Wat er staat geschreven is een hard oordeel, graag argumenten tegenover plaatsen dan zelf trachten te generaliseren in de aard van... er zijn er andere advocaten dan hier omschreven. Mijn gemotiveerd punt is juist er zijn er geen andere, geen enkele.
De tweede vraag "wat dan wel?" vind ik wel bijzonder interessant omdat (met uitzondering van de bemiddelaars) het eerder theorie dan praktijk is. Bovendien als de bemiddeling niet over alles een akkoord heeft weten te bereiken, de rechter een van de weinige alternatieven zijn die overblijven.
Het is helaas momenteel utopie dat (echt)scheidende ouders verplicht eerst zoveel mogelijk akkoorden gaan sluiten (liefst over alles), en dan pas naar de rechter te trekken. Toch is dit de beste richting die professionals dienen na te streven.
Professionals mogen niet dienen niet om misbruikt te worden. Je kan moeilijk ontkennen dat op dit ogenblik de advocaat zich juist daar zich laat positioneren. Dat moet veranderen, niet omdat het voor hen economisch intressant is, wel voor de schade bij scheidingskinderen.
Wat ik voorstel is dat professionals uit verschillende disciplines (gezondheidszorg, welzijn, politie, zittende+staande magistraten, hulpverlening, notariaat, advocatuur, bemiddelaars, onderwijs, ouders+kinderen , ...) eens rond tafel gaan zitten met doel om zoveel mogelijk obstakels of valkuilen weg te werken die het risico op een ouderlijk conflict verhogen en barrières opwerpen voor paden die reële risico’s op een conflictverhogend effect inhouden.
maar behoort dat in mevrouw haar geval tot de opties van een bemiddelaar? indien niet, wat dan?
Om wat denkrichtingen aan te wijzen: Getrouwd blijven, geen toegang tot de rechter, ... cfr: ouderschapsplan Nederand : Als zo'n plan ontbreekt, zal de rechter een verzoek tot echtscheiding niet in behandeling nemen
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ouderschapsplan
Dus dwang zetten op de verantwoordelijkheid van de ouders ipv zoals nu op de rechter. De laatste kunnen de instroom overigens niet aan.
Op 1/1/'04 telde Vlaanderen 95.000 baby's peuters en kleuters en nog eens 101.000 6 tem 11 jarigen waarvan hun ouders niet meer samen leven. Onmogelijk om hier kwaliteitsvonnisen te leveren, nochtans mag je wel kwaliteit eisen, het veranderd je leven en dat van je kinderen enorm. Het gevolg is een onaceptabele toename van POS en MOF cases bij jongeren: misdrijf omschreven feit (MOF) problematische opvoedingssituatie (POS)
Het ontsporen van die POS en MOF cases is dus grotendeels het gevolgd van een mank lopend systeem, niet van de ouders want men zet ze tegen elkaar op... ja elke avocaat doet dat voor de rechter (echtscheiding) als er geen akkoord is, geen uitzondering is me bekend tot nog toe.
RR