Na tien jaar huwelijk is er jammer genoeg een eind gekomen aan ons huwelijk. we hebben twee prachtige kinderen van 4 en 1 jaar, waarvan we beiden zielsveel houden.
Wat de reden is van de breuk, is moeilijk uit te leggen, en speelt in mijn vraag weinig rol, maar het komt er op neer dat we, sedert dat we weten dat we uit elkaar gaan, op een veel gemoedelijkere manier met elkaar kunnen omgaan.
We wensen uit elkaar te gaan in een EOT, waarbij we elkaar blijven respecteren als de ouders van onze kinderen. Hierbij hebben we samen een regeling getroffen over de bilocatie en het co-ouderschap.
Mijn bijna ex partner werkt in een ziekenhuis, met 2 wekelijkse weekendshiften. En we werken beiden in wisselende ploegen tijdens de week. Een aanvaardbare regeling vinden was dus moeilijk, en aangezien we beiden heel graag de kinderen zien, leek een week/week oplossing moeilijk, ook rekening houdende met onze werkuren. Het kan niet de bedoeling zijn een regeling uit te werken die alleen voordeling is voor de kinderopvang. Op deze manier is de kinderopvang identiek aan deze in onze huidige nog gehuwd situatie.
De regeling is dat de kinderen 2 dagen in de week bij mij zijn, drie bij mijn echtgenote en haar werkende weekends zijn de kinderen uiteraard bij mij.
Dit is een regeling die naar onze mening uitvoerbaar is, temeer omdat we er beiden willen voor gaan. Het probleem is echter dat ik heel waarschijnlijk 22 km verder ga wonen, weliswaar met een zeer goede verbinding, en rij iedere dag langs de school en opvang om mijn werk te kunnen bereiken.
Mijn vraag is, kan een rechter, ondanks een goede onderlinge overeenkomst struikelen over de afstand van 22 km??? Kan een rechter een bilocatie weigeren als de afstand zo groot is??
De notaris zei, bij een afstand van meer dan 15 km, wordt het moeilijk, maar doet een rechter hier soms moeilijk over??