Graag raad ivm co-ouderschap

[Liefst anoniem]

Wij hebben een week om week regeling sedert bijna 11 jaar voor onze 2 dochters van 11 en 13 jaar. Meer en meer merk ik aan mijn jongste dochter dat ze niet meer graag naar haar papa gaat. Dit heeft eigenlijk veel te maken met zijn partner. Ik krijg elke dag berichten, de meiden vertellen hier elke week wat er weer gebeurd is. Het gaat van : wij moeten het hele appartement poetsen, de oudste heeft moeten koken voor het hele gezin omdat de bijna stiefmoeder zich niet goed voelt, verantwoordelijkheden die altijd bij de kinderen worden gelegd terwijl het niet correct is, slecht praten over mij tegen mekaar terwijl de kinderen erbij zijn,..
Terwijl er reeds bij de kinderpsycholoog afgesproken was dat dit niet meer mocht gebeuren.. alles staat steeds in het teken van de stiefmama en ik heb heel sterk het gevoel dat de meiden daar zijn om voor hun te zorgen ipv hoe het zou moeten.
Ik weet geen raad, met de papa praten heeft geen zin, brengt alleen maar meer ruzie, naar de psycholoog gaan haalt ook niets uit, en ik wil natuurlijk wel dat de papa actief in hun leven blijft, alleen zijn partner... ik merk vooral aan mijn jongste dochter dat zij zich niet meer goed voelt bij hen.
Maar ik weet niet meer wat ik kan doen om dit op een goede manier op te lossen.

[Eliass]

Je kan enkel maar werken op basis van objectief vastgestelde feiten en niet op subjectieve redeneringen. Ik zou niet zeggen dat de mening of het verhaal van de kinderen er helemaal niet toe doet, maar je weet natuurlijk niet hoe gekleurd het verhaal is.
Als je je echt zorgen maakt over verwaarlozing: een sociaal of politioneel onderzoek aanvragen of een instantie zoals CAW contacteren.

[Liefst anoniem]

Ze worden niet verwaarloosd, maar de jongste krijgt de gemeenste dingen naar haar hoofd geslingerd. Zo is er al meermaals gezegd dat ze dan maar bij ons moet komen wonen, dat hij dan 300 euro per maand zal betalen en haar nooit meer wil zien, vandaag kreeg ik weer een bericht dat ze haar een ondankbare trut hebben genoemd... echt vreselijk om dit aan te moeten horen.
Nu ik besef ook wel dat er altijd een verhaal aan vooraf gaat en ik geef haar steeds mee dat ze zelf ook kalm moet blijven en rustig moet babbelen over de situatie als er ruzie is... maar ik kan er niet mee om dat er zo'n gemene dingen worden gezegd tegen haar. Ze lijdt er enorm onder en dit komt haar opvioeding en ontwikkeling zeker niet ten goede.
Ik vraag me enkel af welke opties ik heb in dit geval. Kan ik raad vragen bij een jeugdrechtbank of bij een vrederechter of moet ik haar gewoon langs mijn kant blijven steunen en alles zijn beloop laten gaan? Ikzelf denk soms aan emotionele mishandeling, maar dat zijn ook weer zo een grote woorden. Ik wet het allemaal niet

[alicem]

Ik begrijp hoe moeilijk het is.
Je zou een rechtzaak kunnen starten om de verblijfsregeling te herzien. De kinderen zullen in dit geval waarschijnlijk gehoord worden, maar de vraag is of ze dan werkelijk "partij" willen kiezen. Meestal zet dit kinderen in een onmogelijke positie. Ik vrees dat dit meer problemen oplevert.
Je kan enkel je best doen in de weken dat de kinderen bij jou zijn, en voor de rest kan je je kinderen enkel zo goed mogelijk ondersteunen. Als ouder kan je je ook daarin laten ondersteunen (CAW, psycholoog).
De kinderen kunnen het ook zelf aanbrengen via de school, CLB of een organisatie zoals tejo.be.