Ik ben een moeder van 2 kinderen van 8 en 10 jaar oud , ben bijna 6 jaar gescheiden , heb co-ouderschap gekregen. Sinds het begin was het niet te doen, mijn ex kwam constant nog thuis de kinderen bezoeken (dit kon 2u duren, waarvan ik altijd zei 'ale zeg maar dag tegen jullie papa' maar dit had geen baat want hij bleef maar hier) , toen hij uiteindelijk vertrok belde hij nog een keer om 'slaapwel' tegen de kinderen te wensen. Ook ieder keer als ik ze ging halen voor mijn week, beloofde hij een kado voor de volgende week. Tijdens de middagen ging hij ze ook van het school halen, opvang na de school had ook geen baat want er was altijd iemand van de familie van hem aanwezig op de naschoolopvang (ik kreeg zelf klacht van de kinderopvang, dus heb ik het maar voor bekeken gelaten en liet de kinderen na school naar mijn ex of zijn ouders gaan en ging ze na mijn werk halen) op een bepaalde moment ben ik zelf in een depressie beland (3jaar geleden)en heb de kinderen een aantal maanden bij de papa laten logeren. Sindsdien is het berg af gegaan, hij liet de kinderen kiezen of ze bij mij wilden komen of niet, maar natuurlijk mits dat hij ze met speelgoed kocht of weet ik veel wat over mij vertelde wilden de kids niet meer bij mij komen. Ik dacht ze moeten terug wennen aan de situatie dus heb ik het een tijdje zo gelaten(maar wel regelmatig gevraagd of ze toch niet wilden blijven slapen maar antwoord was steeds 'nee')
Uiteindelijk heb ik met de kinderen afgesproken om ze een keer per week te krijgen en dat was goed voor hen, ze wilden wel niet blijven slapen , had ze dus van 15u15 tot ongeveer 19u ieder week, heel af en toe bleven ze slapen.
Tijdens de schoolvakantie zag ik ze niet, er was wel altijd iets te doen bij hun vader , bij de zomer vakantie ging het iets anders, had ze wel af en toe maar alleen als we dan samen ergens naartoe gingen, pretpark enz.
Bellen deed ik ieder avond, maar dat ging ook niet zo eenvoudig, soms wilden ze gewoon niet met me praten, daarna namen ze gewoon tel niet meer op. zo sprak ik de kinderen een week niet
Heb zo zelf met school geregeld dat ik als leesmoeder aan de slag kon gaan en de middag toezicht houden om ze meer te kunnen zien.
Afgelopen zomer heb ik ze welgeteld één volledig dag en 3namiddagen thuis gehad, zonder te slapen en ik heb er genoeg van gekregen en ben naar een advocaat raad gaan vragen (durfde eerst niet omdat mijn ex ieder keer goed mijn kon inpraten van 'laat de kinderen toch kiezen en ze zijn goed bij mij, ze zijn het gewoon hier, jij wilt ze toch niet verliezen door ze te verplichten te laten komen, ze hebben hier structuur enz enz)
Sindsdien gaat het van kwaad naar erger, hij zet de kinderen meer en meer tegen me op en de kinderen beginnen vijandig tegen mij te doen, vooral de oudste. Ze zijn zelf eens weggelopen van bij mijn thuis (maar had het wel door en had ze stiekem gevolgd)zo waren ze bij een vriendje van school zijn thuis gegaan en naar hun vader gebeld. de oudste had 'toevallig' verschillende telnummer in zijn pennenzak om hem of zijn vriendin te kunnen bereiken (opgezet spel om mij in een slechte daglicht te zetten?? daar heb ik mijn twijfels over)
Een paar weken geleden waren ze dus hier voor 'mijn' namiddag en ze wilden om 18u naar huis al gaan waarop ik nee had gezegd ( moet wel zeggen dat we samen met advocaat afgesproken hadden dat ik ze om de 2 weken in het weekend ging hebben, dat is zo 2 weekends geweest en toen waren nooit te bereiken voor 'mijn' weekend)
De oudste is toen beginnen schreeuwen en spullen kapot zitten doen en is tegen mij beginnen uit te schelden waarop ik 3maal op zijn poep heb gegeven (tja ze moeten toch altijd respect hebben voor hun mama, niet?)
Die bewuste avond toen ik ze dan toch naar hun vader heb gebracht, kreeg ik te maken met mijn ex zijn vriendin, ze begon me uit te schelden voor 'vuil trut' en ze heeft me tegen mijn auto geduwd, daarop ben ik naar de politie geweest voor aangiften te gaan doen wegens slagen en verwondingen. moest wel eerst naar huisarts om de slagen te laten constateren. toen ik terug naar politie kantoor aankwam waren mijn ex, zijn vriendin en kids ook daar, ze kwamen aangifte doen tegen mijn wegens slagen en verwondingen tegenover de oudste aanklagen (ik zou hem zo gezegd 20 keren op zijn rug hebben geslagen!!!! wat natuurlijk niet waar is)
Toen ik ze deze maandag naar school ging halen (had wel geen contact meer kunnen maken met de kids, tel werd gewoon neergelegd en op school spraken ze geen woord tegen mij) hebben zij gewoon de kids onder mijn neus mee genomen. daarna kreeg ik te horen van mijn advocaat dat zij gewoon de bezoekrecht hebben opgeschort!!!!
U kunt wel denken dat ik ten einde van mijn latijn ben.
Dit is een beetje mijn verhaal, ik heb het wel zeer kort gehouden want ik denk dat ik een volledig boek kan schrijven.
Het enige wat ik weet is dat ik gewoon moet wachten op de rechtzaak en gewoon moet doorgaan en voor de rest is er niks dat ik kan doen
Is er iemand die mij raad kan geven of een beetje steun, ik kan gewoon niet zonder mijn kinderen ze zijn mijn vlees en bloed.