Als uw ex-partner positief getest zou zijn, kon zij voorlopig niet meer werken (geen enkel ziekenhuis heeft op dit moment zo'n personeelstekorten dat ze positief getesten laten doorwerken).
U zegt dat uw zoon nu alleen thuis zit. Dit wil zeggen dat uw ex-partner nog gaat werken; ze is dus negatief getest. Geen zorgen dus!
Makkelijk te weerleggen, de tijdlijn die ik heb werkt zo...
Mijn zoon was de eerste week van het paasverlof bij mij, mijn ex had sws de tweede week van het paasverlof vakantie (dit was gepland) , in de week daarop was ze ook het eerste deel van de week na de paasvakantie thuis (hier had zij GEEN verlof gepland) dit weet ik van haar en mijn zoon. Want geloof het of niet, wij gingen vriendschappelijk met elkaar om.
Van wie denkt ge dat ik weet dat zij een test ondergaan heeft?
Yep, van haar zelf... Gewoon omdat zij dacht dat het resultaat negatief zou zijn. En mij dan met nen big smile Zou kunnen zeggen, ziet ge wel...
Want er was nog ne schilder geweest om de binnenmuren te verven van haar nieuwbouw en de gezinsvermenging met haar broer. Tis ni dat ik hun dat niet gunde, maar als ik zei dat ik daar mijn bedenkingen bij had en dat het eigenlijk niet mocht... Ging zij direct in den aanval, terwijl ik haar zelfs ni terechtgewezen had.
Das volgens mij de trigger, om mij het positieve resultaat niet mee te delen. Ik kan moeilijk geloven (wil ook ni geloven) dat ze gehoopt had dat er ons (mij of mijn familie) iets zou overkomen.
Want da zou echt helemaal te gek voor woorden zijn!
En welke rechter zou mij het hoederecht toewijzen? Op iets waar dat zij zelf niks aan kan doen, want iedereen kan positief worden of zijn.
Ook ik, hoe veel kleiner de kans ook is of was. Iedereen loopt risico om positief te zijn.
Dus ge kunt er niets aandoen, en zelfs al zijt ge positief en ge hebt geen symptomen en ontwetend kunt ge mensen onvrijwillig besmetten wanneer ge geen extra voorzorgsmaatregelen kunt nemen.
Maar ik persoonlijk vindt het een heel ander gegeven als men effectief weet door middel van een test dat men positief is en dan al dan niet 'opzettelijk' mensen gaat besmetten door geen aangepaste voorzorgsmaatregelen te treffen, zoals bv samen met de kleine in quarantaine te gaan of in het slechtste geval voor haar... Mij te verwittigen wanneer ze de uitslag weet en de kleine bij mij is, dat de kleine, mijn zus en haar vriend en ik in quarantaine moeten.
Zij werkt in een ziekenhuis, en heeft mij in het begin ook haar ongerustheid meegedeeld, dus het was ni dat ze er luchtig over deed.
Nadien was het wel luchtiger, als ge weet da ge erdoor geraakt zijt zonder kleerscheuren gaat dat uwe gemoedstoestand wel een boost geven, dus waarom mij die gemoedstoestand niet bieden?
Ik was net zoals zij doodsbang dat onze zoon iets zou overkomen. We hadden onderling afgesproken dat hij bij de opening van de scholen niet zou gaan de rest van het jaar (was net uitgekomen dat het 6de leerjaar mss zou openen).
Week later helemaal om, yep hij gaat naar school. Ik zelfs niks meer over te zeggen ineens. Toen het vroeger slecht ging, deed zijn ook gewoon haar zin (mijn mening telde niet).
Zij wist hoe bang ik was m hem te laten gaan. Maar wanneer ik zou weten net zoals zij, dat onze zoon niet geïmpacteerd zou zijn wanneer positief zou mijn gemoedstoestand ook wel veel beter zijn... Als van oef, hij heeft het gehad en het is niets (tot op heden). Het veranderd heel de zaak qua denken!
Ik krijg mijn hoofd er ni rond wat de reden ook maar kan zijn, enige dat ik echt kan bedenken is ego... Als ik bij de positieve uitslag zou zeggen, ziet ge dat ik toch gelijk had.
Maar das toch peanuts om uw ongelijk is toe te geven, niemand heeft altijd gelijk.
Maar in het aller slechtste en mss extreemste geval vallen er wel onnodige slachtoffers.
Ach ja, mss bekijk ik het ook gewoon allemaal te ernstig en is het de fout van de media dat ik mij zorgen maak, niet om mij maar om mijn zoon en mijn naasten.