beslissingsrecht vanaf wanneer bij kinderen?

[ourasie]

Beste,

Een tijd geleden werd mijn dochter ( toen 13jaar) gehoord door de jeugdrechter en daar liet ze toen weten dat ze contact wou houden met beide ouders.
Ze dacht toen dat ze zelf kon beslissen of ze mee kon naar haar papa of niet,maar dat werd in het vonnis duidelijk vermeld,dat ze op haar leeftijd nog bijsturing nodig had.
Bij mijn ex heeft ze geen vrienden,geen eigen kamer,wordt er ook niets georganiseerd als ze bij hem is,...Met gevolg als de tijd daar is dat ze naar hem moet krijgt ze buikpijn,moet ze soms overgeven,...Vroegere symptomen van luidkeels wakker worden in het midden van de nacht,...toen ze op jongere leeftijd van mijn ex terug kwam,werden geen rekening meegehouden op de rechtbank.

Ze is nu 14 moet ze echt gaan?En zo ja tot welke leeftijd?Moet ik dit weeral langs de jeugdrechtbank doen?

[eylis]

Tot ze 18 (meerderjarig) is.
Toch vervelend dat u uw dochter niet uitgelegd heeft dat een kind vanaf 12 jaar wel gehoord wordt door de rechtbank maar geen beslissingrecht heeft. Dat heet minderjarigheid... Waarom is dat zo? Om de eenvoudige reden dat het een fraaie boel zou worden. Kinderen die beslissen dat ze dingen niet meer willen doen (die best goed voor hen zijn) U had haar kunnen uitelggen dat het contact met papa géén familiebezoekje is, maar belangrijk voor haar ontwikkeling én papa is papa. Tja niet te verwonderen dat ze daar overstuur van is. Niemand heeft haar wat uitgelegd en voorbereid.
Je zou van minder het vertrouwen in je ouders verliezen.

Vermits jullie gezamelijk ouderlijk gezag uitvoeren, zouden jullie best maar eens dringend samenzitten en overleggen hoe jullie samen die nare "bezoeks"symptomen kunnen verzachten. Dochter komt stilaan in de puberteit niet? Het scenario is ook een beetje voorspelbaar. Als ze het voor mekaar krijgt dat ze niet meer naar papa moet, is de kans groot dat ze de verblijfsregeling ook weer kan uitspelen tegen U als ze haar zinnetje voor een ander onderwerp in relatie met u niet krijgt.
Ik adviseer echt om samen met de papa op één lijn te staan, en uw dochter zal zéér waarschijnlijk ook veel minder uitspelen.

Dus samen met de papa overleggen of het verblijf bij hem wat aangepast kan worden aan haar leeftijdsnoden: vriendinnetjes ontvangen, leuke activiteiten en het "eigen hoekje" of kamer cool inrichten. Geef de papa ook de kans zich te ontplooien als een "puberdochter"vader. Vaders moeten dat ook een beetje kunnen leren. U hoort ook uw dochter aan te moedigen en met haar te praten over de oorzaken van buikpijn en nachtmerries. Mischien is er wel een heel specifiek onderliggend detail dat haar beangstigt.
Of misschien is het wel héél typisch "lolita"gedrag.... U kan dat helpen bijsturen, samen met de papa.
Dat, beste Ourasie heet gezamelijk ouderschap.
Dus ja, ze moet echt gaan. en u kan er samen voor zorgen dat ze het leuk vind.
Omgangsrecht heeft een wezenlijk belang in de opvoeding van een kind. En daar zou u ook van overtuigd moeten zijn.
En een raad, u wil de omgangsregeling aanvechten voor de rechtbank? Bespaar u de kosten, want op basis van welke argumentatie gaat u dat vorderen? Buikpijn? geen zin?
Rechters ontvangen jaarlijks honderden moeders met tienerdochters die geen zin hebben om bij papa op bezoek te gaan.
De oplossing ligt in...
gezamelijk ouderlijk gezag.
Zeker voor pubers...

[Yvette]

Ik heb mijn kinderen uitgelegd dat ze naar hun papa 'moeten' omdat dat de wet is. Ook omdat het hun 'papa' (zo noemen ze dat dan nog) is. En ook omdat ik het belangrijk vind, dat ze hun vader leren kennen zoals hij is.
Ook mijn kinderen hebben last gehad van nagelbijten, terug bedplassen en niet kunnen slapen.
Is dat dan geen kindermishandeling? Je kinderen achterlaten en ze om de veertien dagen komen halen om bij een andere vrouw/man te zijn.
Als een kind moet overgeven (zoals hierboven vermeld) kan je dat moeilijk aanstellerij noemen. Misschien moeten ouders eens eerst nadenken waar ze mee bezig zijn, namelijk door scheiding kinderlevens kapot te maken. Als je daarvan het vertrouwen in je ouders niet verliest.
En ik weet zeker dat als mijn kinderen 18 jaar zijn, ze hun vader niet meer zullen bekijken. Omdat ze hem haten omdat hij hun in de steek heeft gelaten en een vreemde vrouw heeft verkozen boven hen, zoals ze 'zelf' zeggen. (Niet ik dus)
Nu de vakantie is voorbij en mijn ex heeft geen enkele dag vrij genomen voor hen. Niet één. Hij is wel veertien dagen met haar op vakantie geweest. In de weekends dat ze bij hem zijn, moet hij werken of zich met één of andere hobby bezighouden. Respect als vader moet je wel verdienen.
Ik doe wat ik moet doen: ik copieer hun rapporten en geef ze mee. Ik laat hem via mail weten als ze ziek zijn en that's it. Ik denk er nog niet over om gezamelijk beslissingen te nemen. Ten eerste omdat in die beslissingen dan de mening van één voor mij totaal onbekende vrouw (die in mijn ogen niks met onze kinderen te maken heeft) de doorslag zal geven. Ten tweede, als je als vader geen bi-locatie wil, hoeft hij de moeder ook niet te zeggen hoe ze de kinderen moet opvoeden en welke beslissingen er dienen genomen te worden.

[eylis]

ouderschapssamenwerkingsmodel: afspraken ouders-kinderen VOOR de scheidng:

-ouders leggen samen uit aan de kinderen dat de relatie tussen hen gewijzigd is. Dat ze wel samen papa en mama zijn, maar niet meer verliefd op elkaar.
- ouders leggen uit aan de kinderen dat één van de twee verliefd is op een nieuwe partner; Dat dit kan gebeuren in een leven, dat brengt veranderingen in de levenssituatie. Maar niet in de liefde die ze voelen voor de kinderen..
- ouders leggen samen uit aan de kinderen dat ze elk en op hun manier houden van hun kinderen.
-ouders leggen uit aan de kinderen dat elke ouder met het kind moet kunnen omgaan omdat dit goed is voor hun ontwikkeling en relatievorming.
- ouders leggen uit aan de kinderen dat een wijze man (de rechter) hen zal aanhoren (wensen en noden) en dan een beslissing zal uitspreken
-ouders leggen uit aan de kinderen dat ze absoluut begrijpen dat kinderen van deze veranderingen een tijdje overstuur zullen zijn. Maar dat ze nog steeds SAMEN zullen zorgen dat dit zo min mogelijk gebeurt. Dat de kinderen steeds mogen en kunnen vertellen WAAROM ze overstuur zijn.
- ouders vertellen samen dat negatieve opmerkingen van de kinderen over de ene ouder aan de andere, noiet stilzwijgend aanhoord zullen worden door de andere ouder: ze zullen bevraagd worden door die andere ouder: Waarom zeg je dat; leg uit waarom je dat vindt. Bvb: Opmerkingen zoals: papa heeft ons in de steek gelaten voor een andere vrouw, wordt door de andere ouder geduid in de juiste context:papa is verliefd beworden op een andere vrouw ja. maar dat is niet hetzelfde als in de steek laten. Papa houdt van jullie zoals voordien.

kortom ouders maken SAMEN aan de kinderen duidelijk dat een scheiding een ingrijpende en nare gebeurtenis is voor iedereen. Maar dat het gebeurt. en dat ze SAMEN ouder zijn en blijven voor hun kinderen om hier door te geraken.
Ouders gaan ook samen of apart in scheidingsverwerking (terapie of coach) om te leren mentaal om te gaan met hun gevoelens en die van hun kinderen en te genezen van onbewuste culpabilisatie van de andere ouder.

[Yvette]

Ik heb mijn kinderen uitgelegd dat papa verliefd is geworden op een andere vrouw en dat hij nog wel van hen houdt.(dat heb ik ze verteld omdat ik van mijn kinderen hou en ze geen pijn wil doen). Ik zal U hun antwoord besparen want wat kinderen vinden of voelen, dringt bij U precies toch niet goed door.
Verder viel er niks 'samen' te vertellen daar er mij zelf niks verteld werd. Dus 'samen' bestaat niet meer. Voor 'samen' moest ook ik meteen ietsiepietsie respect behandeld worden.
En voor de rest: als het allemaal kon zoals U het voorstelt, als er eens vrede was op aarde...enz....

[lucgescheiden]

Eylis,
U gaat ervan uit dat ouders in elkaar blijven 'geloven', ook al is het slechts één van de ouders, die de 'meest gerede partij' vormt.
Dat 'geloven' moet zich vervolgens manifesteren in de uitgaven van gigantische kapitalen aan dure advocaten, en in een gevecht voor het alimentatie en de verbljfsregeling, ... kortom een gevecht om zoveel mogelijk uit de gemeenschap uit te slepen.
Louter een gevecht voor het meeste geld, niet voor de belangen van het kind of de kinderen.
Als kinderen in dit gevecht worden misbruikt, mag dit getuigen van laakbaar gedrag, dat dient te worden afgestraft door de rechtbanken.

Uw voorstellen om als-dan-nog samen te beslissen, zijn zeker verdedigbaar, maar
dienen te geschieden alvorens echtlieden een scheidingseis voorleggen aan de rechtbank, NIET NADIEN.
Net dit gevecht; maakt dat de kinderen worden misbruikt en dat zij niet meer willen communiceren.
Net dit gevecht; maakt dat ouders hun kinderen willen laten horen, als argument tegen de andere ouder, ook al is daar mss zelfs geen enkele reden toe.

Mijn eigen echtscheiding toont dit maar al te zeer:
Bijna drie jaren geleden, getuigde mijn ex voor de vrederechter dat ik: "een heel, heel goede vader ben, die steeds keihard heeft gewerkt voor zijn gezin".
Ze wist me te vertellen dat: " de kinderen tussen deze ruzie moeten uitblijven..."
Twee weken later praat ze de rechtbank om, tot een éénzijdige verblijfsregeling, waarbij alle financiële voordelen aan haar toekomen...
Er werd een kinderekening opgelegd, maar ex negeert dit klakkeloos, blijft wel een hoge alimentatie eisen.
Vervolgens laat ze de kinderen horen door Kort Geding, deze dreunen hun geïndoctrineerde lesje af, de gevolgen niet kennende...
Ondertusen (meer dan twee jaren later) beslist ex, volkomen autonoom, om
onze minderjarige dochter te weerhouden van de 12/2-verblijfsregeling die werd opgelegd: ("de vader zou niet beseffen hoe bang hij haar maakt...": dixit ex)
De meerderjarige kinderen mogen verblijven waar ze willen, maar
worden door haar financiële eisen genoodzaakt om bij haar te verblijven.
Wat ze nog eens meent te moeten verstevigen met hun het kindergeld in de hand te geven...

Mss eens nadenken hoe een ouder zich tegen dergelijk laakbare feiten, kan verdedigen, zonder dat dit de kind-ouder-relatie kan schaden.
Hoe dergelijke situaties kunnen worden rechtgetrokken door 'samen' te overleggen???

[DolceVita]

@ lucgescheiden: nu begrijp ik waarom je zo "negatief" overkwam..
Verschrikkelijk om zoiets mee te maken.
En hoe is de situatie nu dan?

[eylis]

@ luc en dolcevita: als jullie naar aanleiding van een vraag van een poster met elkaar verder persoonlijke ervaringen willen uitwisselen, schakel je best over naar het praatcafé. Samen ervaringen uitwisselen over wat je overkomen is, kan zeer heilzaam zijn, maar dat is niet de vraag van de poster.
TRacht het onderscheid te bewaren tussen "vragen van forumleden"-> informatie geven: procedures uitleggen, toelichting geven over termen en oplossingen

en dan een totaal andere categorie: "gespreksonderwerpen van forumleden-> praatcafé->uitwisselen van ervaringen en het delen van OPINIES....

[DolceVita]

Sorry, was niet de bedoeling..

[lucgescheiden]

@DolceVita, laat je mening niet verdringen door onze tante Kaat, op een forum hebt u evenveel rechten als elk ander.

@eylis, ik denk dat je genoeg capaciteiten bezit om je eigen ideeën op een andere manier op de voorgrond te schuiven, dan met een berispend vingertje.