Ik heb een zoon van 13j in co-ouderschap (week/week). Sinds geruime tijd wil hij niet meer naar zijn mama. Ik heb ondertussen een verzoekschrift ingediend om hem 1 keer per week naar zijn mama te laten gaan. Reden dat hij niet meer wilt gaan; hij wordt geslagen en kan niet tegen de verbale uitspattingen van zijn moeder (kleineren en uitschelden). Wat betreft slagen en verwondingen, die zaak is geseponeerd omdat hij dit niet kon bewijzen. (al vraag ik mij af hoe een kind van 13j kan bewijzen dat hij wordt geslagen als hij bij de ouder verblijft die hem slaagt...) In ieder geval, hij wordt gehoord binnen enkele weken... Ondertussen zit hij al ruim 8 maanden bij mij omdat hij ABSOLUUT niet naar ziijn mama wilt gaan. Ik heb ook een vaderhart en kan hem dus ook niet naar het hol van de leeuw sturen... Mijn vraag is; hoe groot is de kans dat er naar zijn wensen wordt gehandeld? Wat kunnen we nog aanhalen als argumenten? Iemand iets gelijkaardigs meegemaakt?
Ik weet dat er niet zomaar wordt afgeweken van een verblijfsregeling maar wat wordt gezien als een grondige reden vraag ik mij af?
Hij voelt zich gewoon beter bij mij (en neen het is niet dat ik hem brainwash want in een ideale situatie heeft hij een goede band met zowel mama als met papa)
Dank voor jullie adviezen