Beste,
Ik en mijn ex-echtgenoot hebben co-ouderlijk gezag. We hebben 2 zonen (13 en 15 jaar) en 1 dochter (10 jaar). De jongste zoon heeft enige problematiek gekend (weglopen, zeer rebels, etc), en een psycholoog was ingeschakeld. Dit is na enige tijd stopgezet (wegens gebrek aan antwoord van psycholoog). Zo'n 2 jaar later terug een andere psycholoog ingeschakeld, mede doordat het wat moeilijk ging tussen hem en mij (moeder).
De vader is ermee ingestemd en heeft tot op heden steeds mee betaald (helft van de kosten).
Zo'n 5tal maanden geleden vroeg mijn oudste zoon plots om ook een psycholoog te mogen consulteren. Hij wou geen details geven, maar voldoende nood aan psychologische begeleiding. Uiteraard heb ik hem dit niet ontzegd. De vader stemde mee in, en betaalt tot nu toe de helft van de kosten.
Echter heb ik recent bericht ontvangen van de vader dat hij niet langer wenst mee te betalen voor deze kosten. Hij beweert dat hij dit kan weigeren, aangezien het niet voldoet aan de voorwaarden van het vonnis (zijnde geen doorverwijsbrief), en de psychologische begeleiding meer een dagelijkse kost zou zijn voor mij, aangezien de problematiek zich voordoet bij mij thuis (jongste zoon).
Ons vonnis luidt als volgt:
1) medische en paramedische kosten, nl:
- alle hospitalisatiekosten, alle consultaties van artsen en alle door hen voorgeschreven gespecialiseerde onderzoeken, medicaties en gespecialiseerde verzorging;
- de kosten voor aanschaf van brillen en/of contactlenzen, kinesitherapie, steunzolen, revalidatie, logopedie, orthodontie, therapie of begeleiding door een psycholoog of psychiater;
en dit alles:
a) voor zover deze voorgeschreven zijn door artsen of door een bevoegde instantie;
b) en onder aftrek van de tussenkomst van de mutualiteit, van een hospitalisatieverzekering of van een andere aanvullende verzekering.
Graag had ik geweten of hij inderdaad nu opeens kan weigeren verder te willen meebetalen voor de psychologische begeleiding van onze zonen? Hij heeft tot nu toe steeds de helft betaald, wilt dit dan niet zeggen dat hij dient te betalen tot de begeleiding stopt?
Bovendien vraagt hij nu ook extra stavingstukken voor de logopedie van onze dochter. Ze gaat bijna een jaar naar de logopedist. Hij wenst te weten of er een doorverwijsbrief is. Is een brief van CLB dan voldoende als stavingstuk? Tot op heden weigert hij niet deze te betalen, maar wenst de nodige stavingstukken.
Dit zijn allemaal grote kosten, dus als deze nu allemaal enkel en alleen op mij vallen, dan heeft dat wel zijn impact.
Graag jullie dringende feedback.
Alvast bedankt.