Normaliter kan de behandelende arts bij een uitblijven van nodige handtekening een procedure voor de rechter starten om het gezag van de ouders te overreden.
Cijfers heb ik niet noch over hoe vaak het voorkomt noch over hoe succesvol de artsen zijn. Elk ziekenhuis zal hiermee wel ervaring hebben neem ik aan.
De psycholoog kan de zaak ook zelf voor de rechter kunnen trekken maar ben niet zo overteugd of de psychologen voldoende sterke argumenten kunnen aanbrengen om het gelijk aan hun kant te halen. Bij medische ingrepen zijn levensnoodzakelijk of noodzakelijke medische ingrepen meer voor de handligend als "gesprekstherapie".
Wat primeert hier? Wel dat is een goede vraag. Hoe ver kan en mag de Staat moeien in het gezins-en privé leven?
Hier zou ik zeggen het ouderlijk gezag primeert. Men mag niet uit het oog verliezen dat de moeder perfect de zaak aanhangig kan maken en mij lijkt de kans reeel dat ondanks de onwil van vader de therape/behandeling toch kan plaatsvinden. Langs de andere kant blijft het een openvraag voor mij als 1-ouder onwil toont of de psycholoog er goed aan doet verder te gaan, volgens mij is de kans vrij groot omdat de psycholoog op een bepaald moment meer kwaad dan goed zal doen. U mag nog steeds op mijn vraag antwoorden... Misschien als zo een zaak gestart wordt dat ze samen toch overeenkomen vb. een andere psycholoog of andere condities zoals wisselend brengen-halen ze het kind, ...
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
De Staat heeft hier, mijn inziens, niets mee te maken.
Het is één van de ouders die zich zorgen maakte over het kind, en er vervolgens mee tot bij een deskundige ging.
De deskundige dient zich vanuit enige deonthologie te ontfermen over zijn cliente, onafhankelijk van wie betaalt.
Als de vader niet akkoord kan gaan met de persoon van de psycholoog, kan hij een andere deskundige aanstellen in zijn bezoektijd,
de condities zijn op dat ogenblijk gelijkaardig voor beide ouders.
En uw vrij grote kans om meer kwaad doen dan goed, is dan eveneens tot een minimum beperkt.
Indien dochterlief zich wenst te beklagen over zoveel aandacht, kan zij een schrijven richten aan de rechter, of eventueel gehoord waorden.
Het is één van de ouders die zich zorgen maakte over het kind, en er vervolgens mee tot bij een deskundige ging.
De deskundige dient zich vanuit enige deonthologie te ontfermen over zijn cliente, onafhankelijk van wie betaalt.
Als de vader niet akkoord kan gaan met de persoon van de psycholoog, kan hij een andere deskundige aanstellen in zijn bezoektijd,
de condities zijn op dat ogenblijk gelijkaardig voor beide ouders.
En uw vrij grote kans om meer kwaad doen dan goed, is dan eveneens tot een minimum beperkt.
Indien dochterlief zich wenst te beklagen over zoveel aandacht, kan zij een schrijven richten aan de rechter, of eventueel gehoord waorden.
Handige documenten voor Personenrecht
jongens, kunnen we de thread afronden?
We blijven eromheen babbelen.
Laten we de vraag opnieuw eens lezen
Mag de vader de moeder verplichten de therapie te stoppen?
Neen,
ouders hebben verblijfsco-ouderschap.
Moeder kan binnen haar huiselijke kring beslissen het kind psychologisch te laten ondersteunen met therapie.
Vader kan vinden dat dit binnen zijn huiselijke kring niet nodig is (omdat zijns insziens het kind binnen zijn contaxt goed functionneert.)
resultaat: Kind volgt therapie als het bij de moeder is en niet als het bij de vader is.
Dat is practisch perfect mogelijk, want bvb een sessie om de 14 dagen kan perfect.
Maar vader kan niet verbieden dat het kind binnen de "moedertijd" psychologische ondersteuning krijgt.
Psychologische ondersteuning is nog altijd géén medicatie of (verplicht) onderwijs...
En als kind vragen stelt waarom wel naar Psy bij mama en niet bij papa?
Wel dan zeggen papa en mama gewoon (allebei): We doen dit zo omdat het zo het beste uitkomt.
We blijven eromheen babbelen.
Laten we de vraag opnieuw eens lezen
Mag de vader de moeder verplichten de therapie te stoppen?
Neen,
ouders hebben verblijfsco-ouderschap.
Moeder kan binnen haar huiselijke kring beslissen het kind psychologisch te laten ondersteunen met therapie.
Vader kan vinden dat dit binnen zijn huiselijke kring niet nodig is (omdat zijns insziens het kind binnen zijn contaxt goed functionneert.)
resultaat: Kind volgt therapie als het bij de moeder is en niet als het bij de vader is.
Dat is practisch perfect mogelijk, want bvb een sessie om de 14 dagen kan perfect.
Maar vader kan niet verbieden dat het kind binnen de "moedertijd" psychologische ondersteuning krijgt.
Psychologische ondersteuning is nog altijd géén medicatie of (verplicht) onderwijs...
En als kind vragen stelt waarom wel naar Psy bij mama en niet bij papa?
Wel dan zeggen papa en mama gewoon (allebei): We doen dit zo omdat het zo het beste uitkomt.
neen, de vraag is: moet de psycholoog stoppen omdat de vader niet mee wil?...Laten we de vraag opnieuw eens lezen
Mag de vader de moeder verplichten de therapie te stoppen?
het nuanceverschil gaat o.a. over het feit dat de psycholoog handelingen uitvoert waar hij zich niet kan beroepen op art 373 BW, zijnde vermoeden van goeder trouw. En..de wet zegt dat één ouder naar de rechtbank moet stappen als er geen overeenstemming is. De vraag is nu..moet de psycholoog stoppen en moet de moeder naar de rechtbank of moet de psychoog verder doen en moet de vader naar de rechtbank...????
"The world is a dangerous place to live; not because of the people who are evil, but because of the people who don't do anything about it." Albert Einstein
nee psycholoog moet niet stoppen met de therapie.
Hij zet de therapie gewoon verder met de moeder. Want zij vertelt hem dat het kind in HAAR context niet functioneert. Dus geeft de psychotherapeut begeleiding aan het kind.
Je moet binnen de context van je gezin/huiselijke haard geen consensus hebben met de andere ouder over de aanpak van emoties, gevoelens ens.
De relationele contexten binnen gezinnen zijn nu eenmaal verschillend: welke andere nieuwe partner, andere (deel)zussen/broers; de dingen die voorvallen binnen een gezin.
Deze verschillen kunnen dus een verschillende aanpak en ondersteuning vergen.
Niemand moet naar de rechtbank. Ze gaan daar gewoon zeggen:
verblijfsco-ouderschap: het zijn beslissingen die binnen de context van het gezin genomen worden.
Ik verbaas me nog steeds lichtelijk over de vraag van de psychotherapeut in deze case...hij kan dit met zijn bagage, wetenschappelijke opleiding en kennis perfect uitleggen én verantwoorden aan de ouders....
Hij zet de therapie gewoon verder met de moeder. Want zij vertelt hem dat het kind in HAAR context niet functioneert. Dus geeft de psychotherapeut begeleiding aan het kind.
Je moet binnen de context van je gezin/huiselijke haard geen consensus hebben met de andere ouder over de aanpak van emoties, gevoelens ens.
De relationele contexten binnen gezinnen zijn nu eenmaal verschillend: welke andere nieuwe partner, andere (deel)zussen/broers; de dingen die voorvallen binnen een gezin.
Deze verschillen kunnen dus een verschillende aanpak en ondersteuning vergen.
Niemand moet naar de rechtbank. Ze gaan daar gewoon zeggen:
verblijfsco-ouderschap: het zijn beslissingen die binnen de context van het gezin genomen worden.
Ik verbaas me nog steeds lichtelijk over de vraag van de psychotherapeut in deze case...hij kan dit met zijn bagage, wetenschappelijke opleiding en kennis perfect uitleggen én verantwoorden aan de ouders....
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Verplicht? Nee, maar wel opletten dat je geen juridisch mes in de rug krijgt gestoken van diegene waarvan U normaliter toestemming moet hebben om therapie te verlenen aan zijn kind.Ben ik verplicht de psychotherapie te stoppen als ik vader niet mee aan boord kan krijgen? Het lijkt me wel?
Uit:
"Op dit vlak gaat onze voorkeur uit naar een tegensprekelijk onderzoek van de situatie, waarbij beide partijen worden betrokken, zodat een kind geen herhaalde onderzoeken moet ondergaan en het niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan."
waarbij "ons" De Belgische Fedaratie van Psychologen is.
Volgt dat je als psycholoog voor bepaalde zaken "moet" zorgen.
Als je daar voor kan zorgen (vraag mij niet hoe, want dat is mij onbekend) dan zou je mogelijks verder kunnen gaan.
Op dit moment is mijn advies: tijdig stoppen en een boodschap meegeven dat het beter en wenselijk is voor het kind dat beide ouders "mee aan boord" zijn.
Juridisch: Als je een kind behandeld zal in principe de toestemming van beide ouders (of de rechter) nodig zijn, behalve in de noodsituatie.
cfr.
http://www.juridischforum.be/forum/view ... 45&t=13975" onclick="window.open(this.href);return false;
en het standpunt dat is ingenomen in Nederland door de Ombudsman : http://vaderkenniscentrum.blogspot.com/ ... 10318.html" onclick="window.open(this.href);return false;
Een citaat wat daar staat "Artsen, psychologen en andere hulpverleners kunnen pas met een onderzoek of behandeling van een kind beginnen als beide ouders hiervoor toestemming geven."
De uitzending staat nog online
RR
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Het is hier duidelijk dat de vader zijn toestemming niet wenst te geven.
Maar als we uw nederlanders moeten geloven, dan dient de psycholoog 'tijdig' te stoppen.
Het kind (dat hier toch primeert) zal daardoor haar weerbaarheid, tegen de invloeden vanuit de onmin tussen beide ouders, plots zien wegvallen... niet dadelijk iets om trots op te zijn als vader, mijn inziens.
Te vergelijken met een drugsverslaafde die; midden in een afkick-begeleiding, terug in het uitgangsmilieu wordt gesmeten... goed bezig die hollanders!
Het ononderbroken begeleiden is dus net een van de zaken waarvoor de deskundige "moet" zorgen, teneinde zijn begeleiding, later, niet van nul te moeten hervatten.
Je kan daar uren over bekvechten, maar wellicht dienen de argumenten van zowel de vader, als van de deskundige, per geval, afgewogen te worden.
Inmiddels lijken me de redenen van eylis nog de meest kind-vriendelijke.
Maar als we uw nederlanders moeten geloven, dan dient de psycholoog 'tijdig' te stoppen.
Het kind (dat hier toch primeert) zal daardoor haar weerbaarheid, tegen de invloeden vanuit de onmin tussen beide ouders, plots zien wegvallen... niet dadelijk iets om trots op te zijn als vader, mijn inziens.
Te vergelijken met een drugsverslaafde die; midden in een afkick-begeleiding, terug in het uitgangsmilieu wordt gesmeten... goed bezig die hollanders!
Het ononderbroken begeleiden is dus net een van de zaken waarvoor de deskundige "moet" zorgen, teneinde zijn begeleiding, later, niet van nul te moeten hervatten.
Je kan daar uren over bekvechten, maar wellicht dienen de argumenten van zowel de vader, als van de deskundige, per geval, afgewogen te worden.
Inmiddels lijken me de redenen van eylis nog de meest kind-vriendelijke.
Handige documenten voor Personenrecht
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Wel erg grappig "uw nederlanders". Ze zijn net zoveel van U hoor 
De discussie kan dus eindeloos zijn mede omdat door de juridische term "het belang van het kind" ieder zijn eigen invulling kan geven.
Wat dit belang daadwerkelijk is, komt of wij hier nu of het JF dit willen of niet aan de rechter toe om daar over te oordelen.
Het oordeel van de rechter is: beide ouders hebben ouderlijk gezag
Wat het meest kindvriendelijke is ... wat het meest kindvriendelijke is, is dat beide ouders (ook het gerecht&actoren) er voor zorgen dat het kind niet niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan. Maar hier krijgt dit een beeld, het is er! Gezonde 11 jarige kinderen zijn nu normaliter trots op hun beide ouders, maar staan op een leeftijd waar ze steeds meer tot inzicht kunnen komen. Als je afbreuk doet aan die trots (door vb. het weerbaarder/assertiever te maken maar dat mechanisme gaat hanteren om vader "mee in de boot" te krijgen ) daar kan het kind niet tegen, dat kan heel kindvernietigend werken!! De rechter heeft beide ouders ouderlijk gezag gegeven en ovan heeft hier perfect omschreven hoe men hier in Belgie daar mee kan omgaan.
Om kort te zijn: Als je als psycholoog doorgaat en de vader (vechtscheiding) krijgt het heen en weer hiervan dan loop je een risico een prooi te kunnen worden omdat vader meent dat de psycholoog de kloof (het conflict) tussen de ouders heeft vergroot wat het belang van het kind niet dient. De uitzending toont dat goed aan en zou echt niet weten waarom een Nederlande psycholoog andere therapie geeft aan het kind dan een Belgische.
Nog dit: Het Nederlandse (on)geluk van een kind kan je psychologisch gezien goed vergelijken met Belgische (on)geluk van een kind.
Hier geeft Walter X m.i. een juridisch correcte visie: http://www.juridischforum.be/forum/view ... 21#p155221" onclick="window.open(this.href);return false;
RR
De discussie kan dus eindeloos zijn mede omdat door de juridische term "het belang van het kind" ieder zijn eigen invulling kan geven.
Wat dit belang daadwerkelijk is, komt of wij hier nu of het JF dit willen of niet aan de rechter toe om daar over te oordelen.
Het oordeel van de rechter is: beide ouders hebben ouderlijk gezag
Wat het meest kindvriendelijke is ... wat het meest kindvriendelijke is, is dat beide ouders (ook het gerecht&actoren) er voor zorgen dat het kind niet niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan. Maar hier krijgt dit een beeld, het is er! Gezonde 11 jarige kinderen zijn nu normaliter trots op hun beide ouders, maar staan op een leeftijd waar ze steeds meer tot inzicht kunnen komen. Als je afbreuk doet aan die trots (door vb. het weerbaarder/assertiever te maken maar dat mechanisme gaat hanteren om vader "mee in de boot" te krijgen ) daar kan het kind niet tegen, dat kan heel kindvernietigend werken!! De rechter heeft beide ouders ouderlijk gezag gegeven en ovan heeft hier perfect omschreven hoe men hier in Belgie daar mee kan omgaan.
Om kort te zijn: Als je als psycholoog doorgaat en de vader (vechtscheiding) krijgt het heen en weer hiervan dan loop je een risico een prooi te kunnen worden omdat vader meent dat de psycholoog de kloof (het conflict) tussen de ouders heeft vergroot wat het belang van het kind niet dient. De uitzending toont dat goed aan en zou echt niet weten waarom een Nederlande psycholoog andere therapie geeft aan het kind dan een Belgische.
Nog dit: Het Nederlandse (on)geluk van een kind kan je psychologisch gezien goed vergelijken met Belgische (on)geluk van een kind.
Hier geeft Walter X m.i. een juridisch correcte visie: http://www.juridischforum.be/forum/view ... 21#p155221" onclick="window.open(this.href);return false;
RR
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Meisjes, kunnen we tot inzicht komen?jongens, kunnen we de thread afronden?
Het kan vervelend zijn maar het raakt wel de kern wat "ouderlijk gezag" inhoud.
Daar mag je op een juridisch forum niet te lichtzinnig overgaan waarbij je toch kan stellen dat doorheen de topic steeds nieuwe kennis wordt aangereikt.
Als dat blijft verder gaan dan zullen de argumenten toch opschuiven naar wat het Europese Hof hierover oordeelde.
RR
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Mijn inziens; zou hier de vader beter tot inzicht komen.
Hij probeert uit "de boot" te blijven, waar de deskundige o.a. PAS probeert te voorkomen.
Maar als de argumenten naar een rechtbank moeten verschuiven, ondermijnen ouders zelf hun "ouderlijk gezag".
Minsten één van hen verklaart daarmede deze verantwoordelijkheid niet aan te kunnen.
Waar het net de deskundige is die deze verklaring poogt tegen te houden, zal de vader van de rechtbank eisen: .... ja wat? een salomonsoordeel?
Hij probeert uit "de boot" te blijven, waar de deskundige o.a. PAS probeert te voorkomen.
Maar als de argumenten naar een rechtbank moeten verschuiven, ondermijnen ouders zelf hun "ouderlijk gezag".
Minsten één van hen verklaart daarmede deze verantwoordelijkheid niet aan te kunnen.
Waar het net de deskundige is die deze verklaring poogt tegen te houden, zal de vader van de rechtbank eisen: .... ja wat? een salomonsoordeel?
Handige documenten voor Personenrecht
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
Hiermee ga je naar de kern.Maar als de argumenten naar een rechtbank moeten verschuiven, ondermijnen ouders zelf hun "ouderlijk gezag".
Minsten één van hen verklaart daarmede deze verantwoordelijkheid niet aan te kunnen.?
Ben je echt de mening toe gedaan dat "De Staat" hier niets mee te maken heeft?
Wij zijn allemaal onderdanen en diegene die het gezag verlenen (of afpakken) hebben bij eed gezworen trouw te zijn aan de Koning, ook die procureur van de Koning waarvan U in Uw case geen hoge pet voor heeft die de rechter van advies voorzag (en bij hem aan tafel mag zitten).
Komen we tot een volgende stelling waar ik niet zomaar met je eens ben. nl. is die psycholoog deskundig? Doet de psycholoog het nodige nl. "dat de 11 jarige niet voor een loyaliteitsconflict komt te staan"?
Je weet dat in de rechtbank alles voor interpretatie vatbaar is hé. Dus laten we eens een voorbeeld geven dat iemand op advies van een psycholoog het kind uit zijn gezinssituatie getrokken wordt en bij een veilig gezin geplaatst wordt. Stel dat het Uw kinderen betreft... zou dan het aanzien van psychologen niet wat gedeukt worden? PS eenieder kan bij de rechter die beslist over het toekennen van gezag en verblijfsregeling vragen stel een psycholoog aan!
Ga maar eens na wie hier op het JF met psychologen te maken gehad hebben en zo een verslag in het geding heeft meegewogen.
Mag ik raden? Volgens mij raak ik hier een zeer gevoelige snaar bij JF-leden die hier mee te maken hebben.
Deze "gerechtsdeskundige" maken diagnose maar remedieren niet!
Em. Prof. Hoefnagels heeft met een heel scherpe pen dit probleem heel adequaat omschreven.
RR
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
U stelt enerzijds vragen bij de deskundigheid van de psycholoog, anderzijds vernoemt u personen die wél zouden moeten getuigen van enige deskundigheid.
Zoals het uiteraard uw volste recht is, om uw vertrouwen te stellen in de mensen die u verkiest, is dit voor de moeder in dit geval evenzo van tel.
Maar doet u dat voor de rechtbank, dan verkrijgt u vermoedelijk wel het recht tot een tegenonderzoek.
Daarmede zal een eventuele uitspraak enkele maanden, tot jaren, worden uitgesteld, intussen zal de onmin der ouders uiteraard blijven groeien.
Wanneer je na enkele jaren dan een vonnis ten gronde zal hebben, zal de oudervijandelijkheid, en
evenzo de ouderverstoting zo'n proporties hebben aangenomen dat dit vonnis totaal waardeloos zal blijken.
U zal niet alleen uw kinderen kwijt zijn, maar tevens tonnen euro's waarmede u allicht belangrijkere zaken voor u kinderen had kunnen realiseren...
Dank u gerechtsdeskundige!
Maar mss heb ik ongelijk, en ontbreekt het rechters louter aan kennis en inzicht, om deskundigen te wraken bij de minste dwaling in hun onderzoek. Alhoewel ik op het huidige ogenblik hoor zeggen dat justitie klaar is voor de volgende eeuw (11 jaren te laat? of 89 jaren te vroeg? )
Toch wel even bij opmerken dat: het hier over een psycholoog gaat die niet door de rechtbank werd aangesteld!
En zijn optreden zal dus net iets anders doorwegen dan bij een onderzoek door een gerechtsdeskundige.
Zoals het uiteraard uw volste recht is, om uw vertrouwen te stellen in de mensen die u verkiest, is dit voor de moeder in dit geval evenzo van tel.
Maar doet u dat voor de rechtbank, dan verkrijgt u vermoedelijk wel het recht tot een tegenonderzoek.
Daarmede zal een eventuele uitspraak enkele maanden, tot jaren, worden uitgesteld, intussen zal de onmin der ouders uiteraard blijven groeien.
Wanneer je na enkele jaren dan een vonnis ten gronde zal hebben, zal de oudervijandelijkheid, en
evenzo de ouderverstoting zo'n proporties hebben aangenomen dat dit vonnis totaal waardeloos zal blijken.
U zal niet alleen uw kinderen kwijt zijn, maar tevens tonnen euro's waarmede u allicht belangrijkere zaken voor u kinderen had kunnen realiseren...
Dank u gerechtsdeskundige!
Maar mss heb ik ongelijk, en ontbreekt het rechters louter aan kennis en inzicht, om deskundigen te wraken bij de minste dwaling in hun onderzoek. Alhoewel ik op het huidige ogenblik hoor zeggen dat justitie klaar is voor de volgende eeuw (11 jaren te laat? of 89 jaren te vroeg? )
Toch wel even bij opmerken dat: het hier over een psycholoog gaat die niet door de rechtbank werd aangesteld!
En zijn optreden zal dus net iets anders doorwegen dan bij een onderzoek door een gerechtsdeskundige.
Handige documenten voor Personenrecht
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
ok we schieten op, dus ook de vader heeft juridisch gezien "het volste recht" om wantrouwen in de psycholoog te hebben (vb. de weduwe van zijn broer ging vroeger samen naar die psycholoog, etc, etc)U stelt enerzijds vragen bij de deskundigheid van de psycholoog, anderzijds vernoemt u personen die wél zouden moeten getuigen van enige deskundigheid.
Zoals het uiteraard uw volste recht is, om uw vertrouwen te stellen in de mensen die u verkiest, is dit voor de moeder in dit geval evenzo van tel.
net zogoed als dat de moeder wel haar vertrouwen heeft in diezelfde psycholoog.
Als het gaat om PAS zijn er binnen de psychologen 2 kampen die elkaar tegenspreken. De believers en de nonbelievers. Het feit dat er twee groepen zijn zegt op zich al veel.
Dit is echt een wetenschapsstrijd!!
Als buitenstaander kan je zeggen (zeker op een forum) ... hela ouders kijk eens naar het kind en zorg eens dat Uw conflict is opgelost.
Juridisch ligt dat heel anders en Uw analyze is al even scherp als die van prof. Hoefnagels. Als 2 ouders hun advocaten als kemphanen inzetten ... (Uw analyze over het rechtssysteem is scherp gesteld en de cijfers liggen in de lijn van uw analyze omdat 15% van de adolesenten die een scheiding van hun ouders hebben meegemaakt zijn elk contact met hun ouder -meestal de vader- verloren)
http://www.juridischforum.be/forum/view ... t=matthijs" onclick="window.open(this.href);return false;
Het gerecht weet dat, dat ze een positie heeft van macht en weet dat de hulpverleners kennis hebben, maar geen macht. In deze materie (familierecht) moet er een nieuw en eigentijds concept komen waarbij het geheel van al die actoren die proffesioneel met vechtscheiding te maken hebben die een veel betere synergie tussen de actoren moet waarborgen.
Maar justitie is wat dat betreft een heel log schip dat bestuurd wordt door een dynamiek van duizenden magistraten die eigenlijk allemaal zeggen dat ze onpartijdig en onafhankelijk zijn. kortom haast stuurloos want dat schip luisterd niet naar zijn roer. Kortom heel moeilijk om die synergie tussen de al de actoren goed op gang te laten komen.
RR
Laatst gewijzigd door roderidder op 28 okt 2011 00:08, 2 keer totaal gewijzigd.
-
lucgescheiden
- Berichten: 2810
Hopelijk kan poster hieruit een correcte antwoord destileren
Handige documenten voor Personenrecht
-
roderidder
- Berichten: 2946
- Contacteer: Website
een voorbeeld: De vraag "wat is je advies?" komt vroeg of laat toch.
psytom zal op de website van zijn koepelorganistatie kunnen lezen
Regelgeving
Bijlage bij de Deontologische Code van Psychologen
Advies en expertise
...
Wanneer het gaat om een verzoek van een gemachtigde derde (ouders voor hun minderjarig kind, een voogd voor zijn voogdijkind, een magistraat, eventueel een voorlopige bewindvoerder voor de persoon voor wie hij bevoegd is), is het een psycholoog toegestaan advies te verstrekken, rekening houdend met name met paragraaf 1.3.1; 1.3.4; 1.3.5 en 1.3.6 van de Deontologische Code.
In het geval van minderjarige kinderen kan één van de ouders de tussenkomst van een psycholoog vragen en daarover conclusies krijgen. Op grond van het principe van gezamenlijk ouderlijk gezag wordt dit verzoek geacht te zijn ingediend met instemming van de andere ouder. Alleen bij formeel of duidelijk verzet van de andere ouder kan de goede trouw van de psycholoog in vraag worden gesteld en kan hem worden verboden om in te gaan op dat eerste verzoek. Wanneer aan een van de ouders de hoofdhuisvesting van het kind is toegewezen, verleent dit hem in geenszins een groter en absoluut gezag. De andere ouder behoudt al zijn rechten (met name op opvoeding, informatie en verzorging) tegenover zijn kind. Alleen een vonnis kan een gedeeltelijk of exclusief ouderlijk gezeg toekennen of het ouderlijk gezag vervallen verklaren. Het is aan de ouder dit te melden (eventueel met bewijsstuk) en niet aan de psycholoog om dit te onderzoeken. Bij uitdrukkelijke onenigheid tussen de ouders, moeten deze zich richten tot de Jeugdrechtbank die hierover uitspraak zal doen. De psycholoog moet dus wachten op die beslissing van de Rechtbank om al dan niet op dat verzoek in te gaan.
Dan zou ik durven beweren dat hij/zij weet welk het correcte antwoord op de vraag m.bt. het geven van een advies (en kwesties inzake ouderlijke rechten inzake opvoeding v/h kind) aan die ouder die naar advies zou vragen. En weet je normaliter ook iets over de rechten van de ene of de andere ouder inzake opvoedingskwesties.
Wat de therapie betreft: die is geheim...
Dus als de ouder bewijst dat de situatie (vb. het loyaliteitsconflict) na de therapie (veel)erger is geworden als voor de aanvang van de therapie wel hoe verdedig je dan als psycholoog voor een rechter?
Maar goed ... hoe bereidwillig is psytom want de discipline van een psycholoog is hier bij echtschijding echt wel ondermaats aanwezig en dat betreur ik. We zijn er dus nog niet helemaal uit ...
Bij deze dus nogmaals... Welkom psytom, we hopen dat je een blijver bent
RR
psytom zal op de website van zijn koepelorganistatie kunnen lezen
Regelgeving
Bijlage bij de Deontologische Code van Psychologen
Advies en expertise
...
Wanneer het gaat om een verzoek van een gemachtigde derde (ouders voor hun minderjarig kind, een voogd voor zijn voogdijkind, een magistraat, eventueel een voorlopige bewindvoerder voor de persoon voor wie hij bevoegd is), is het een psycholoog toegestaan advies te verstrekken, rekening houdend met name met paragraaf 1.3.1; 1.3.4; 1.3.5 en 1.3.6 van de Deontologische Code.
In het geval van minderjarige kinderen kan één van de ouders de tussenkomst van een psycholoog vragen en daarover conclusies krijgen. Op grond van het principe van gezamenlijk ouderlijk gezag wordt dit verzoek geacht te zijn ingediend met instemming van de andere ouder. Alleen bij formeel of duidelijk verzet van de andere ouder kan de goede trouw van de psycholoog in vraag worden gesteld en kan hem worden verboden om in te gaan op dat eerste verzoek. Wanneer aan een van de ouders de hoofdhuisvesting van het kind is toegewezen, verleent dit hem in geenszins een groter en absoluut gezag. De andere ouder behoudt al zijn rechten (met name op opvoeding, informatie en verzorging) tegenover zijn kind. Alleen een vonnis kan een gedeeltelijk of exclusief ouderlijk gezeg toekennen of het ouderlijk gezag vervallen verklaren. Het is aan de ouder dit te melden (eventueel met bewijsstuk) en niet aan de psycholoog om dit te onderzoeken. Bij uitdrukkelijke onenigheid tussen de ouders, moeten deze zich richten tot de Jeugdrechtbank die hierover uitspraak zal doen. De psycholoog moet dus wachten op die beslissing van de Rechtbank om al dan niet op dat verzoek in te gaan.
Dan zou ik durven beweren dat hij/zij weet welk het correcte antwoord op de vraag m.bt. het geven van een advies (en kwesties inzake ouderlijke rechten inzake opvoeding v/h kind) aan die ouder die naar advies zou vragen. En weet je normaliter ook iets over de rechten van de ene of de andere ouder inzake opvoedingskwesties.
Wat de therapie betreft: die is geheim...
Dus als de ouder bewijst dat de situatie (vb. het loyaliteitsconflict) na de therapie (veel)erger is geworden als voor de aanvang van de therapie wel hoe verdedig je dan als psycholoog voor een rechter?
Maar goed ... hoe bereidwillig is psytom want de discipline van een psycholoog is hier bij echtschijding echt wel ondermaats aanwezig en dat betreur ik. We zijn er dus nog niet helemaal uit ...
Bij deze dus nogmaals... Welkom psytom, we hopen dat je een blijver bent
RR