JuridischForum.be

Ik ben nu een tijdje gescheiden. Mijn ex blijft er gewoon alles aan doen om mij het leven moeilijk te maken. Voordat de scheiding rond was verhuisde ze plots tientallen kilometers verder zodat de regeling ivm onze zoon niet meer kon doorgaan. Er werd dan een nieuwe regeling opgemaakt bij de notaris, door beiden ondertekend maar niet bekrachtigt door een rechtbank. Zij schrijft onze zoon alleen in zonder mijn toestemming in de school en in sportclubs. Ze switcht naar eigen behoeven van de oude naar de nieuwe regeling en omgekeerd. Als ze beslist dat ze onze zoon vroeger komt halen, dan doet ze dat ook. Ze komt gewoon voor de deur staan tot de kleine uiteindelijk opendoet, want die is dan natuurlijk blij zijn mama te zien. Dit jaar boekt ze een vakantie en doet dit net in de week dat mijn zoon bij mij zou verblijven. Ze woont met een nieuwe vriend die ook twee kinderen heeft en onze regeling komt haar nu plots niet meer goed uit. Ze wil dat de drie kinderen altijd samen zijn. Ik heb ondertussen ook een nieuwe vriendin die wettelijk met mij samenwoont. Ook zij heeft twee kinderen. Volgens mijn ex heeft zij alleen het hoederrecht en mag zij alleen beslissen wat er met onze zoon gebeurt, terwijl duidelijk op het EOT staat dat wij gezamelijk ouderschap hebben. Ik ben op het einde van mijn latijn en heb een advokaat onder de arm genomen. Ik heb ergens gelezen dat zij zonder mijn toestemming niet naar het buitenland mag vertrekken, maar is dat nog zo? En hoe zit het eigenlijk als ze in de week gaat dat mijn zoon eigenlijk bij ons zou moeten zijn?

Beste,

Dit zijn bijzonder lastige situaties waarbij men praktisch altijd slachtoffer wordt. Dergelijke situaties kunnen soms jaren aanslepen waarbij menig hoopt dat één ouder gewoon er de brui aan geeft wegens te energieopslorpend of gewoon onbetaalbaar om er nog voor te kunnen strijden.

het zou overigens niet de eerste keer zijn dat ik ter zitting moet vaststellen dat de vader nog naar zijn voeten krijgt omdat hij zich te weinig flexibel opstelt door te eisen dat minstens de gerechtelijke uitspraak zou moeten nagekomen wordt.

Dit soort van situaties zijn veel te complex en te delicaat om goed advies te geven over welke de beste strategie is om het doel te bereiken (dit is vrede tussen de ouders waarbij eenieder zich aan de afspraken houd). Zelfs als er een onderzoeksrechter gevorderd wordt om de zaak te onderzoeken blijft het vaak jaren eigenlijk niet meer dan pappen en nat houden waarbij er uiteindelijk zo goed als altijd niets gebeurd vanuit justitie.

Is dit misdadig van justitie? Zeker weten maar doe er maar eens iets aan.
Ondanks de toonaard van deze bijdrage loopt het zeker niet altijd mis, eigenljk is dat slechts een minderheid, maar de kans bestaat.

Nee, niemand mag met de kinderen naar het buitenland trekken ten tijde dat je het recht hebt ze bij U te hebben en dit ook op eist. De wet voorziet een minimum gevangenistraf van 1 jaar (vb. meer dan 5 dagen verborgen houden of 1 dag vasthouden buiten het Rijk) maar in dergelijke situaties is het een hel om tot veroordeling te komen omdat magistraten deze wet boycotten.

De nieuwe bilocatiewet te samen met een mentaliteitsverandering bied daarentegen wel een gamma aan mogelijkheden waardoor heden de situatie voor velen flink verbeterd is.


RR

Een voorbeeld van hoe extreme vormen dit kan aannemen:
http://www.f4j.be/doc/doc08/080528_Jare ... deren.html

Ook de advocaat van de vader beweert hier zo geen 5 zaken in zijn leven te moeten hebben omdat dit zo zwaar belastend is.