Hallo,
Mijn man en ik gaan scheiden. Over de verdeling van de inboedel komen we goed overeen. Het probleem is echter dat nu ik ga scheiden er sterk aan denk om terug in de buurt van mijn ouders en mijn familie te gaan worden.
Negen jaar geleden zijn wij gaan samenwonen en hebben wij er gezamelijk voor gekozen om redelijk kort bij mijn toenmalig werk te gaan wonen. Ook al was dit 75 km van onze ouders en onze familie. Na 4 jaar ben ik dan van werk verandert en was de vraag of we terug naar onze roots gingen of hier bleven wonen. We voelden ons hier wel gelukkig en besloten uiteindelijk om hier te blijven.
Ongeveer anderhalf jaar geleden werd onze prachtige dochter geboren.
Dit is het spijtige van de hele zaak: ik heb naar mijn mening niets wat mij nog hier houdt. Hij heeft iemand anders en wil bij haar gaan wonen.
Als ik terug naar mijn roots ga dan kan ik rekenen op steun van mijn familie en mij vriendinnen. Maar dat heeft ook tot gevolg dat hij zijn dochter niet veel zal zien. Iets wat hij beseft maar wel hoopt dat ik er over wil nadenken om toch hier te blijven. Hij beseft dat hij haar dan niet van de crèche kan halen en haar later ook niet naar school kan doen en huiswerk met haar kan maken.
Hij belooft mij ook dat hij er alles zal aandoen, als ik beslis om hier te blijven, om mij te helpen: zoeken voor een appartement, ons dochter opvangen als ik niet kan,mij steunen als het moeilijk gaat. Hij doet echt zijn best om mij te helpen en mij te overtuigen. Wat hem aan de ene kant siert maar aan de andere kant moet hij altijd geweten hebben dat de kans redelijk groot was dat ik zou beslissen om naar daar te verhuizen.
Hij heeft ook voorgesteld dat ik het een kans geef om hier te blijven. Hij wil mij helpen met het zoeken naar een geschikte woning en ook voor een oplossing voor onze hond.
Ik geloof hem hier allemaal in en ik wil ook zijn dochter niet wegnemen van hem. Als ik terug naar mij roots ga dan kan hij haar enkel in het weekend zien en dat noem ik de 'funtijd' want bij papa en zijn nieuwe familie zullen er altijd toffe zaken gebeuren en gaan ze samen veel toffe dingen doen.
Hij zei op een bepaald moment ook: dan is ze gedurende alle vakanties bij mij en dus ook de ganse zomervakantie. Ik heb toen geantwoord dat hij dat niet kan maken om haar 2 maanden van mij weg te houden.
Ik zit tussen 2 immense vuren en ik wordt aan alle kanten getrokken: enerzijds mijn ouders die willen dat ik terug keer (ik kan hen geen ongelijk geven en dit is een goede oplossing voor mij) en anderzijds mijn (ex-)man die wil dat ik hier blijf.
Ik wil een zo proper mogelijke oplossing voor iedereen maar ik geraak er echt niet uit. Ik wil zijn kind niet afnemen maar ik moet ook naar mezelf kijken.
Daarom zoek ik een objectieve mening: iemand die het vanuit een neutraal perpectief raad kan geven.
Ik wil het ook niet zover laten komen dat we het via een rechter moeten laten beslissen.