Wat vonnis betreft en gevolgen voor kinderen daar beslist uiteindelijk inderdaad de jeugdrechtbank over als ouders niet overeenkomen met het belang van het kind als ijkpunt.
Zonder te willen veralgemenen: in de praktijk stellen hulpverleners vast dat vonnissen soms niet allereerst het belang van het kind dienen. Bv kind doet het goed in een pleeggezin, maar moet toch veranderen van gezin of naar een instelling omdat één van de ouders het zo wil. Ook krijgen ouders die onbekwaam zijn en geen hulp of toezicht dulden, soms heel erg veel krediet van de rechtbank. Situatie loopt totaal fout, sociale dienst en/of jeugdpsychiater komt er aan te pas, maar ouder werkt niet mee. Zaak komt voor en ouder krijgt zoveelste nieuwe kans want belooft beterschap. Niet zelden gaat dat zo jaren op en af. Tot de ouder zich wie weet herpakt, of uiteindelijk (vaak) dan toch volledig onbekwaam blijkt.
Wij weten niets over de situatie van TS en kunnen er niet over oordelen. Maar for argument's sake: Stel dat je er als ouder van overtuigd bent dat het oordeel van de jeugdrechter niet in het belang van je kind is. Welke mogelijkheden heb je dan?
Zelf zie ik enkel een advocaat nemen, advies van deskundigen inwinnen en in beroep gaan.