JuridischForum.be

Hallo,

Sorry het is mogelijk zo gecompliceerd (privacy wetgeving, medisch, nieuw, ouderschap etc.) dat ik niet wist waar te plaatsen.

Dit is mijn probleem in a nutshell...

Mijn ex partner heeft een corona /covid test ondergaan (ziekenhuismedewerker) maar wanneer ik verschillende malen vraag naar het resultaat, weigerd zij te antwoorden. Mijn zoon van 12 jaar komt om de 2 weken een weekend naar mij en in de vakanties de helft van deze vakanties. Wanneer mijn ex partner effectief corona positief getest is word er aangenomen dat mijn zoon ook positief bevonden is. Wanneer zij ons en andere mensen niet op de hoogte brengt, brengt zij deze in gevaar. Ik woon met mijn zus en haar vriend in dezelfde woning, waardoor wij een mogelijke besmetting oplopen aangezien mijn zoon bij ons verblijft. Wij kunnen geen gepaste maatregelen toepassen bij onwetendheid!
Mijn vraag, heeft mijn ex partner meldingsplicht aan mij dat zij corona positief is en mogelijk ook mijn zoon die ze naar ons laat komen zonder info, met mogelijke besmetting!?
Ik maak eigenlijk het vergelijk met een hiv positief persoon die meldingsplicht heeft aan zijn/haar bedpartner(s).

Ik weet dat het een zeer specifieke vraag is, maar wordt overal vaag wandelen gestuurd (ook bij de officiële instanties) en niemand weet of wil mijn vraag beantwoorden, wat heel frusterend is.

Ik aanschouw mijn eigen voorlopig als corona positief, want zou het niet op mijn geweten willen hebben dat er mogelijks door mij slachtoffers vallen. En heb mijn baas al op de hoogte gebracht, ook al kom ik op mijn werk met niemand in contact.

Kan iemand mij aub verder helpen?

Alvast bedankt voor jullie tijd en moeite.

Met vriendelijke groeten,

Jürgen

Men hoeft geen testresultaten te delen, ook niet voor HIV. Dat valt onder de privésfeer.

Men hoeft geen testresultaten te delen, ook niet voor HIV. Dat valt onder de privésfeer.

Valt mijn zoon die op en af gaat niet onder privé sfeer?
Ik heb zelf een auto-immuunziekte hashimoto, waarvan ik zelf niet weet of ik in een risicogroep val.

Als uw ex in een ziekenhuis werkt, neem ik aan dat ze verantwoordelijk genoeg is om bij een positieve test de zoon bij haar te houden.

Als uw ex in een ziekenhuis werkt, neem ik aan dat ze verantwoordelijk genoeg is om bij een positieve test de zoon bij haar te houden.

Dit zou ik ook aannemen, maar helaas...
Zij is heel egoïstisch ingesteld, en ik had haar voorgesteld om onze zoon bij mij te nemen, wegens dat ik op mijn werk geen contact heb en mijn zus en haar vriend van thuis uit werken. Het is geen uitsluiting van het risico, maar een hoog verminderd risico.
Als zij nu zou zeggen dat zij positief is, zou ze mij gelijk moeten geven (en das de reden om het te verzwijgen).
Terwijl ik haar niks kwalijk neem dat ze positief zou zijn, want iedereen kan het oplopen.
En wij zelfs vriendschappelijk met elkaar omgingen en dus in geen vechtscheiding zaten. Vandaar dat haar acties voor mij onbegrijpelijk zijn.

Ik zelf heb bij het begin van de lockdown ervoor gekozen om de incubatietijd uit te zitten en om mogelijke gezinsvermenging uit te sluiten. Waardoor ik mijn zoon 1 maand niet gezien heb irl om hem en iedereen zoveel mogelijk te vrijwaren. Was niet makkelijk en zwaar.

Ik heb mijn vriendin en haar zoontje voor dezelfde reden al niet meer gezien irl van 12 maart, net voor dezelfde reden. Gelukkig houden wij ons beiden aan de opgelegde regels.
Ik mag er ni aan denken moest haar of haar zoontje van 6 iets overkomen, wat mogelijk vermeden had kunnen worden.

Eens lezen
https://www.gegevensbeschermingsautorit ... ing-burger

Eens lezen
https://www.gegevensbeschermingsautorit ... ing-burger

Ja dat begrijp ik ook wel, maar een tijdje geleden kwam in het nieuws dat er een agent bespuwt werd, dit werd dan bestraft met ik dacht aanval biochemisch wapen.
Als mijn ex mijn zoon opstuurt naar mij wetende dat zij positief getest is, brengt zijn mij en diegene waardat ik mee samenwoon bewust in gevaar.
Zelfs bij de overdrachten had zij niet het verplichte mondmasker aan, zou zij dit wel aan gehad hebben zou ik vragen gesteld hebben.

De overdracht van corona is via (micro) druppels. Zelfs hiv heeft echt lichamelijk contact of bloed nodig.

Gewoon maar om aan te geven dat dit toch wel echt, gek is.

Of maak ik er gewoon teveel van en is het allemaal gewoon media opgeblazen, en kan ik morgen vrij rondlopen, wetende dat ik misschien corona positief ben?

Ik ben niet echt ziek geweest nadat mijn zoon geweest is, enkel was ik iets sneller buiten adem en had ik meer recuperatie nodig en spierstijfheid dan normaal. Niet ingebeeld, ik sport al van mijn 6 en ben nu 43,dus weet hoe mijn lichaam normaal reageert.

Ik vind het gewoon allemaal rare toestanden, dat die zomaar kan.

Actualiteit
Coördinatie: Vincent Sagaert en Dirk Scheers

Co-ouderschap in tijden van corona

Om het coronavirus in te dijken, zijn medio maart de scholen dichtgegaan en is telewerk de norm geworden. De blijf-thuis-regel is een stresstest voor gezinnen. Ouders komen ogen en oren tekort om telewerk te combineren met de begeleiding van schoolwerk en met het huishouden zonder poetshulp. De coronamaatregelen zorgen voor extra onrust bij gescheiden ouders met minderjarige kinderen. Politie en advocaten worden overstelpt met vragen van ouders die niet weten hoe ze moeten omgaan met de verblijfsregeling. Mogen de kinderen nog wel van de ene naar de andere ouder gaan?

De Vlaamse regering beklemtoont dat dit zeker nog mag: «Op contacten binnen gezinsverband bestaat geen verbod. Kinderen van gescheiden ouders blijven het best verhuizen. Maar bij de overdracht van het kind: geen handen geven, geen kussen en de overdracht zo kort mogelijk houden. Als een ouder ziek is, blijft het kind beter bij de zieke ouder. Omgekeerd ook: breng een kind niet bij een zieke ouder» (www.standaard.be/cnt/dmf20200323_04899299).

Zolang er geen volledige lockdown wordt opgelegd, verbieden de coronamaatregelen dus niet dat de wissels conform de verblijfsregeling worden uitgevoerd. Toch blijken sommige ouders de coronacrisis te misbruiken om de kinderen niet naar hun ex-partner te laten gaan (zie www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/03/27/gescheiden-ouders/). De onwillige ouder roept dan de coronacrisis of een (vermoeden van) coronabesmetting in als excuus om het kind bij zich te houden.

De regels zijn nochtans duidelijk. Een verblijfsregeling opgelegd of gehomologeerd door de rechter moet worden nageleefd. Een ouder mag die regeling niet op eigen houtje, zonder akkoord van de andere ouder wijzigen. Verschillende juridische instrumenten kunnen worden ingezet om de verblijfsregeling te doen naleven. Op verzoek van de gedupeerde ouder kan de rechter een nieuwe beslissing nemen over het verblijf van de kinderen. Hij kan een dwangsom opleggen (art. 387ter BW). Een ouder die zijn kind in strijd met een beslissing over de verblijfsregeling afschermt van de andere ouder is bovendien strafbaar wegens niet-afgifte van kinderen (art. 432 Sw.). De coronamaatregelen vormen op zich geen noodtoestand die de niet-afgifte van kinderen rechtvaardigt. Een besmetting van het kind, van een van de ouders of een ander gezinslid maakt wel een rechtvaardigingsgrond uit. Het is aan de ouder die het kind om die reden niet naar de andere ouder laat gaan, om dit aannemelijk te maken aan de hand van een medisch attest of een ander bewijs. Ook een medisch attest dat geen coronabesmetting vaststelt, maar wel een periode van thuisisolatie voorschrijft, kan de situatie van noodtoestand aantonen.

Het recht biedt dus een stok achter de deur om de verblijfsregeling te doen naleven. Dat moet ook. Het contact tussen ouder en kind is een fundamenteel element van het gezinsleven in de zin van art. 8 EVRM, zelfs wanneer de relatie tussen de ouders beëindigd is. Op de Staat rust een positieve verplichting om maatregelen te nemen om het contact te faciliteren en zo nodig te herstellen in het belang van het kind (o.a. EHRM 9 april 2019, nr. 878/13). Een beroep op de rechter is echter mogelijk geen efficiënte manier om de verblijfsregeling te doen nakomen terwijl de coronaregels van kracht zijn. De rechtbanken hebben in allerijl maatregelen getroffen: zaken worden uitgesteld, zittingen geschrapt, fysieke aanwezigheid van partijen wordt gemeden. Hoewel zowat iedereen vertrouwd is met online videogesprekken, worden minderjarigen voorlopig niet meer gehoord door familierechters.

Misbruik van de coronacrisis is er ook in de omgekeerde situatie: een gescheiden ouder (eventueel onder druk van de nieuwe partner) laat weten dat de kinderen beter bij de ex-partner blijven om het risico op een besmetting niet te verhogen. Beweerd gehoest of lichte koorts in het nieuwe gezin wordt al snel een excuus om er de kinderen uit de vorige relatie niet bij te hoeven nemen in deze stresserende periode. De andere ouder moet zich maar zien te beredderen. Deze vorm van misbruik blijft onder de radar. Het recht heeft hiertegen nog minder verweer.

Terecht vragen politie en parket aan de ouders om zich redelijk op te stellen en de kinderen de kans te geven beide ouders te zien. Ouders die er niet zelf uit geraken krijgen de raad een beroep te doen op een advocaat of bemiddelaar. Co-ouderschap in tijden van corona vereist nog meer dan anders dat ouders samenwerken in plaats van elkaar het leven zuur te maken. Kinderen zijn al uit hun gewone doen. Oplopende spanning tussen de ouders kunnen ze missen als coronapijn.

Onlinebron: https://rw.be/artikels/13411

OK, dat er verplichtingen zijn om de kinderen over en weer te laten gaan begrijp ik ook. Tuurlijk is dit goed voor hem.
Maar wanneer zij effectief en positieve test ondergaan heeft, had ik haar met alle plezier een ondertekend document verzonden dat we beiden instemmen dat mijn zoon bij haar zou verblijven tijdens de opgegeven quarantaine periode die nodig was. Aangezien dit voor mij de juiste beslissing geweest was.
En niet uit gemakzucht om mijn zoon niet bij mij te hebben, want ik heb permanente opvang van mijn zoon doormiddel van mijn zus en haar vriend die in hetzelfde huis wonen.
Voor de. positieve' test gebeurde de opvang bij mijn ex door haar en het gezin van haar broer die in hetzelfde dorp wonen, sinds de 'positieve' test zit mijn zoon helemaal alleen thuis en moet hij de dagen zelf schooling doen en voor zichzelf zorgen, wat wettelijk mag aangezien hij 12 jaar is.
Ook al is de toegang naar hun tuin en terras volledig zichtbaar en niet afgesloten waardoor iedereen aan hem aankan. Waarvoor ik wel wa ongerust ben, ik zei dat hij best binnen bleef wegens de vrije toegang en voor niemand opendoet. Maar van haar mag hij gewoon buiten spelen.
Enkele weken geleden mocht hij nog niet alleen met de fiets naar school 4km verderop.
Haar broer en gezin heeft ze dus wel ingelicht en nodige maatregelen voor genomen. Haar broer werkt in hetzelfde ziekenhuis en gaat dus waarschijnlijk een negatieve test gehad hebben.

Als uw ex-partner positief getest zou zijn, kon zij voorlopig niet meer werken (geen enkel ziekenhuis heeft op dit moment zo'n personeelstekorten dat ze positief getesten laten doorwerken).
U zegt dat uw zoon nu alleen thuis zit. Dit wil zeggen dat uw ex-partner nog gaat werken; ze is dus negatief getest. Geen zorgen dus!

Als uw ex-partner positief getest zou zijn, kon zij voorlopig niet meer werken (geen enkel ziekenhuis heeft op dit moment zo'n personeelstekorten dat ze positief getesten laten doorwerken).
U zegt dat uw zoon nu alleen thuis zit. Dit wil zeggen dat uw ex-partner nog gaat werken; ze is dus negatief getest. Geen zorgen dus!

Makkelijk te weerleggen, de tijdlijn die ik heb werkt zo...
Mijn zoon was de eerste week van het paasverlof bij mij, mijn ex had sws de tweede week van het paasverlof vakantie (dit was gepland) , in de week daarop was ze ook het eerste deel van de week na de paasvakantie thuis (hier had zij GEEN verlof gepland) dit weet ik van haar en mijn zoon. Want geloof het of niet, wij gingen vriendschappelijk met elkaar om.
Van wie denkt ge dat ik weet dat zij een test ondergaan heeft?
Yep, van haar zelf... Gewoon omdat zij dacht dat het resultaat negatief zou zijn. En mij dan met nen big smile Zou kunnen zeggen, ziet ge wel...
Want er was nog ne schilder geweest om de binnenmuren te verven van haar nieuwbouw en de gezinsvermenging met haar broer. Tis ni dat ik hun dat niet gunde, maar als ik zei dat ik daar mijn bedenkingen bij had en dat het eigenlijk niet mocht... Ging zij direct in den aanval, terwijl ik haar zelfs ni terechtgewezen had.
Das volgens mij de trigger, om mij het positieve resultaat niet mee te delen. Ik kan moeilijk geloven (wil ook ni geloven) dat ze gehoopt had dat er ons (mij of mijn familie) iets zou overkomen.
Want da zou echt helemaal te gek voor woorden zijn!
En welke rechter zou mij het hoederecht toewijzen? Op iets waar dat zij zelf niks aan kan doen, want iedereen kan positief worden of zijn.
Ook ik, hoe veel kleiner de kans ook is of was. Iedereen loopt risico om positief te zijn.
Dus ge kunt er niets aandoen, en zelfs al zijt ge positief en ge hebt geen symptomen en ontwetend kunt ge mensen onvrijwillig besmetten wanneer ge geen extra voorzorgsmaatregelen kunt nemen.
Maar ik persoonlijk vindt het een heel ander gegeven als men effectief weet door middel van een test dat men positief is en dan al dan niet 'opzettelijk' mensen gaat besmetten door geen aangepaste voorzorgsmaatregelen te treffen, zoals bv samen met de kleine in quarantaine te gaan of in het slechtste geval voor haar... Mij te verwittigen wanneer ze de uitslag weet en de kleine bij mij is, dat de kleine, mijn zus en haar vriend en ik in quarantaine moeten.
Zij werkt in een ziekenhuis, en heeft mij in het begin ook haar ongerustheid meegedeeld, dus het was ni dat ze er luchtig over deed.
Nadien was het wel luchtiger, als ge weet da ge erdoor geraakt zijt zonder kleerscheuren gaat dat uwe gemoedstoestand wel een boost geven, dus waarom mij die gemoedstoestand niet bieden?
Ik was net zoals zij doodsbang dat onze zoon iets zou overkomen. We hadden onderling afgesproken dat hij bij de opening van de scholen niet zou gaan de rest van het jaar (was net uitgekomen dat het 6de leerjaar mss zou openen).
Week later helemaal om, yep hij gaat naar school. Ik zelfs niks meer over te zeggen ineens. Toen het vroeger slecht ging, deed zijn ook gewoon haar zin (mijn mening telde niet).
Zij wist hoe bang ik was m hem te laten gaan. Maar wanneer ik zou weten net zoals zij, dat onze zoon niet geïmpacteerd zou zijn wanneer positief zou mijn gemoedstoestand ook wel veel beter zijn... Als van oef, hij heeft het gehad en het is niets (tot op heden). Het veranderd heel de zaak qua denken!

Ik krijg mijn hoofd er ni rond wat de reden ook maar kan zijn, enige dat ik echt kan bedenken is ego... Als ik bij de positieve uitslag zou zeggen, ziet ge dat ik toch gelijk had.
Maar das toch peanuts om uw ongelijk is toe te geven, niemand heeft altijd gelijk.

Maar in het aller slechtste en mss extreemste geval vallen er wel onnodige slachtoffers.

Ach ja, mss bekijk ik het ook gewoon allemaal te ernstig en is het de fout van de media dat ik mij zorgen maak, niet om mij maar om mijn zoon en mijn naasten.

Sorry voor de lange teksten btw

Lees de tekst #8 van The Oscars eens goed.
Hoederecht is sedert 13 april 1995 niet meer van toepassing .
Lees uw vonnis nog eens goed door aub.

Lees de tekst #8 van The Oscars eens goed.
Hoederecht is sedert 13 april 1995 niet meer van toepassing .
Lees uw vonnis nog eens goed door aub.

Sorry, verkeerde woordkeuze. Verblijfsregeling, want heb geen co-ouderschap

Er is gezag co-ouderschap dat men normaliter altijd zal hebben dus alle (belangrijke) beslissingen moeten door beiden genomen worden of u moet ontzegd zijn uit uw burgerrechten. Verblijf co-ouderschap is normaal 50/50 rechtbank kan afwijken ook partijen kunnen anders overeenkomen.