Hallo,
Ik had gisteren een rechtszaak bij de familierechtbank,
Ik heb zelf de rechtszaak opgestart, daar na mijn scheiding in 2017 er ernstige bezorgdheden zijn aangaande mijn 3 kinderen van 6, 12 en 14 jaar. Zelf ben ik jaren lang slachtoffer geweest van emotionele mishandeling, hier ben ik dan ook voor in trauma behandeling.
Echter begon in het voorjaar van 2018 mijn jongste dochter te klagen over buikpijnen en had enorme verlatingsangst.
Ik heb lang gedacht dat dit kwam door de scheiding en door het feit dat de kinderen vaak ooggetuige waren van huiselijk geweld.
Nadat ik naar de huisarts ben gegaan met haar, en hij mijn dochter alleen heeft gezien, ik ben blijven wachten in de wachtkamer, Legde de huisarts uit dat hij vermoedens had, dat mijn dochter toen 4 jaar, het zwijgen opgelegd kreeg door vader.
Enkele weken laten, kwam mijn dochter thuis van weekend bezoek bij papa en vertelde ze dat ze de toenmalige partner van vader had horen schreeuwen van pijn. ze is toen erop af gestapt en trof haar vader en diens toenmalige partner in de tuin, en waren bezig met seksuele handelingen. Mijn dochter van 4, dacht dat de toenmalige partner pijn werd gedaan door haar vader. Ik heb toen geprobeerd een uitleg te geven, over wat mijn dochter had gezien en gehoord. Daar ik het absoluut niet toelaatbaar vond dat mijn kind van 4 haar vader zo moest zien, heb ik mijn bezorgdheden neergelegd bij het vertrouwens centrum.
De buikpijn bleef aanhouden en ondertussen begon ook mijn zoon van toen 10 jaar, met een geestelijke beperking verhalen te vertellen, die gewoonweg niet verzonnen konden zijn. Zoon krijgt medicatie van zijn behandelend arts i.v.m. angststoornis. Echter bleek dat vader met zijn toenmalige vriendin de medicatie niet gaf, maar daarvoor ritaline voor een volwassen persoon.
Hierdoor begon mijn zoon terug met angsten, bedplassen en was onhandelbaar.
Ik heb vader hierover aangesproken, en kreeg te horen, dat dat niet mijn zaak was en zijn toenmalige vriendin en hij zelf wel wisten wat goed was voor onze zoon. Echter de combinatie van Risperdal, dit op voorschrift van de behandelend arts en de ritaline van de toenmalige vriendin hadden ernstige schade kunnen geven, als dit langer was door gegaan.
Oktober 2018 krijgt mijn oudste zoon toen 12 jaar een ongeval met de fiets en brak zijn nek. Gelukkig is dit door het dragen van een speciale brace terug genezen. Echter een week na ziekenhuisopname verbleef mijn zoon bij zijn vader. Deze liet hem op een quad rijden, met gevolg dat mijn zoon is gevallen. Mijn zoon werd het zwijgen opgelegd en heeft me dit pas enkele weken nadien al huilend verteld omdat hij zich schuldig voelde dat hij tegen mij moest liegen. In nov 2018 heb ik mijn ex-man hierover aangesproken. Ik kreeg het commentaar, och jong, t is toch goed gegaan en er is niks gebeurd.
Aug 2019 krijg ik van mijn ex-man te horen, dat mijn oudste zoon niet meer bij mij wilt wonen, dit kwam echt uit de lucht vallen, maar ik heb de keuze van mijn zoon gerespecteerd en hij is dezelfde dag nog vertrokken. Ook al was ik het niet eens, en deed het me verdriet, ik dacht dat ik het juiste deed en was nog altijd niet hersteld van het manipulerende gedrag van mijn ex-man. of beter gezegd, ik zag toen nog altijd niet, wat er aan de hand was. We hadden afgesproken dan we een roeftijd zouden nemen van 3 maanden en als beide ouders na " maanden nog akkoord waren, wo ook de zoon, zou de zoon bij hem worden ingeschreven. Wel wilde ik dat de famlierechtbank hierin toestemming zou geven. Echter werd mijn zoon half september zonder mijn toestemming bij vader gedomicilieerd. Al in november 2019 merkte ik dat onze zoon het niet goed ging, veel alleen thuis werd gelaten, en vader niet omkeek naar de verzorging en opvoeding. geen structuur, geen regels. om een v.b. te noemen. Zoon zat tot in de vroege uren online, kreeg geen goede voeding en at met dagen soms brood met boter en zout. Kwam in de weekends onverzorgd thuis, tot stinkend toe.
Ondertussen klaagde de jongste dochter nog altijd over buikpijnen, en naar school brengen was een hel. Eind november kreeg ik visite van mijn volwassen dochter, haar vriend en een collega. Mijn jongste dochtertje kwam naar beneden en begon vanuit t niets in de borsten van haar zus te knijpen. ik heb haar daar op aan gesproken, maar blijkbaar was dat niet voldoende, enkele minuten later greep ze in het kuis van de vriend van mijn dochter. Dit was zo leek het voor haar een speelse uiting. Ik heb haar toen gevraagd waar ze dat gedrag vandaan haalt, of gezien en dat dit soort zaken echt niet ok zijn. Op dat moment schrok ze zelf en werd ze emotioneel. Ik heb haar toen nog eens gevraagd of er iets gebeurd is, of dat er iemand iets heeft laten zien, of tewel op tv. Ik ben toen ook alle namen van de bv opa, broers, vrienden gaan noemen. Uiteindelijk kwam er een naam uit, die van haar toenmalige stiefbroer van 17 jaar. totaal ontzet hebben mijn oudste dochter en ik met de kleine meid gepraat en kwar er met schaamte en angst uit dat zij seksuele handelingen heeft moeten doen, welke ik niet hier ga detailleren. Maar het kwam zo oprecht over, en door de beschrijving die ze maakte, het gevoel wat ze had, kon het niet anders, als dat zij echt wel de waarheid sprak. Ik heb dezelfde avond nog mijn exman opgebeld, en voorzichtig proberen uitleggen wat er zich die avond had afgespeeld bij mij thuis.
Mijn exman ontkende dat er zoiets zich had afgespeeld; echter had ik al van de oudste dochter vernomen, dat de stief familie erg open is over sex. Zo lagen bv de seksbladen gewoon op tafel. Ik heb toen Mn ex-man gezegd met onze dochter naar de huisarts te gaan om te horen wat ik moet doen. De volgende morgen heeft mijn exman nog eens gebeld en leek ineens wel betrokken te zijn en vroeg me hem op de hoogte te houden aangaande het bezoek bij de huisarts. Ik heb dit dan ook gedaan. De huisarts had een sterk vermoeden op seksueel misbruik en raadde mij aan per direct de politie te bellen, om een melding te doen. Ik heb mijn exman hiervan op de hoogte gebracht en deze was razend. Volgens hem was het allemaal een leugen en zou hij pas zijn kind geloven als er onderzoek was gedaan.
Ik ben de dag nadien naar de politie geweest en heb hen alles verteld. Hierop is het direct naar het parket gegaan en werd in afwachting van verder onderzoek het bezoekrecht bij vader geschorst. Enkele weken later werd die schorsing door onbekende reden opgeheven en moest ik mijn kind terug naar vader laten gaan.
Mijn dochtertje is ook bij de politie geweest voor een audio, visueel verhoor. Hieruit bleek dat er wel degelijk sprake was van aanranding.
Ik heb toen alles op alles gesteld om te zorgen dat onze dochter niet meer naar het huis van vader moest gaan, ik kreeg het niet over mij om haar terug met de dader te confronteren. En heb enkele weekends en kerstvakantie ondergedoken. Ik wilde mijn kind beschermen.
Eind januari stuurde mijn exman ineens dat hij uiteen was met zijn toenmalige vriendin en dat hij ineens wel onze dochter geloofde. Hij is dat weekend nog tot bij mij geweest, om zijn kind te zeggen dat hij haar steunt en gelooft. Ook hierbij waren gelukkig getuigen.
Eind februari is de toenmalige vriendin en diens zoon vertrokken en was er voor mij geen reden meer om de kinderen bij de vader weg te houden. Mijn exman heeft in die periode om vergeving gevraagd en heeft naar mij en de kinderen zijn excuses aangeboden dat hij niet aan de kinderen dacht en onterecht partij trok .Echter ben ik in dec 2019 al naar de advocaat gestapt om verdere stappen te ondernemen tegen de dader, maar ook tegen de vader ivm nalatigheid. Er waren al meerdere ondertussen meerdere ernstige bezorgdheden. Echter kwam in begin 2020 de corona en heeft alles een poosje on hold gestaan. In deze periode van Lock Down kreeg vader de volgende relatie, en werd de zoon van ondertussen 12 jaar op zondag morgen bij vader dronken. Op 7 juni 2020 kreeg de zoon ook een valpartij bij vader. Vader ondernam geen actie en ging niet naar de arts. Zoonlief kwam " dagen later terug met een dikke pols, die hij niet meer kon gebruiken. Ik ben toen direct naar de spoed gegaan, en bleek de pols aan beide kanten te zijn gebroken, en kon met via de röntgenfoto's zien dat de breuk al een paar dagen oud was. Ik heb vader ook hierover aangesproken, maar volgens hem was er niks aan de hand. Ook deze feiten deelde ik mijn advocaat mee. Hij heeft dan direct het verzoekschrift opgemaakt en ingediend dat er een maatschappelijk en sociaal onderzoek moet worden gedaan bij vader, dit ivm erstige bezorgheden.
Ondertussen is de inleidende zitting geweest en was gisteren de pleitzitting. vader ontkende alles, en de advocaat van vader was zelfs verbaal agressief naar mij toe, de rechter en mijn advocaat hebben haar dan ook tot de orde geroepen. Volgens vader is alle gelogen, ongeacht 18 bewijsstukken en zou ik niet in het belang van de kinderen handelen. Erger nog, ik zou het seksueel misbruik zelf verzonnen hebben. Ik heb alle moed bijeen gepakt en mijn verhaal gedaan aan de rechter, zo ook uitgelegd dat ik alles kan staven, en dat de rechter desnoods getuigen mag gaan oproepen. Toen mijn exman dit hoorde en ik hem confronteerde, gaf meneer ineens toe dat hij zijn dochter wel geloofd en achter haar staat.
U zal denken, waarom heb je zo lang gewacht met naar de rechter te stappen, maar ik heb jarenlang bang geweest voor mijn exman, bang niet gelooft te worden, en heb ik alles geprobeerd, bemiddeling etc. etc, juist in het belang van de kinderen.
Toch ben ik gisteren zo neergehaald door de advocaat van mijn exman, en t maakt me weer zo onzeker, ongeacht dat ik de waarheid heb gesproken. Mijn advocaat heeft me gezegd dat ik me geen zorgen moet maken, dat hij een conclusie van 20 pagina's heeft en 18 bewijstukken, daarentegen heeft de tegenpartij geen enkel bewijs, en komt enkel met loze beschuldigingen die niet gestaafd kunnen worden, en dat mijn exman zichzelf heeft tegengesproken en dit de rechter ook echt wel heeft gezien. Maar daar ik in t verleden tijdens de scheiding alles ben verloren, vader maar 66.66 onderhoud betaald met een fors inkomen, en de rechter toen in zijn voordeel heeft gesproken (ik had toen ook een andere en slechte advocaat) ben ik het vertrouwen in het Belgische rechtssysteem kwijt. Hoeveel moet er nog gebeuren denk ik alsmaar. Wie beschermd de kinderen? En vooral wat gaat de rechter nu doen? onze eis is, dat een een sociaal onderzoek moet gebeuren, en dat tot dat dit gebeurd is, de kinderen enkel nog op zaterdag van 10u tot 19 u bij vader mogen verblijven.
Ik wil nog altijd niet de vader zijn kinderen ontnemen, ik blijf daarin ook bij mijn standpunt. Ik hoop dat hier mensen zijn die ervaring hebben, al wens ik het niemand toe. Hoe gaat een rechter nu zijn beslissingen nemen?
De twee zonen zijn in deze zaak ook gehoord en hebben beide spontaan verteld dat er nare dingen zijn gebeurd en dat de oudste zoon ondertussen weer bij mij is gaan wonen omdat zijn vader fysiek en mentaal niet naar hem om keek, vaak allen was, zelf met de nachten erbij. Ongeacht dat ik mijn mening heb over de vader, het is en blijft de vader van de kinderen...Ben ik iemand die er fel op tegen is, wanneer ouders en kinderen elkaar niet meer mogen zien. Ik heb hier geprobeerd uit te leggen wat er allemaal is gebeurd, maar het is zoveel meer.
Ik hoop dat iemand me kan antwoorden.
Vriendelijke groeten, Quinty