Mijn dochter gaat al ongeveer een jaar of 2 nog amper naar haar papa. In het begin bij de scheiding was de regeling week week tot als de papa een nieuwe vriendin had en deze niet echt zo goed om kon met de dochter. Hebben dan in hun eentje beslist dat zij alleen nog om de 14dagen in het weekend mag komen en zelden schoolvakanties. Gedurende al die jaren heb ik nooit een cent allimentatie gezien want als ik hier over begon zou ze ineens wel terug week week kunne gaan wat dus nog steeds niet t geval is. Vind dat dit al lang genoeg geduurd heeft en hij zijn verantwoordelijkheid maar moet opnemen maar de dochter wil ook nimee week week gaan nu en t probleem is da ze me 4 volwassenen en een hoop kinderen in 1 en t zelfde huis wonen waardoor er ook niet genoeg slaapplaats is en rust. Zit met mijn handen in t haar zou graag hebben dat er een einde komt dat ik alleen voor haar moet zorgen zowel psychisch als financieel. Wat en waar kan ik hier het beste voor zijn?
Waarom geen aangetekende zending als dat nodig is? "Ik heb geappt, gebeld, gezegd, gemaild, facegeboekt, met krijt op het voetpad geschreven.... " Neem pen en papier en schrijf!
Werd er reeds meldingen gemaakt van het niet naleven vonnis? Indien niet doe je dit best vanaf nu en doe je dit iedere keer het vonnis niet wordt gevolgd.
Maar uw dochter zal dan toch moeten gaan.
Anders weigert u het vonnis na te leven gezien dochter niet wordt opgehaald / gebracht... Wat het dus gaat worden hangt van dat laatste af ophalen of brengen.
U moet dus bewijzen dat vader weigert dochter te huisvesten.