JuridischForum.be

Een vriendin heeft 1 kind, ze is officieel al 10 jaar gescheiden.
Er is een uitspraak dat haar exman alimentatie betaald.
Tot nu toe heeft hij nog niets betaald en zij vraagt er ook niet achter, ze zijn overeen gekomen dat hij dat in één keer zal betalen "later"
Zij maakt zich hoegenaamd geen zorgen en zegt dat hij dat hoe dan ook ooit toch moet betalen.
Ze ziet het als sparen.
Is dat nog afdwingbaar als je dat zo lang laat aanslepen zonder er achter te vragen?

Een onderhoudsschuld verjaart na verloop van 5 jaar (art. 2277 B.W.).

Indien de alimentatie 10 jaar geleden is toegewezen, is de helft hiervan reeds verjaard. Indien een schuld verjaard is, is deze niet meer opeisbaar.

Idd, verjaard na 5 jaar.
Alimentatie kan in 1 keer betaald worden, maar dan eerder in de andere richting...in het begin alles in 1 keer.

Alimentatie kan in 1 keer betaald worden, maar dan eerder in de andere richting...in het begin alles in 1 keer

Kan dit effectief volgens de wet? Ik zit namelijk in een echtscheidingsprocedure en wij hadden dit nagevraagd bij de notaris (mijn bijna-ex vrouw en ik zijn hiervoor allebei vragende partij; het zou ons beiden goed uitkomen) maar die beweerde dat dit niet mogelijk was. Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben of zwart op wit zeker weten dat dit in een EOT kan vastgelegd worden? Zo ja, hoe ziet dat er dan uit (berekening, omschrijving,...)
Alvast bedankt!

Waarom zou dat niet kunnen?
Men mag zefs alimentatie weigeren.

Ok, misschien iets meer details dan:
Mijn vrouw zou het huis willen overhouden en mij uitkopen. Ik heb echter ook nog een substantiële eigen inbreng (vastgelegd bij notaris) te goed, waardoor zij dit financieel niet kan dragen. Daarom stelde ze voor de verschuldigde alimentatie voor de drie kinderen in één maal te betalen, door die som af te trekken van mijn eigen inbreng. In dat geval zou ze het huis wel kunnen overnemen. Ik kan hier persoonlijk mee leven want: 1) de drie kinderen (7, 5 en 2 jaar) blijven in hun thuis wonen, waar ze elk een eigen kamer hebben en een grote tuin om in te spelen. In het andere geval zal mijn (ex)vrouw moeten verhuizen naar een veel bescheidener woning met haar beschikbare budget, waar de kinderen geen eigen kamer en een veel kleinere of zelfs geen tuin zullen hebben. In elk geval gaat hun wooncomfort er in dat geval sterk op achteruit, en dat wil ik eigenlijk niet; ze zijn nu al slachtoffer genoeg. 2) ik hou maandelijks wat meer speelruimte over (na aftrek van mijn huur, vaste kosten en alimentatie hou ik maar een paar honderd euro over om te leven).
Is er een manier om zoiets te regelen, zonder dat ik het risico loop dat zij jaren later alsnog alimentatie (eventueel met terugwerkende kracht) kan eisen?
Bedankt.