JuridischForum.be

Mijn dochter (15) is in behandeling bij een psycholoog-psychotherapeut. Deze werd gekozen door mijn ex-partner.
Mijn ex-partner weigert te vertellen waarvoor ze in therapie is, maar insinueert dat ik ook aan de oorsprong van de problemen zou liggen. Ook de psycholoog-pscychotherapeut weigert informatie te geven en beroept zich hiervoor op haar beroepsgeheim.

Heb ik als ouder (met gedeelde ouderlijke macht) dan niet het recht op feedback van deze therapeut ?
Is het niet normaal dat (beide) ouders informatie krijgen over de (geestelijke) gezondheid van hun kind ?

Weet iemand waar ik hierover meer info kan vinden ?

google eens met de zoekterm
art. 374 BW

helaas kan je niet tegen onwil op.

Je kan moeilijk een vonnis gaan halen dat de andere ouder verplicht de mond moet opendoen telkens U iets zou vragen, ook al heb je er recht op.*

Het zou een goede zaak zijn als de twee ouders samen (lees het gebroken gezin) op consult zouden gaan.

wat je kan doen is naar het vredegerecht gaan en de andere ouder laten oproepen voor verzoening al is strikt genomen de vrederechter voor het bekomen van die nutige inlichtenen niet bevoegd, maar het kan een goede start zijn. Dit is kosteloos en kan best zonder advocaat. Gewoon het vredegerecht binnenstappen zou voldoende moeten zijn zodat ze je daar verder helpen.

RR


* een voorbeeld van enkele jaren geleden Hof van Beroep te Antwerpen
pdk Franky de Keyzer
Jeugdrechter Ingrid Vanstraelen

advies deskundige: Opschorting van het contact met dochter wegens te zwaar belastend voor het kind
Advocaat vader: De aangestelde gerechtsdeskundige (dhr. E.) bracht de vader op de hoogte dat zijn dochter op intensieve zorgen verblijft wegens een hersentumor
vader: -die al jarenlang verstoken was van elk contact met zijn kinderen- "Mevr. ik zou toch op zijn minst willen dat je in je vonnis opneemt dat ik op de hoogte dien gehouden te worden van het ziekteverloop"
Jeugdrechter: "Maar U heeft daar zoieso recht op, dat hoef ik niet specifiek in het arrest te vermelden."

Uitendelijk staat het wel vermeld in het tussenarrest en enkele maanden later, 1 dag voor de volgende zitting ontvangt de vader een zeer kort bericht dat het goed gaat met de dochter.

Jullie hebben wettelijk co-ouderschap: gedeeld ouderlijk gezag dus. Beslissingen mbt opvoeding en verzorging van het kind zouden samen genomen moeten worden. De psychotherapeut heeft meldingsplicht aan beide ouders. Beroepsgeheim verhindert niet dat zij/hij in algemene lijnen aan beide ouders verslag moet uitbrengen over de mentale toestand van het kind. Je mag inzage vragen in de pscyco- testresultaten van je kind en uuitleg vragen over hoe je met je kind best omgaat. Daar dient die therapie ook voor. Om jou te helpen met je kind om te gaan.

Indien je bij herhaalde vragen geen info krijgt van de pschychoterapeut, vraag je haar/hem om je een verklaring op papier te maken dat ze/hij om redenen van beroepsgeheim geen info wil verschaffen. Wellicht krijg je dan toch feedback, want zij/hij weet dat zij/hij je (ouder zijnde van een miderjarige) wettelijk moet informeren. En dat dit tegen hem/haar kan keren in een mogelijke procedure .

Als dit nog niets oplost, kan je gerust contact opnemen met een psychiater van jouw keuze voor een "second opinion".
Interessant detail: wettelijk staat een psychiater qua hierarchie boven een psychotherapeut... een psychotherapeut is geen psychiater, dus geen dokter....
In een laatste fase open je terug het dossier mbt het co-ouderschap van je kind voor de jeugdrechter. eisende dat je op de hoogte gehouden wil worden van belangrijke beslissingen en ingrepen ivm de opvoeding.Dit eens opperen bij de andere ouder, kan ook al plotsklaps veel doen veranderen... Want je staat vrij sterk qua argumenten in deze zaak.
courage!

"""Ook de psycholoog-pscychotherapeut weigert informatie te geven en beroept zich hiervoor op haar beroepsgeheim."""

Maar ze geeft WEL informatie aan andere partner

Rare manier om het begrip beroepsgeheim te interpreteren.

met dank aan website justitie :
Dat betekent dat personen met bepaalde functies niets mogen bekendmaken van wat u hen in hun functie heeft verteld. Het beroepsgeheim geldt in de eerste plaats voor gezondheids- en welzijnsberoepen, zoals arts, apotheker of maatschappelijk werker.

Het beroepsgeheim blijft altijd gelden, ook wanneer de vertrouwensrelatie beëindigd is of als de arbeidsovereenkomst afgelopen is.
Wat kan een geheim zijn?

Niet alle zaken die u een persoon toevertrouwt, zijn als geheim te beschouwen. Informatie waarbij alle concrete namen en details zijn weggelaten, zodat het een situatiebeschrijving in algemene termen wordt, behoort niet tot het beroepsgeheim. De volgende informatie is wel geheim:

* alles wat nadrukkelijk of stilzwijgend aan de vertrouwenspersoon werd toevertrouwd
* alle informatie die gezien of gehoord wordt
* informatie over derden
* fabrieksgeheimen, zoals de formule van een geneesmiddel
* …

Wanneer schendt u het beroepsgeheim?

U schendt het beroepsgeheim wanneer u opzettelijk geheimen bekendmaakt, ook wanneer u niet de bedoeling heeft om iemand schade of nadeel te berokkenen. Wanneer u een geheim bekendmaakt door nalatigheid of onoplettendheid, is er geen sprake van schending van het beroepsgeheim.

Hoe u een geheim kenbaar maakt, is van geen belang: u kunt een geheim doorvertellen of in een e-mail vermelden, u kunt documenten doorgeven of iemand bewust op uw scherm laten meekijken. Ook als u een bekend feit bevestigt, schendt u het beroepsgeheim.

Wanneer schendt u het beroepsgeheim niet?

Er zijn vier situaties waarin u een geheim toch zult moeten prijsgeven.

1. Het beroepsgeheim vervalt voor een rechtbank of een parlementaire onderzoekscommissie. Als het onderzoek dat vereist, zijn personen met een beroepsgeheim verplicht om vertrouwelijke informatie te openbaren.

2. Soms is het noodzakelijk dat u de ouders van een minderjarige informeert over geheime informatie.

De ouders zijn per slot van rekening aansprakelijk en hebben beslissingsrecht over fundamentele aspecten van de opvoeding zoals onderwijs en gezondheid. Toch zult u altijd rekening moeten houden met de privacy van de minderjarige.

3. Partners, familieleden of vertrouwenspersonen mag u op de hoogte brengen als:

* de betrokken persoon daarmee akkoord gaat
* de betrokken persoon wilsonbekwaam is
* er een noodtoestand dreigt (bijvoorbeeld: als een patiënt met hiv besmet is, moet u zeker de partner op de hoogte brengen)

Toch is het nog altijd het beste als u de persoon ervan kunt overtuigen om geheime informatie zelf mee te delen.

4. Het is ook toegestaan om leidinggevenden op de hoogte te brengen van geheimen die u zijn toevertrouwd. Zo bestaat er een gedeeld beroepsgeheim als de leidinggevende ook deelneemt aan de hulpverlening. Een verpleegster mag dus een geheim doorvertellen aan de leidinggevende als dat in het belang is van de hulpverlening.

de wetgeving
458. - Geneesheren, heelkundigen, officieren van gezondheid, apothekers, vroedvrouwen en alle andere personen die uit hoofde van hun staat of beroep kennis dragen van geheimen die hun zijn toevertrouwd, en deze bekendmaken buiten het geval dat zij geroepen worden om in rechte getuigenis af te leggen en buiten het geval dat de wet hen verplicht die geheimen bekend te maken worden gestraft met gevangenisstraf van acht dagen tot zes maanden en met geldboete van honderd frank tot vijfhonderd frank.

458bis. Eenieder, die uit hoofde van zijn staat of beroep houder is van geheimen en die hierdoor kennis heeft van een misdrijf zoals omschreven in de artikelen 372 tot 377, 392 tot 394, 396 tot 405ter, 409, 423, 425 en 426, gepleegd op een minderjarige kan, onverminderd de verplichtingen hem opgelegd door artikel 422bis, het misdrijf ter kennis brengen van de procureur des Konings, op voorwaarde dat hij het slachtoffer heeft onderzocht of door het slachtoffer in vertrouwen werd genomen, er een ernstig en dreigend gevaar bestaat voor de psychische of fysieke integriteit van de betrokkene en hij deze integriteit zelf of met hulp van anderen niet kan beschermen.

Schuldig verzuim

Art. 422bis. Met gevangenisstraf van acht dagen tot (een jaar) en met geldboete van vijftig frank tot vijfhonderd frank of met een van die straffen alleen wordt gestraft hij die verzuimt hulp te verlenen of te verschaffen aan iemand die in groot gevaar verkeert, hetzij hij zelf diens toestand heeft vastgesteld, hetzij die toestand hem is beschreven door degenen die zijn hulp inroepen.
Voor het misdrijf is vereist dat de verzuimer kon helpen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen. Heeft de verzuimer niet persoonlijk het gevaar vastgesteld waarin de hulpbehoevende verkeerde, dan kan hij niet worden gestraft, indien hij op grond van de omstandigheden waarin hij werd verzocht te helpen, kon geloven dat het verzoek niet ernstig was of dat er gevaar aan verbonden was.
(De straf bedoeld in het eerste lid wordt op twee jaar gebracht indien de persoon die in groot gevaar verkeert, minderjarig is.)

Art. 422ter. Met de straffen in het vorige artikel bepaald wordt gestraft hij die, hoewel hij in staat is het te doen zonder ernstig gevaar voor zichzelf of voor anderen, weigert of nalaat aan iemand die in gevaar verkeert, de hulp te bieden waartoe hij wettelijk wordt opgevorderd; hij die, hoewel daartoe in staat, weigert of nalaat het werk of de dienst te doen of de hulp te verlenen waartoe hij wordt opgevorderd bij ongeval, beroering, schipbreuk, overstroming, brand of andere rampen, evenals in geval van roverij, plundering, ontdekking op heterdaad, vervolging door het openbaar geroep of van gerechtelijke tenuitvoerlegging.

nog leuker

Belgische Psychologen kijken best ook eens naar punt 1.2. van de Deontologische Code van de Belgische Federatie van Psychologen. Deze deontologische code is evenwel nog niet bijgewerkt na de wetswijziging van 28.11.2000. De artsen hebben hun deontologische code wel reeds aangepast aan deze wetswijziging (zie art 61). U kunt die hier lezen.

@franciscus,
een mooie correcte weergave van de wet. alleen loopt het zo'n vaart niet... De psycholoog schendt geen beroepsgeheim als zij/hij een ouder informeert over het welzijn van haar/zijn kind.
Onder beroepsgeheim valt eventueel WAT het kind in vetrouwen aan de psycholoog toevertrouwde. De psycholoog heeft wel meldingsplicht over hoe hij de toestand van het kind evalueert en wat de mogelijke therapie moet/kan zijn.
Het zou me nogal fraai worden als je niet mag weten wat je kind scheelt. Er is dus onderscheid tussen:
- wat in vetrouwen is verteld door de patient aan de therapeut.
- wat de therapeut vaststelt als diagnose en voorstelt als behandeling.

In mijn opinie is dit een psycholoog-therapeut met een zeer dubieuze vakdeontologie; Want idd als ze zich dan wel beroept op beroepsgeheim had ze aan de andere ouder ook niets mogen zeggen.
Ik had haar allang eens geconfronteerd met die dubbelzinnigheid.
Wellicht kwam er dan wel een verslagje uit....

euh ... titel wanneer schendt u het beroepsgeheim niet .... punt 2/3

Men kan niet de ene ouder alles vertellen en tgo de andere zich beroepen op beroepsgeheim DAT kan niet.

zoals je ziet zijn we het eens.

En het verplicht mededelen van beroepsgeheim .... als een dokter ter zitting zich beroept op het beroepsgeheim is dat het einde van zijn getuigenis.

dat had ik idd ook zo begrepen hoor Franciscus, maar ik probeerde duidelijk te maken dat het zelfs dus niet eens over beroepsgeheim gaat in dit geval.
Ik sta echt paf van die leugenachtige smoeskluit waarmee die psy Anneke het riet instuurt.
Je zou toch mogen verwachten dat "of all people" zo'n psy alles in het werk stelt om in zo'n moeilijke situaties als een scheiding en een kind,de ouders te informeren en te betrekken in de therapie om dat meisje te helpen?
dit hele verhaal druist zelfs eigenlijk in tegen de eed van hippocrates geloof ik.
O ja....,psytjes moeten die niet afleggen natuurlijk ....