JuridischForum.be

Beste leden,

Sedert een drietal jaren ben ik gescheiden en heb ik de regeling van 2 dagen om de veertien dagen.
Mijn ex is bij haar ouders terug gaan inwonen met de kinderen en daar woont ze nu nog.
Alleen stel ik reeds geruime tijd vast dat de kinderen een gebrek aan struktuur krijgen in hun opvoeding en ook op andere vlakken emotioneel ondervoed worden.
Als vader heb ik reeds een advocaat geraadpleegt om het omgangsrecht in co-ouderschap te veranderen , maar volgens hem zijn de rechten van de man beperkt omdat wij ook redelijk ver van elkaar wonen.
De reden is dat de kinderen dan te ver naar school zouden moeten gebracht worden , en in het belang van de kinderen kan dit niet.
Echter, nu wilt mijn ex de school veranderen (lees verder van haar thuis).
Mijn vraag is nu , als ik haar kan overtuigen om de school te kiezen waar wij beiden werken , veranderen dan mijn mogelijkheden om toch naar co-ouderschap te kunnen gaan. Als de school waar we beiden werken wordt gekozen dan is de afstand van mijn thuis tot daar en van haar tot daar kwasi even ver.
Als vader zou ik heel graag meer in de opvoeding willen anticiperen en mijn kinderen toch een emotionele goede basis meegegeven voor later.
Hoe kan ik dit aanpakken. Welke stappen zou ik best ondernemen.......
En welke advocaat in limburg raden jullie aan die mij hier zeker constructief in kan helpen. Het is niet om reclame te maken voor een bepaalde advocaat , maar ik zoek , na teleurstelling op dit vlak, naar iemand die er 100% constructief voor gaat.

Dank bij voorbaat,
Doei

Beste Froony,

Ik vrees dat je, net als duizenden andere vaders, geen enkele kans maakt!
Klinkt cru, maar ook ik ben een van die vaders.
De frustratie:
Je zet samen kinderen op de wereld, voelt je verantwoordelijk voor hen, werkt er dag en nacht voor.
Om dan plots te moeten vaststellen dat op simpele vraag van de moeder, een rechtbank oordeelt om je vaderschap onmogelijk te maken.
Ze pakken je kinderen niet alleen het recht af om een normale vader-kind relatie te hebben, maar blokkeren tevens dat je nog enige praktische inbreng kan doen in hun opvoeding (buiten het mister cash spelen natuurlijk).
Als het misloopt met de kinderen heeft diezelfde rechtbank enkel het excuus dat; het wel aan één van de ouders zal gelegen hebben,
terwijl ze zelf in de procedure de schuldvraag niet meer mogen hanteren.
Vaders mogen de toekomst van hun kinderen zien kapot maken, en mogen enkel lijdzaam toekijken.

Op dit forum lees je wel meer dergelijke ervaringen.
Sterkte!

Hallo Luc,

Ik begrijp jou frustratie.

Alleen , ben ik niet helemaal akkoord met het op te geven. Wie niet waagt ,blijft...

Ik denk persoonlijk dat als je alle positief in functie van de kinderen blijft aanpakken dan moet de waarheid
vroeg of laat in jou voordeel spelen.

Misschien starten met iets meer bezoekrecht en vandaar verder.

Sterkte,

Groetjes,

froony, ik denk dat je alle kansen hebt om bilocatie toegezegd te krijgen in een herziening. Ga meteen voor de hele bilocatie. Vermits er een factor verandert in jullie situatie. Als ik het goed begrijp overweegt je ex de kinderen naar school te sturen dichtbij jullie werk. Ga daarin mee en start het schooljaar. Biedt je Ex aan de kinderen al eens meer mee te nemen als het voor haar niet uitkomt. Zodat er precedenten zijn dat de kindern vaker bij je verblijven zonder probleem. eenmaal dat goed draait vraag je dus een herziening verblijfsregeling aan, gebaseerd op het feit dat de school van de kinderen dichtbij allebei jullie werk is en dat jullie allebei nu verder van de school wonen. Met een goede advocat lukt dat. Vraag een sociaal onderzoek van jouw leefomgeving, getuigenissen van vrienden en familie.

Iets verontrust me wel: de terminologie die je gebruikt: "je kinderen zijn emotioneel ondervoed". Let goed op met dergelijke uitspraken.Want als dit echt het geval is, is dit kindermischandeling en dan kan het je ook ten kwade genomen worden dat je daar geen stappen hebt tegen oncdernomen.
Als dit niet het geval is en je hebt gewoon de situatie een beetje te zwart-wit omschreven: pas daar mee op voor een rechtbank. Dat je je ex zou zwartmaken en overdreven negatief voor zou stellen, kan zich alleen maar keren tegen jou.
Blijf dus constructief tegenover haar. Vraag een psychiater de kinderen te
testen en te onderzoeken of er zware gronden zijn om géén bilocatie toe te staan. Als je dat zelf doet, zal dat als aanmerkelijk positief worden ervaren.
ga ervoor, er van uit gaan dat het niet zal lukken omdat het velen voor jou niet lukte, zet geen zoden aan de dijk.
Wie niet waagt, niet wint.

Beste Eylis,

Dank voor jou antwoord.
Het is inderdaad niet de bedoeling mijn ex zwart te maken. Iedereen doet wat hij kan , maar zelf denk ik extra toegevoegde waarde voor de kinderen te kunnen betekenen als vader. De zaken die ik nu merk als ëmotioneel ondervoed"is wat ze vooral missen in bepaalde belevingen, aanpak, gebrek aan struktuur, kotom dingen die niet gebeuren en simpel zouden kunnen.
De uitdrukking "" emotioneel ondervoed"" is misschien verkeerd uitgedrukt.
Ten gepaste tijde kan ik wel een psychiater raadplegen om bilocatie te ondersteunen. Dit is en zeer goede tip. Dank daarvoor.



Doei,

Ik denk persoonlijk dat als je alle positief in functie van de kinderen blijft aanpakken dan moet de waarheid
vroeg of laat in jou voordeel spelen.

Froony,
Dat geloof speelt ook bij mij.
Echter dat 'vroeg of laat' speelt natuurlijk zijn part als je kinderen reeds in hun pubertijd zitten.
Het wordt dan eerder 'laat of telaat' om alles recht te trekken.

Zoals Eylis schrijft kan je nog jaren procederen en deskundige adviezen afdwingen, maar als er geen bereidheid wordt gevonden bij je ex, dan kost dit enkel een hoop miserie voor jezelf, kwaliteitstijd die je intussen niet kan delen met je kinderen, noch kan gebruiken om eigen leven opnieuw op te bouwen.

Ik ben ook overtuigd dat; als het bij voordurend vechten blijft, dat dit nooit een stabiele basis kan vormen om je kinderen gelukkig te laten opgroeien.
Eerder een Salomon's oordeel, ala; laten we het kind in twee hakken en elke ouder de helft geven.

Mijn kinderen kunnen (relatief) gerust zijn dat ik hen als vader niet zal laten vallen, echter het zelfde kunnen bieden als voor de echtscheiding zit er nooit in.
(ook langs kant van ex niet natuurlijk)
Drie van mijn vier kinderen zijn intussen meerderjarig, je bedankt dan voor dat verdere gevecht.

Eén van mijn kinderen had jaren geleden een studie-achterstand. Je probeert als vader dan tijd en aandacht te schenken aan dit probleem.
Wanneer ik dat deed was het zo een beetje oorlog, kind vloog in de gordijnen wanneer ik zijn schoolboeken vast nam.
Even later zelf terug naar geschoolbanken geteend, op zeker moment zit je dan aan de lliving-tafel met je eigen schoolboeken.
En even later zit het kind in kwestie spontaan naast jou met zijn eigen schoolwerk
Deze ervaring maar even om aan te tonen dat goede bedoelingen niet altijd positief worden geïnterpreteerd,
maar dat je er soms beter aan doet om de relatie vader-kind zijn natuurlijke en ongedwongen weg te laten kiezen.

Daar tegenover zitten we nu met een 12/2 opvangregeling die niet werkt, met resultaat dat jongste dochter haar schooljaar kan hernemen.
Dat is meer dan frustratie, dat doet pijn.

Maar indien je jouw ex zover kan krijgen dat zij dat zelf inziet, is de kans natuurlijk groot dat ze akkoord gaat met bilocatie.
In dat geval heb je volkomen gelijk dat je die kans moet grijpen. En hoop ik van harte dat je mag slagen waar anderen faalden.

mvg,
luc

Ik ga ervan uit dat u met co-ouderschap een bij elke ouder gelijkdurende verblijfsregeling bedoelt.

“Art.387bis.In alle gevallen, en onverminderd de bevoegdheid van de voorzitter van de rechtbank van eerste aanleg, rechtsprekend in kort geding overeenkomstig artikel 1280 van het Gerechtelijk Wetboek, kan de jeugdrechtbank in het belang van het kind, op verzoek van beide ouders of van één van hen, dan wel van de procureur des Konings alle beschikkingen met betrekking tot het ouderlijk gezag opleggen of wijzigen. Onverminderd artikel 1734 van het Gerechtelijk Wetboek, poogt de rechtbank de partijen te verzoenen...Indien zij vaststelt dat een toenadering mogelijk is, kan zij de schorsing van de procedure bevelen, teneinde de partijen de mogelijkheid te bieden alle nuttige inlichtingen hierover in te winnen en het bemiddelingsproces op te starten. De duur van de schorsing mag niet meer dan één maand bedragen. De rechtbank kan, zelfs ambtshalve, een voorafgaande maatregel bevelen teneinde de vordering te onderzoeken of de toestand van de partijen voor een termijn die zij vaststelt, voorlopig te regelen...”(Burgerlijk Wetboek).

U dient aan te tonen dat de door u voorgestelde wijziging van verblijfsregeling in het belang van het kind is.

@j.demoor

Mooie theorie, ik mocht echter ondervinden dat dit een wetgeving op sterk water is.
Toch bedankt om ze nog eens aan te halen.

mvg,
luc