dan de moeder, gezien zij uw steun heeft, hij niet.
Zou het niet kunnen dat hij de lange perioden juist wegbleef door deze moeilijkheden? Dat u beiden daar ook begrip voor moet kunnen opbrengen?

Uiteraard is dat alles jammer voor het kind, en de vader zal dit ook door hebben, mss is het juist dat; wat hij jullie zo kwalijk neemt(?)

Als u er van overtuigd bent dat dit perfect kan lukken, waarom gaan jullie dan niet op zoek naar een bemiddelaar die voor beide partijen aanvaarbaar is?
Die zou alvast een poging kunnen wagen om tot een rustige dialoog te komen, in het belang van het kind!
Ik denk veel belangrijker dan hier een lijst op te sommen van niet goed dit en niet goed dat.

Neen, ik wens me niet te excuseren mocht dit bij u wat cru overkomen.
Ik ervaar nu éénmaal een zelfde situatie en zie het dus als vader, en idd dat is een ander gezichtspunt.
Een gezichtspunt dat je soms doet koken van machteloosheid.

Het lijkt me dat de vader het moeilijker heeft dan de moeder, gezien zij uw steun heeft, hij niet.
Zou het niet kunnen dat hij de lange perioden juist wegbleef door deze moeilijkheden? Dat u beiden daar ook begrip voor moet kunnen opbrengen?

Uiteraard is dat alles jammer voor het kind, en de vader zal dit ook door hebben, mss is het juist dat; wat hij jullie zo kwalijk neemt(?)

Als u er van overtuigd bent dat dit perfect kan lukken, waarom gaan jullie dan niet op zoek naar een bemiddelaar die voor beide partijen aanvaarbaar is?
Die zou alvast een poging kunnen wagen om tot een rustige dialoog te komen, in het belang van het kind!
Ik denk veel belangrijker dan hier een lijst op te sommen van niet goed dit en niet goed dat.

Neen, ik wens me niet te excuseren mocht dit bij u wat cru overkomen.
Ik ervaar nu éénmaal een zelfde situatie en zie het dus als vader, en idd dat is een ander gezichtspunt.
Een gezichtspunt dat je soms doet koken van machteloosheid.

Ik denk dat u niet objectief reageerd, daar u niet gans de situatie kent , in het begin dacht ik net zoals u ;
maar ik heb moetn vaststellen dat dit verkeerd was,en in verband met steun hij heeft wel een nieuwe vrouw die al deze pesterijen bewerkstelligd
zelfs nu nog bij de comunie haden ze beloofd dat ze ginngen komen naar de kerk tegn de kleine en ze zijn ook terug niet gekomen.
dan is dat ook onze schuld zeker.
de reden waarom hij de tweede keer niet meer om het kind gekomen is (wat hij zelf verteld heeft ) daar ze zelf een nieuw kind hadden en dat de dochter teveel stoorde bij het geven van borstvoeding.
en moet hij dan daarvoor contact verbieden met de oma omdat hij in oorlog leeft met zijn moeder.
Dat kind moet daarvoor toch niet onderleiden.
en iemand bertichten van dagelijks eten van fastfood wat wij nooit gaan eten trouwens en dan horen van de dochter dat ze zelf dit gaan eten.
ik vraag toch ook niet om bekogeld te worden met flessen achter mijn hoofd en mijnn wagen zeker niet en ook de wagen niet van mijn vriendin.
Maar toch vind u dit alles normaal. rare redenering
en als mama om vb .9 uur achter de dochter gaat volgens papier . ze weghouden tot 9.20 en terwijl mama uitschelden.
dit is dan normaal voor u .
En de eertse reden dat hij niet achter zijn dochter gekomen is de eertse keer dan is zogezegd dat ze in verbouwingen zatten en hun eigen kinderen dat heeft dan niet.
Ik heb ook kinderen van mijn ex maar zulke zaken doe ik toch persoonlijk niet
ik ga mijn ex toch niet gaan bedreigen en achtervolgen wat ze al doet in leven.

en iemand bertichten van dagelijks eten van fastfood wat wij nooit gaan eten trouwens en dan horen van de dochter dat ze zelf dit gaan eten.

komt me bekend voor. Ik werd zelfs gevolgd door de gepensioneerde dames van het dorp die in de supermarkt gingen controleren wat in mijn karretje lag!

Ik had geluk! het was net een verjaardagsfeestje voor de jongste en heel de kar lag vol met grote puntzakken popcorn. En de oma's zagen dat het goed was....
stel je voor! anders lagen er vooral groenten en fruit in....

Ik denk dat u niet objectief reageerd, daar u niet gans de situatie kent .

Klopt wellicht.

Al krijg ik met het lezen van uw postings de indruk dat deze ook niet al te objectief zijn.
Indien u de ex blijft afschilderen als een boeman, dan gaat u adviezen bekomen tegen hem.
Dewelke de onmin tussen beide partijen enkel maar kunnen vergroten, ... niet oplossen.

Zowel uw vriendin als haar ex dienen hun verantwoordelijkheid naar hun kind te nemen.
Als zij dit niet zelfstandig kunnen oplossen, lijkt externe hulp dus aangewezen.
Met een vonnis te laten opleggen door een rechtbank, haalt u de onmin tussen beide partijen niet weg, en het is net daar dat een kind onder lijdt. Wat u hierzelf komt te bevestigen.

Met een vonnis te laten opleggen door een rechtbank, haalt u de onmin tussen beide partijen niet weg, en het is net daar dat een kind onder lijdt. Wat u hierzelf komt te bevestigen.

Ik denk dat een kind meer lijdt onder het feit dat papa haar niet meer komt halen omdat hij een nieuw kindje heeft met een andere mama, dan dat er een rechter een vonnis uitspreekt.

Welke soort "mama" weigert nu dat het kind van haar partner op bezoek mag komen, omdat zij "borstvoeding geeft aan haar pasgeborene"????

Verplaatst naar echtscheiding.

Wat u hier komt te verhalen lijkt me net iets meer aan te sluiten op mijn visie, dan op wat u denkt.
Ik hoop dan ook, in het belang van het kind, dat; de ex bereidt zal zijn uw denken te volgen.
Al vrees ik sterk voor het tegendeel.

@cleenewerck,

ik denk echt dat je aan een bemiddelaar moet denken. Zodanig dat beide ouders eens hun wensen noden én eventuele klachten kunnen uitspreken (zonder onderbroken te worden door de andere). Een bemiddelaar zorgt ervoor dat elke partij dat even uitgebreid kan doen. Dan worden die noden opgelijst (van ouders én het kind) en gekeken welke mogelijke oplossingen hierbij kunnen passen. De bemiddelaar opent ook mogelijkheden en vraagt aan beide partijen welke tegemoetkomingn hij of zij aan de andere ouder kan toestaan.
Afspraken worden samen aangenomen.
Probeer dit echt voor te stellen aan je partner, want er is nog teveel emotionele scheidingsverwerking aan beide kanten denk ik.

Volstrekt mee eens ---
Het had natuurlijk beter geweest dat er van het niet komen opdagen ook de nodige vaststellingen waren geweest ( melding bij politie) dit voor de bewijsvoering.

Maar het beste is natuurlijk dat beide partijen via bemiddelaar de zaak met elkaar bespreken.

Het is niet hun ego dat telt maar het geluk van de kinderen.
Kinderen kunnen best leven met ouders die uit elkaar gaan en zelfs ruzie maken.
Maar zij kunnen niet leven met ouders die elkaar zwart maken en afmaken... dat laat sporen na

dat laat sporen na

klopt helemaal, maar dat moet op de duur toch eens gaan doorwegen in de rechtspraak niet?

RR