Hallo,
Ik heb bijna 5j co-ouderschap met de mama van m'n kind. Dat is relatief goed verlopen. Uiteraard subjectief, maar toch een poging van omschrijving: mama zit vol goede intenties, maar een structureel gebrek aan daadkracht en inzicht. Heeft nog nooit gewerkt, staat nooit zelf in voor vervoer kind... Gaat kennelijk naar eigen zeggen al jaren naar psycholoog (en mogelijk psychiater) om leven op de rails te krijgen.
Het is niet mijn intentie om de mama aan te vallen, wil ik niet omdat ik het geen zaak vind, maar ook niet in belang van kind.
Kind is 11j, heeft normale begaafdheid, wel een jaren geleden gediagnosteerde vorm van autisme, zit in aangepast onderwijs. Kind heeft veel potentieel, maar mama houdt zich mijn inziens onvoldoende bezig met bredere omkadering en toekomst kind. We zitten reeds in bemiddeling, er werden onderling al bindende overeenkomsten op papier gezet (en door beiden ondertekend), doch niet nagekomen. Dat laatste mijn inziens door structurele problematiek van de mama zelf.
Enkele voorbeelden:
- geeft 'zeker wel' school belangrijk te vinden, echter nog nooit werd agenda ondertekend door mama (aantoonbaar), nog nooit ingestaan voor huiswerkbegeleiding (aantoonbaar, kind bevestigt dit zelf)
- nog geen enkele infoavond noch opendeurdag toekomstig secundair onderwijs bijgewoond
- geeft herhaaldelijk aan niet te weten handelen met kind omwille van autisme, maar doet nooit beroep op externe begeleiding (ondanks dat dit budgetair perfect kan en ook door mij aangemoedigd wordt ter ondersteuning van eigen opvoeding)
- Voert pedagogische afspraken (bijv. attenderen van kind wanneer er herhaaldelijk boeken vergeten worden) die op papier getekend zijn niet uit, geeft opeens aan (ondanks op handtekening) dat dit niet meer nodig is
- op papier staat: 2x met kind baantjes zwemmen om spiercorset te verstevigen, is om medische redenen (aantoonbaar): zeer regelmatig wordt dit niet gedaan, komt altijd met drogredenen af waarom het niet 'kon'. Doet dit bovendien zelf niet, schakelt steevast eigen mama in, komt in de problemen wanneer deze niet kan. Deze vind ik persoonlijk zelf de meest acute gezien dit medische impact heeft.
Verre van een leuk lijstje, kind wordt echter niet als speelbal tussen beide ingezet, heilig principe gelukkig voor de beide ouders.
Op zich iemand vol goede intenties, helaas omwille van enkele persoonlijke zaken niet in staat om daadwerkelijk medisch/pedagogisch er voluit mee bezig te zijn.
Bevinding is nu dat alle afspraken, bemiddelingspogingen e.d. ontoereikend zijn. Ik ben nu op het punt gekomen de 50/50 co-ouderschap in vraag te stellen, en richting 70/30 te laten hellen zodat ikzelf alle zorgtaken op mij kan nemen, en er garanties zijn dat alle zorg die nodig is kan opgenomen kan worden.
Vind het verre van ideaal, maar moet vaststellen dat reeds gehandtekende overeenkomsten niet uitgevoerd worden.
Advies? Welke stappen kan ik zetten? Klacht indienen bij politie vind ik bikkelhard, maar als dit de enige uitweg is om te garanderen dat m'n kind geen latere medische klachten ondervindt overweeg ik het wel.
Alle advies is welkom, ben beetje ten einde raad... maar wil wel vechten voor het allebeste voor m'n kind