Hier volgt een artikel uit de Standaard van mei 2000 ivm een uitspraak van het Arbitragehof:
Kan ik veronderstellen dat het hier gaat om onderhoudsgeld voor de ex-partner, en niet alimentatie voor de kinderen?UITSPRAAK Arbitragehof"mijlpaal in echtscheidingsrecht"
Alimentatie niet hoger dan derde van inkomen
BRUSSEL - Het alimentatiegeld dat een "schuldige echtgenoot" moet betalen, mag nooit meer bedragen dan een derde van zijn inkomsten. Dat is het gevolg van een recente uitspraak van het Arbitragehof.
Van onze redacteur Filip Verhoest
De Juristenkrant, die de uitspraak van het Arbitragehof bekendmaakte, spreekt van "een mijlpaal in het alimentatierecht". Veel gescheiden mensen die meer dan een derde van hun inkomen aan alimentatie besteden, zouden - gewapend met de uitspraak van het Arbitragehof - aan de rechter een vermindering kunnen aanvragen.
Het gaat om personen die een echtscheiding aanvroegen omdat ze meer dan enkele jaren apart van hun ex-echtgenoot/ex-echtgenote woonden. Het recht spreekt in dit geval van een echtscheiding op grond van feitelijke scheiding. Op de alimentatieverplichting van de gescheidenen staat geen grens.
Daarentegen betaalt een echtgenoot die bijvoorbeeld overspel pleegde, nooit meer dan een derde van zijn inkomen, voor een uitkering tot levensonderhoud. In dit geval is sprake van een echtscheiding op grond van feiten. Andere redenen voor zo'n scheiding zijn slagen en verwondingen toegebracht aan de partner, beledigingen, enzovoorts.
De schuldige echtgenoot, bij een echtscheiding op grond van feiten, betaalt volgens het Burgerlijk Wetboek nooit meer dan een derde aan alimentatie. Het Arbitragehof vindt dit verschil in behandeling een discriminatie en in strijd met de grondwet. Het arrest dateert van 3 mei jongstleden.
Gescheiden mensen die meer dan een derde betalen, kunnen rechter vermindering vragen
De dader van een bewezen fout (bv. Overspel) geniet een gunstiger behandeling dan de dader van een veronderstelde fout, luidt de commentaar van de Juristenkrant.
Bij overspel lijkt het evident dat de echtgenoot een fout beging. Maar ook bij een feitelijke scheiding wordt de fout voor de misgelopen relatie altijd bij een van de partners gelegd, namelijk bij degene die de echtscheiding aanvraagt.
De praktische gevolgen van de uitspraak zijn, volgens de Juristenkrant "uitermate belangrijk". Bij aanvragen tot echtscheiding op grond van feitelijke scheiding, kan de aanvrager de rechter vragen de alimentatie te beperken tot een derde van zijn inkomsten; ook al laat de wet een hoger bedrag toe.
De VU-kamerleden Geert Bourgeois en Karel Van Hoorebeke dienden in februari al een wetsvoorstel in om die discriminatie weg te werken. Het parlement besprak toen een vermindering van de termijn voor apart wonen voor een feitelijke scheiding, van vijf tot twee jaar. De reductie van die termijn is aanvaard. Maar het VU-amendement niet: de meerderheid verwees naar de hangende rechtszaak voor het Arbitragehof.
Nu dit Hof een uitspraak heeft gedaan, vraagt VU-voorzitter Geert Bourgeois de dringende behandeling van zijn wetsvoorstel. Hij wijst erop dat, door de nieuwe termijn van twee jaar, steeds meer feitelijk gescheiden mensen naar de rechter zullen stappen. Zij moeten zekerheid krijgen, zegt Bourgeois.
(Uit De Standaard van donderdag 25 mei 2000)
Of is deze uitspraak van toepassing op alle onderhoudsgelden?
Ik stel mij een situatie voor waar de ene ouder alimentatie moet betalen voor vijf kinderen van bvb. 200 per kind, wat ver zijn inkomen overstijgt, terwijl er co-ouderschap is met bilocatie, en de andere partner niettemin alle kindergeld ontvangt.