Mijn advies is inderdaad de nodige stappen zetten en dat die deurwaarder m.i. in veel, zoniet in alles van je redenering zal meegaan. (gelet de buitengewone kosten gedefineerd zijn in je EOT) Als die meegaat in je redenering dan schiet die deurwaarder in aktie voor U.
Nu kan ik mij wel inbeelden dat deze deurwaarder zijn onkosten zal aanrekenen vb. om met zijn auto naar de "weigeraar" te rijden, maar ook zijn uren moet iemand betalen, ze werken dus niet gratis! Info te bekomen bij de gerechtsdeurwaarder.
Deze kosten kan je normaliter verhalen op diegene die ze veroorzken en dat is m.i. diegene die weigert. Maar vele van die weigeraars die menen dat hun redenering/uitvlucht er ook één is. Nu lijkt het voor U wel duidelijk, maar in dit soort zaken is het vaak niet wit of zwart maar grijsachtig, met andere woorden voor interpretatie vatbaar. Eigenlijk is elke wet voor interpretatie vatbaar, ook de duidelijke wetten, da is ook zo voor EOT's. Het kan voorkomen dat de rechter hier terug moet gaan beslissen wie wel en wie geen gelijk krijgt als iemand daarom verzoekt. Ook voor het terugvorderen van gemaakte kosten moet je moeite doen, dit gaat niet vanzelf, zeker niet als de andere niet wil betalen. Elke smoes of vertragingsmaneuver zou wel eens goed kunnen zijn om het te proberen.
Waarom zou kindergeld, geld zijn voor ouders? kinderbijslag komt inderdaad ouders toe en ja als je dieper graaft, aan slechts 1 ouder (de wetgeving stampt uit een tijd toen men nog niet dacht aan echtscheidingstoestanden - en dus compleet achterhaald), maar dat geld is m.i. toch bedoeld dat kinderen er uiteindelijk beter van worden. Maar of je daar nu je haar mee laat feunen, nagellak voor je tenen gaat van kopen, wie zal aktie ondernemen omdat dit niet mag? Mijn persoonlijke visie om de kans op conflict zo klein mogelijk te houden (ondanks dat de EOT dat anders omschrijft) dat je dat geld op een soort van kindrekening plaatst. Een kindrekening die door beide ouders beheert wordt. Met andere woorden dat de papa daar ook iets kan van kopen. Vroeg of laat zal hij zoals de meeste ook iets willen kopen voor zijn kind.
De beste manier om uit dit conflict te komen is dialoog. Maar dialoog betekend niet dat je alleen maar moet toegeven. Je hebt een overeenkomst met de papa, hij is verplicht die overeenkomst na te komen.
Is het lastig en veel werk om telkens kasticketjes bij te houden? Ja. Maar welke optie is beter? Dat is bij zoveel dingen zo, gemaakte kosten kunnen pas ingebracht worden als ze bewezen zijn. Gewoon zeggen ik heb 50 euro kosten gemaakt is dus onvoldoende. Zeggen dat je voor 5 euro aan wol gekocht hebt voor een trui die je hebt gebrijd is nul euro mogen inbrengen, ook al is het inmiddels een lievelingstrui geworden die ook gedragen wordt bij papa.
RR