JuridischForum.be

Beste leden,

Na meer dan 15 jaar feitelijk te hebben samengewoond besluit mijn partner te vertrekken.
De woning is destijds aangekocht voor €410.000 en 50/50 beschreven bij de notaris.
Voor de samenwoonst beschikte ik over +/- €100.000 eigen gespaarde gelden en tijdens het samenwonen heb ik +/- €400.000 aan schenkingen op mijn naam verkregen met alle bewijzen en bankafschriften van mijn privé zichtrekening. Vanuit mijn rekening met eigen gelden werden de voorschotten bij aankoop van de woning betaald, alsook de maandelijkse hypothecaire aflossingen aan de bank en alle renovatiekosten. Alles te samen voor +/- €340.000. De normale "leefkosten" werden gedragen door beide inkomsten uit arbeid + een deel uit mijn schenkingen/eigen gelden. Mijn ex-partner heeft qua onroerend nooit iets betaald buiten een paar rollen behang en ze kan dus ook uiteraard geen bewijzen voorleggen i.v.m.investeringen in deze woning. De huidige waarde van het vastgoed is geschat op +/-€600.000.
Nu eist zij haar deel van de woning, wat niet correct is naar mijn gevoel.
Ik heb onvoldoende kennis van deze materie, dus ik vroeg me af of er hier mensen zijn die hier wel van op de hoogte zijn.
Dank voor uw eventuele reacties.

Aangezien omtrent de feitelijke samenwoning geen wettelijke regeling bestaat, kan er ook geen sprake zijn van een primair stelsel. De verhouding tussen de samenwoners wordt behoudens andersluidend beding, beheerst door het gemeen recht. Er is geen enkele wettelijke bepaling die een solidariteits- of hulpverplichting invoert voor feitelijke samenwonenden.
Evenmin gelden de principes van de bescherming van de gezinswoning en hoofdelijke schulden ten behoeve van de huishouding.
De strikte toepassing van de gemeenrechtelijke zakenprincipes kan tussen samenwonenden tot onbillijke situaties leiden; voornamelijk in het geval één van de partners tijdens de relatie economisch en financieel van de andere afhankelijk was. Via verbintenisrechtelijke technieken kan, wegens het billijkheids- en rechtvaardigheidsgevoel, een vergoedingsregeling tussen de twee partners ontstaan. Deze vergoedingsregeling kan in onderling overleg overeengekomen en uitgevoerd worden; doch in vele gevallen zal één van de partners een vordering tot verrekening dienen in te stellen. Die vordering dient noodzakelijkerwijze een juridische grondslag te hebben om toegewezen te kunnen worden.
De mogelijke juridische grondslagen zijn bijvoorbeeld : de verrijking zonder rechtmatige oorzaak, het verval van de schenking wegens verdwijning van haar oorzaak, de lening, de onrechtmatige daad, de natrekking enzovoort...

Bedankt voor uw reactie Nicky54,
Mag ik er van uit gaan dat ik eigen geÏnvesteerde gelden in het vastgoed zou kunnen terugvorderen?
Cassatiearrest van 04 juni 2020 (redelijk recent) houdt in; dat een vordering tot teruggave wegens onverschuldigde betaling alleen afweert indien er sprake is van een daadwerkelijke wil tot definitieve vermogensverschuiving, zoals het handelen hoofdzakelijk of uitsluitend uit eigenbelang. In alle gevallen waarin dit niet zo is, is een vordering tot teruggave wegens onverschuldigde betaling toegelaten. Dank voor uw eventuele reactie. Mvg.

Absoluut. Gebaseerd op de inhoud van mijn antwoord hier hoger vermeld d.d. 16 maart 2021.

Hartelijk dank voor je info! Dit stelt me een beetje gerust.

Geldt dit ook als de ene partner altijd alles heeft betaald qua lening en de ander niets: dat het volledig kan teruggevorderd worden?

@Phietje. Geen idee, maar ik hoop het wel natuurlijk. Ik heb altijd, qua afbetaling van de lening, alles vanuit mijn eigen zichtrekening betaald, Deze zichtrekening werd elke maand aangezuiverd met mijn eigen gelden voor meer dan het maandelijks hypotheekbedrag. Ik kan dit uiteraard aantonen.

Beste leden, iemand die hier een antwoord met kennis van zaken op kan geven? Alvast dank.

De helft van de lening. Als jullie tijdens het samenwonen ieder de helft van de lening betaald hadden, zou niemand iets van de ander te vorderen hebben. Ieder draagt dus in principe de helft van de last van de lening.