vonnis vrederechter >< kortgeding

[emp]

In het kader van dringende en voorlopige maatregelen uitgesproken door de vrederechter heb ik als moeder bekomen dat mijn dochter (2,5 jaar) om het weekend 3 dagen naar haar papa gaat. De week dat hij ze niet heeft, mag hij haar woensdagnamiddag zien. Mijn echtgenoot heeft steeds aangedrongen op bilocatie, maar de rechter was van oordeel dat het de leeftijd van mijn dochter een dergelijke regeling niet mogelijk maakt. Natuurlijk is deze regeling slechts zes maand geldig en als we na die periode een scheiding aanvragen zal dit in kortgeding moeten (EOT is onbespreekbaar omwille van de bilocatie-aanvraag van mijn man). Tegen dan is mijn dochter 3 jaar.
Voor kortgeding moeten we naar Mechelen, nu was mijn vraag of een vonnis van een rechter in kortgeding erg varieert van dat van een vrederechter, wetende dat de regeling dan al 6 maand loopt. Mij lijkt het zeer onwaarschijnlijk dat een rechter dan plots wel voor bilocatie zal kiezen, aangezien het kind de regeling ondertussen zo gewoon is.
Bestaat er ook zoiets als de psychologische drempel van 3 jaar waardoor een kind van 3 jaar wel in aanmerking komt voor bilocatie (week- week) terwijl enkele maanden voordien een kind van die leeftijd zijn mama nog het meest nodig heeft? (Dit staat zo letterlijk in het vonnis vermeld).
Indien iemand ervaring heeft op dit vlak en weet hoe de kortgedingrechter van Mechelen over zoiets denkt, hoor ik het graag.


Alvast bedankt,
EMP

[Rebel-with-a-cause]

Op de site tweehuizen staat het volgende in verband met het wettelijke rond het verblijf van kind(eren):

Als ouders niet zelf tot een akkoord komen, moet een rechter de knoop doorhakken. Moet de rechter verblijfsco-ouderschap opleggen? Neen. De wet bepaalt dat de rechter elke situatie apart moet inschatten en elk vonnis apart moet motiveren. Als een ouder verblijfsco-ouderschap vraagt, moet de rechter in de eerste plaats de mogelijkheid van verblijfsco-ouderschap onderzoeken. De andere ouder die wil dat het kind hoofdverblijf bij hem of haar heeft, moet aantonen dat een hoofdverblijf gezien de omstandigheden meer in het belang is van het kind dan verblijfsco-ouderschap.

De rechter moet bij voorrang onderzoeken of verblijfsco-ouderschap goed is. Op die manier wil de wetgever de rechters onder druk zetten om de week-weekregeling even ernstig te nemen als andere verblijfsregelingen, maar dit betekent niet dat een rechter verplicht is om verblijfsco-ouderschap op te leggen. De rechter moet uitgebreid uitleggen waarom hij de regeling die hij beslist, de beste regeling vindt. Hij moet elke situatie apart inschatten en de beslissing over de verblijfsregeling motiveren naargelang de concrete omstandigheden en het belang van de kinderen en de ouders in kwestie. Als de rechter vindt dat verblijfsco-ouderschap, rekening houdend met alle omstandigheden, niet de beste regeling is, kan hij een hoofdverblijf bij één ouder beslissen.

De rechter mag verblijfsco-ouderschap enkel opleggen als de ouders gezagsco-ouderschap hebben én als een ouder verblijfsco-ouderschap vraagt. Deze ouder dient de precieze redenen aan te geven waarom hij dit vraagt. Als de andere ouder wil dat het kind hoofdverblijf bij hem of haar heeft, dan moet deze ouder ook aantonen dat dit gezien de omstandigheden meer in het belang is van kinderen en ouders dan het verblijfsco-ouderschap. De ouders dienen dus telkens heel concrete elementen aan te brengen om de rechter toe te laten te oordelen.

[emp]

Hartelijk dank voor dit antwoord, maar ik kende de theorie omtrent co-ouderschap en bilocatie al. Ik had graag ervaringen gehoord van mensen die ook via de kortgedingrechter in Mechelen zijn gepasseerd. Blijkbaar wordt bilocatie als standaard aanzien, ook als een van de 2 ouders daar niet voor kiest. Welke argumenten kan je dan best aanwenden om een verblijfsregeling bestaande uit verlengd weekend om de 2 weken te bekomen bij de papa en rest van de dagen bij de mama? Let wel, het gaat om een kind dat nu 2,5 jaar is en dat dus niet kan worden ondervraagd.

[3399AAaa]

Drie jaar is inderdaad de grens die meestal wordt gehanteerd. maar dat is niet het enige criterium. Elke rechter oordeelt soeverein voor het concrete geval. misschien zijn er bij u nog andere zaken die een grote rol kunnen spelen in zijn beslissing. het is in dat opzicht dan ook beter om niet te vragen naar andere ervaringen, omdat de achtergrond steeds anders kan zijn.

zo zullen ook de werksituatie van de ouders, concrete levenssituatie, woonafstand, ontwikkeling van het kind, eventuele stress voor het kind, buitenschoolse activiteiten (nu misschien nog wat vroeg) en dies meer van belang zijn. op deze leeftijd zal de wens van het kind nog niet in acht worden genomen.

denk even na over mogelijke argumenten rekening houdende met het belang van het kind en het belang van beide ouders

[Bijtje]

Wel, dat een kind te jong zou zijn voor bilocatie is eerder een mening dan een feit. Bilocatie wil zeggen dat het kind evenveel tijd verblijft bij moeder dan bij vader. Een kind van 2,5j kunt u perfect laten over en weer gaan, maar men kan wel afraden om dan ineens een hele week bij dezelfde ouder te verblijven. Wat wel een goede oplossing is : 3 dagen bij mama, 3 dagen bij papa en zo steeds afwisseleld tot het kindje wat ouder is. het is meestal zo, dat een kindje van ongeveer 3 jaar, zijn ouders ongeveer 3 dagen kan missen, een kind van 4 jaar, 4 dagen enzovoort.

Om even een antwoord op uw vraag te geven, een rechter kan inderdaad beslissen dat de bilocatie wordt uitgevoerd, ook wanneer het kind de regeling van dit moment gewoon is. Eigenlijk is het zelfs aan te raden om geleidelijk aan een bilocatie te bekomen, dus met een tussenregeling zodat het kindje kan wennen aan de papa in uw geval.

[roderidder]

Bestaat er ook zoiets als de psychologische drempel van 3 jaar waardoor een kind van 3 jaar wel in aanmerking komt voor bilocatie (week- week) terwijl enkele maanden voordien een kind van die leeftijd zijn mama nog het meest nodig heeft? (Dit staat zo letterlijk in het vonnis vermeld).
Indien iemand ervaring heeft op dit vlak en weet hoe de kortgedingrechter van Mechelen over zoiets denkt, hoor ik het graag.

Hier kunnen enkel correct en kort over zijn: dit is genderrasisme !

Op basis van gender is het onwettig om bepaalde ouders te discrimineren waarbij het kind bovendien zwaar in zijn belang wordt geraakt.
Op die manier plaatst de rechter de ouders als het ware in een oorlogsstelling die maar al te vaak jarenlang blijft nazinderen.

Kinderen hechten zich anders aan vaders en moeders, maar in essentie evenveel.

Het meest belangrijke wat een kind van 2.5 nodig heeft voor zijn latere welzijn zijn ouders die een goede fundatie kunnen leggen bij het kind

Een kind treed vaak in de voetsporen van zijn ouders, ook al is dit ruzie maken (vb. over wie is hier nu de beste ouder is voor het kind?)

In een zoektocht van een andere video van prof. Louis Tavvecio kwam ik deze tegen, intussen volstaat deze: Er komt antwoord op de vraag: Wat is de kern van goed opvoeden?
http://player.omroep.nl/?aflID=4002889" onclick="window.open(this.href);return false;

RR

[eylis]

@emp,

en probeer het volgende eens in te denken: wat zou het ergste zijn:
dat jullie er in slagen om een goede bilocatieregeling uit te werken met mogelijkheid om in te spelen op occasionele wijzigingen (bijvoorbeeld speciale dagen: verjaardagen, bijzondere afspraken etc...)zodat er een ontspannen sfeer bestaat voor je kind en jullie als ouder? Dat je dochter door haar BEIDE ouders opgevoed wordt, en dat ze als ze zin heeft (wanneer ze bij haar papa is) naar jou kan bellen zonder stress en toestanden en omgekeerd?

Of beeld je het volgende in: dat de vader er in slaagt volledig verblijfsrecht te verkrijgen met bezoekrecht bij jou om de 14 dagen?
Want vergeet niet, je verzetten tegen bilocatie kan dat als effect genereren. Waarom zou je overigen TEGEN bilocatie zijn?
Een rechter moet DEGELIJK motiveren als hij geen bilocatie wil toestaan. Nu heeft hij gezegd dat je dochter omwille van haar prille leeftijd haar moeder het meeste nodig heeft. Wel het goed nieuws is dat dat argument over 2 jaar compleet achterhaald is.
Dus
wat zou je het meest eerlijke, juiste en evenwichtige voor de ontwikkeling van je dochter vinden als bleek dat de vader er in de toekomst ook in kan slagen totaal 80% verblijfsregeling te krijgen.?
juist ja, dan toch maar liever bilocatie niet?

[Bijtje]

"terwijl enkele maanden voordien een kind van die leeftijd zijn mama nog het meest nodig heeft? (Dit staat zo letterlijk in het vonnis vermeld). "

Nog even hierover iets. Mijn zoon is 5j. Zijn papa en ik zijn 3j uit elkaar. Toen hij voor het eerst een volledige week bij mij was zag ik hem zo vol verdriet zijn papa missen. Het is niet alleen zo dat kinderen hun moeder nodig hebben, ze hebben beide ouders nodig.

Het kan natuurlijk dat het kind de band met één van de ouders kwijt geraakt maar het is dan aan beide ouders om dit te voorkomen en bilocatie is daar volgens mij de beste (enige?) oplossing voor.

Ikzelf mocht vroeger mijn vader ook bijna niet zien en het gevolg daarvan is dat ik nu altijd bij mijn vader op bezoek ga, en bijna nooit bij mijn moeder. Kinderen vergeten namelijk niet.