In theorie en dus in veel gevallen zal dat wel kloppen, maar men mag ook eens naar de reden van de scheiding kijken. Hiermee bedoel ik vooral de veiligheid van het kind...
Zelf treed ik ovan bij, dus laten we in de eerste plaats vaststellen dat we het eens zijn dat "in veel gevallen" dit het beste is. Het beste voor alle gezinsleden overigens.
Wat met de uitzonderingen? Eigenlijk ben ik geneigd om bovenstaande mechanisme zo groot als mogelijk te maken in plaats van de groep uitzonderingen te vergroten tot een theoretische -iedereen uitzondering-. Uitzonderingen zullen er zeker zijn daar niet van maar iedereen of toch velen die rechtstreeks met deze problematiek te maken krijgt zal zich in de groep van de uitzonderingen willen plaatsen om zo dus het meeste -en misschien liefst alle- verblijfsrechten van het kind te bekomen in plaats van deze 50/50 te verdelen als 1 ouder dat niet wil.
Verschillende argumenten vragen ook verschillende tegenargumenten. Het argument dat je hier aanhaalt is de ouders zijn uit elkaar zijn gegaan wegens "niet veilig" of anders verwoord wegens een gevaarssituatie. specifieker verwoord: De ouders komen niet overeen inzake een verblijfsregeling en brengen daardoor het kind in een gevaarsituatie.
Stel dat ik in die redenering mee ga dan is het m.i. aan het openbaar ministerie en de jeugdrechter te zorgen dat die gevaarssituatie voor het kind verkleint tot aanvaardbare proporties. Indien we de redenering verder doortrekken dan kan de minderjarige wel eens geplaatst kunnen worden in een veilige omgeving tot de ouders voldoende overeenkomen. Dus hoelanger de ouders ruzie maken en de minderjarige daardoor in een gevaarssituatie brengen hoe meer rechten ze als ouders ze zullen verliezen. Je had het over veiligheid en uitzondering, wel dit is zo een voorbeeld van een uitzonderlijke situatie.
Bij het lezen van je verhaal is het voor mij duidelijk dat de moeder binnen afzienbare tijd het voor de strafrechter moet gaan uitleggen en naar mijn aanvoelen een gevangenisstraf zal krijgen.
Op
http://www.f4j.be" onclick="window.open(this.href);return false; kan je meer terug vinden over een concrete case in het Gentse, ook met dwangsommen en dergelijke, rechtbank in, rechtbank uit en weer terug.
Een dwangsom situeert zich in het burgerlijk recht, dat staat los of beter onder het strafrecht. In het burgerlijk recht moet U of uw dochter niet bewijzen dat ze het kind wel afgegeven heeft, maar het aan de vader is om TE BEWIJZEN dat de moeder de minderjarige NIET afgegeven heeft zoals voorzien in de rechterlijke uitspraak. Het strafrecht: zoals ik al zei dat staat boven het burgerrecht en politie moet (of zou moeten) bij dit soort misdrijven ter plaatse gaan omdat misdrijven opsporen nu eenmaal hun (hoofd)taak is.
RR
