Een alimentatie werd middels een rechterlijke beslissing toegekend aan een echtgenote. Tijdens haar huwelijk werd zij enigszins verboden om te gaan werken door haar man; voornamelijk om deze reden werd geoordeeld dat de vrouw voldoende inkomsten diende te verkrijgen van de man, omdat zij zich onvoldoende heeft kunnen ontwikkelen op de arbeidsmarkt en zich heeft opgeofferd voor haar gezin.
Op welke gronden kan een alimentatie worden verminderd, dewelke door de rechter aan één van beide echtgenoten werd toegekend? Kan men bijvoorbeeld stellen dat deze alimentatie dient te worden verminderd omdat de vrouw de mogelijkheid heeft om te gaan werken, hetwelk zij weigert aangezien zij kan rondkomen met de werkloosheidsuitkering en de alimentatie?
Enig idee of een zuiver beroep tegen de hoogte van de alimentatie vaak een kans op slagen heeft, of quasi steeds wordt bevestigd. Er zijn geen nieuwe feiten aan te brengen; het gaat voornamelijk om de onwil van de vrouw om haar financiële positie zelf te verbeteren.
- Winston
- Juridisch actief: Ja
- Regio: België
Benieuwd naar jouw juridische opties? Winston begeleidt jou aan de geschikte oplossing.
Klik hier om jouw situatie te beschrijven en we nemen binnen de 24 uur met jou contact op voor persoonlijke begeleiding
De de advocaat van tegenpartij had op het moment van die rechtszaak wel zo intelligent moeten zijn om de alimentatie (lees onderhoudsplicht van de vrouw) in tijd aanpasbaar en afbouwbaar te maken, rekening houdend met haar leeftijd.
Want -inderdeed - een vrouw van 45 die nooit heeft gewerkt omdat haar man dat liever niet had, zal nog zeer moeilijk in de arbeidsmarkt kunnen starten.
Anderzijds kan een vrouw van 35 binnen een tijdsspanne van 5 jaar (met aflopende alimentatie) toch weer een carrière opbouwen.
Meestal hanteert men dus voor de duur van alimentatieplicht de tijd dat het huwelijk geduurd heeft.
Maar deze mens moet het zich zo misschien niet zo moeilijk maken om nog een rechtszaak aan te vatten...
U schrijft dat de vrouw een werkloosheidsuitkering geniet? Dat betekent dan toch dat ze moet ingaan op alle werkaanbiedingen en regelmatig bewijs moet leveren dat ze solliciteert (lees ernstige inspanningen levert dat ze wil werken )? Misschien moet haar ex-man haar eens vragen of ze al veel gesolliciteerd heeft, want de RVA zal haar binnenkort zeer zeker controleren en op het matje roepen als ze te weten komen dat ze dat niet doet. Ik weet het: het is een beetje lelijk om onder druk te zetten, maar
dan wil ze vast en zeker samen met hem naar de vrederechter stappen om een gewijzigde formule te laten akteren 8)
T'zal mij benieuwen
Want -inderdeed - een vrouw van 45 die nooit heeft gewerkt omdat haar man dat liever niet had, zal nog zeer moeilijk in de arbeidsmarkt kunnen starten.
Anderzijds kan een vrouw van 35 binnen een tijdsspanne van 5 jaar (met aflopende alimentatie) toch weer een carrière opbouwen.
Meestal hanteert men dus voor de duur van alimentatieplicht de tijd dat het huwelijk geduurd heeft.
Maar deze mens moet het zich zo misschien niet zo moeilijk maken om nog een rechtszaak aan te vatten...
U schrijft dat de vrouw een werkloosheidsuitkering geniet? Dat betekent dan toch dat ze moet ingaan op alle werkaanbiedingen en regelmatig bewijs moet leveren dat ze solliciteert (lees ernstige inspanningen levert dat ze wil werken )? Misschien moet haar ex-man haar eens vragen of ze al veel gesolliciteerd heeft, want de RVA zal haar binnenkort zeer zeker controleren en op het matje roepen als ze te weten komen dat ze dat niet doet. Ik weet het: het is een beetje lelijk om onder druk te zetten, maar
dan wil ze vast en zeker samen met hem naar de vrederechter stappen om een gewijzigde formule te laten akteren 8)
T'zal mij benieuwen