Ik ben een gescheiden vader en woonachtig in Frankrijk. Na onze scheiding in 2015 woonde mijn dochtertje, die nu negen jaar is, afwisselend een week bij haar moeder en een week bij mij. In 2017 is mijn ex echter naar België verhuisd, en hoewel mijn dochter in Frankrijk geboren is en daar schoolgaande was, heeft de rechter beslist dat zij mee moest verhuizen. Bovendien heb ik slechts één weekend bezoekrecht gezien de afstand, en de helft van de vakanties.
Sinds deze beslissing doet de moeder alles in haar macht om mij mijn contact te bemoeilijken met mijn dochter: spontane contactmomenten zijn onbespreekbaar, ze interpreteert de ambiguïteiten in het arrest steeds in mijn nadeel om mij extra dagen af te pakken, onderschept mijn post naar mijn dochter, luistert onze telefoontjes af en onderbreekt deze ook steevast.
Haar gedrag wordt steeds erger en ze intimideert mij steeds vaker via de politie. Ze heeft in Frankrijk al een eerste aangifte gedaan wegens stalking omdat ik mijn dochtertje succes wenste op de eerste schooldag (wat ik elk jaar doe), en heeft de politie gebeld toen ik mijn dochter tien minuten te laat heb teruggebracht (ik sta volledig in voor alle verplaatsingen).
In de krokusvakantie was mijn dochter bij mij, en heb ik een ernstig rugletsel opgelopen (schiasis/hernia), waardoor ik nu nog steeds niet in staat ben de auto of trein te nemen. Gelet op de coronabeperkingen om te reizen tussen Frankrijk en België, heb ik meteen de moeder op de hoogte gebracht van mijn situatie en gevraagd of zij uitzonderlijk mijn dochter kon komen afhalen. Mijn partner heeft immers geen rijbewijs en moet voor onze baby zorgen, en treinen (Thalys) waren afgelast. Mevrouw heeft dit geweigerd. Mijn bejaarde vader, die zelf hart- en rugpatiënt is, is mijn dochter komen halen maar omdat hij de afstand niet op 1 dag kon doen met zijn gezondheid, en omdat hij moest wachten op een negatieve pcr-test om Frankrijk binnen te mogen, zou mijn dochter een dag te laat thuis komen. Opnieuw heb ik mevrouw hierover geïnformeerd.
Ondanks dit alles, is mevrouw die maandag een klacht gaan indienen bij de politie wegens niet terugbrengen van mijn dochter, met mogelijke "internationale kinderontvoering" als gevolg. Toen de politie mij maandag opbelde om te vragen wat er aan de hand was, was mijn dochter al veilig thuis, en heb ik hen de situatie uitgelegd.
Mijn vraag is nu: kan ik mevrouw aanklagen wegens lasterlijke aangifte, aangezien zij op de hoogte was van mijn overmacht (inclusief twee doktersattesten van zowel mijn huisarts als een rugspecialist), de coronabeperkingen en wanneer mijn dochter zou thuiskomen?
Normaal gezien zou ik geen olie op het vuur willen gooien, maar deze week heeft mevrouw opnieuw de politie ingeschakeld. Omdat ik mijn dochter nog steeds niet zelf kan afhalen, heb ik mijn vader gevraagd zich aan te melden voor mijn omgangsrecht tijdens de paasvakantie. In plaats van te openen, heeft mevrouw met open raam mijn vader geïntimideerd door de politie te bellen en hem te beschuldigen van haar te bedreigen. De politie is ter plekke gekomen en heeft vastgesteld dat er niets aan de hand was, en heeft proberen te onderhandelen met mevrouw die niet tot een oplossing wilde komen.
Mevrouw heeft dus al herhaaldelijk misbruik gemaakt van de politie om mij en nu ook mijn familie te intimideren. Wat kan ik doen? Ik heb alle wegen van bemiddeling geprobeerd, ook geprobeerd om het gedrag via de familierechtbank aan te kaarten, maar die zegt niets te willen doen omdat er geen "gewijzigde omstandigheden" zijn sinds de uitspraak door de rechter in Frankrijk.