Beste,
Ikzelf heb 2 kinderen maar ben sedert 2016 weg van hun vader.
Op het laatste dat ik nog samen was met hun vader is hun vader al paar keer opgenomen geweest in psychiatrie.
Dus emotioneel gaat het niet goed met hem, zat vroeger ook met zelfmoordneigingen.
In het begin na scheiding moesten kinderen onder begeleiding naar hem (in het bijzijn van zijn zus).
Daarna gingen ze om de weken van de zaterdagochtend tot de zondagavond.
Gezien zijn emotionele situatie vond ik dat eigenlijk al te veel, beter is dat kinderen enkel onder toezicht gaan…
Maar vonnis sprak uit dat kinderen om de 2 weken van zaterdagochtend 10u tot zondagavond 18u naar hem dienden te gaan, alsook 2 weken in de grote vakantie en 1 week in de kerstvakantie.
Alle andere vakanties en andere momenten : kinderen bij mij.
En voor mij : hoe meer de kinderen bij mij zijn, hoe liever, want ik zit toch met angst om kinderen alleen bij hem te laten, gewoon omdat het niet goed gaat met hem.
Nu, ik kan niet om het vonnis heen, dus moest ik volgen.
Voor die regeling diende de vader 130€ voor zoon te geven en 110€ voor dochter (toen waren zij 8 jaar en 3 jaar).
Ondertussen is de vader van de kinderen bij een andere vrouw en zelfs getrouwd.
Maar op het laatste dat kinderen nog naar hun vader gingen stuurde hij bijvoorbeeld de zaterdagochtend om 9u (terwijl kinderen daar om 10u moesten zijn) dat kinderen niet moesten gaan omdat hij ziek was.
Dus dat weekend bleven ze op zijn vraag bij mij.
Paar weken later mochten ze plots maar 1 dag meer gaan.
Dan erna mochten ze niet gaan omdat ze aan het verbouwen waren.
Dan daarna mochten kinderen niet gaan omdat ze geen plaats meer hadden voor de kinderen.
En toen stopten de berichten. Kinderen hebben hun vader niet meer gehoord of gezien sedert december 2018. Dus al meer dan 3 jaar geleden.
Ze betalen wel nog de alimentatie en ze indexeren de alimentatie. Maar dat is het dan ook.
Mijn advocaat is op de hoogte van het verloop dat ik hierboven schets en hij heeft mij aangeraden om een verhoging van alimentatie te vragen
- gezien de kinderen ondertussen verouderd zijn (12 jaar en 7 jaar (bijna 8)
- gezien de bijdrage van vader in natura 0€ is
Eerst heeft mijn advocaat een brief gestuurd naar vader van de kinderen met vraag voor alimentatie te verhogen naar 350€ voor oudste kind en 300€ voor jongste (is berekend door mijn advocaat, ik wil wat er gerechtvaardigd is. Niet meer en niet minder. Wat is jullie gedacht bij deze bedragen? Advocaat zegt wel : meer vragen zodat er ruimte is om te zakken)
Op deze brief kwam reactie van advocaat van de vader. Die stuurde naar mijn advocaat dat zijn cliënt pas begin januari 2022 bij hem zou geraken, dat we moesten wachten tot dan.
Dat hebben we gedaan, maar daarna GEEN nieuws meer van die advocaat of van vader van de kinderen.
Dus heeft mijn advocaat alles neergelegd bij rechtbank. Vorige week hebben advocaat van mij, de vader van de kinderen en ikzelf de brief van rechtbank gekregen. Het komt voor op 16 februari 2022.
Maar toen de vader brief van rechtbank kreeg, kreeg ik mail van de vader van de kinderen dat die bedragen niet haalbaar zijn en dat ze dan niet anders zouden kunnen dan hun huis te verkopen en dan dichter van mij komen wonen en dat die nieuwe vrouw werk moet zoeken in regio waar ik woon zodat er geen alimentatie meer moet betaald worden en zodat er co ouderschap kan gedaan worden.
Maar ik heb al van meerdere kanten (ook van familie van vader van kinderen gehoord) dat hij laatste jaar weer meermaals in psychiatrie zat.
Dus ik ben erg ongerust over zijn emotionele toestand.
Volgens mij is het antwoord van hen van co ouderschap gewoon een soort dreigen van hen om mij af te schrikken van mijn vraag over verhoging alimentatie.
Ik mag er toch van uit gaan dat er geen enkele rechter dit au serieux neemt na meer dan drie jaar geen interesse meer in de kinderen?
Ik kan niet tegenhouden dat kinderen hem zien als zowel de vader als de kinderen zelf dat willen (ik heb de kinderen nooit opgestookt tegen hun vader, dus als rechtbank om mening kinderen vraagt, dan gaan zij direct zeggen dat ze hem willen zien).
Maar ik ben echt bezorgd om de emotionele toekomst bij hun vader en zijn vrouw.
Allereerst: al niet normaal dat je je kinderen zolang niet wil zien, geen interesse in niets. Geen verjaardagswensen, niets.
Nu als kinderen hem willen zien: moet ik dat niet tegenhouden. Maar ik zou dan wel willen dat dit onder toezicht is en niet meer voor overnachting. En wat als de vader ze nu wil zien en na 6 maand weer verandert van gedacht? Kinderen hebben nu aanvaard dat ze hem niet meer zien. Maar wat als hij ze nu eerst wel weer wil zien en na 6 maand niet meer? Wie mag er dan weer de brokken lijmen?
Natuurlijk is heel het vervelende in de zaak dat ik geen bewijzen heb van zijn opnames. Die facturen komen bij hen terecht en er is beroepsgeheim. + de info die ik kreeg van familie van hem zij willen dat wel gewoon zeggen tegen me, maar zij gaan niet tegen een familielid gaan getuigen.
Dus in hoeverre kan ik mijn ongerustheid laten onderzoeken via rechter? Gaan zij oor hebben naar mijn ongerustheid?
ik ga er toch van uit dat geen enkele rechter het zomaar “normaal” vind dat vader al meer dan drie jaar niet omziet naar de kinderen?
Hoe moet ik dit nu gaan inschatten als dit voor rechter komt?