Beste,
Ik heb het gevoel dat ik in een schijnhuwelijk zit.
Mijn (buitenlandse) vrouw eet niet samen, slaapt niet samen, communiceert niet, reageert agressief als ik iets vraag, lijkt helemaal niet geïnteresseerd in mijn wensen, stelt me voortdurend voor voldongen feiten, negeert me soms maanden(!)lang compleet etc. maar kan niet uitleggen waarom.
Ze draagt niet bij in de recurrente kosten van ons gezin en weigert om iets te storten op de rekening voor gezinsuitgaven. Ze draagt zelfs niet bij in kosten voor de opvang en school van ons kindje. Ik heb de gezinswoning volledig moeten aankopen (lening aangaan) omdat ze 'geen risico wou nemen'.
Daarnaast is er eigendom(men) in het buitenland (met mijn geld) gekocht, maar die staan op haar naam omdat het nu eenmaal niet anders kon.
We zijn getrouwd met scheiding van goederen in het buitenland (het huwelijk werd nadien in BE erkend). Sommige van die buitenlandse eigendommen werden voor en andere na het huwelijk aangekocht. Voor de eerste aankoop (een huisje) heeft ze wel een papier getekend dat dit met mijn geld gebeurd is.
De problemen zijn begonnen vanaf ze bekend maakte dat ze zwanger was.
Bemiddeling en CAW hebben niets opgeleverd, gezien mijn vrouw heel het proces (onbewust?) saboteert. (thuis weglopen, terugkomen, CAW begeleiding opstarten ('omdat ik gek zou zijn'), niet opdagen na een paar sessies, scenes maken en dan zelf de politie bellen, akkoord gaan met een scheiding, dan na 6 maanden 'overleg' 'eigenlijk toch niet willen scheiden', terug naar CAW gaan, vanwaar we terug naar bemiddeling worden gestuurd. Ik ben dit spelletje beu. ik weet nog niet eens wat zij nu eigenlijk wil (want dat verandert voortdurend) maar wil me er niet langer door laten leiden.
Ze saboteert elke poging om tot een redelijke regeling in het algemeen te komen, en specifiek tot een regeling voor de eigendommen in het buitenland te komen, zelfs al heeft ze voor de eerste aankoop een papier getekend dat dit met mijn geld is gebeurd. Voor mij voelt dit als misbruik van vertrouwen.
In een regeling is het voor mij belangrijk dat ik niet verder het gevoel krijg dat er (nog steeds) misbruik van mij (of ons zoontje) wordt gemaakt.
Ik krijg het gevoel dat een scheiding in onderling overleg erg moeilijk zal worden.
Ik ben op zoek naar een advocaat familierecht die ervaring heeft met het scheiden van een (buitenlandse) partner die mogelijk een persoonlijkheidsstoornis kan hebben (narcisme, borderline), maar die lijken moeilijk te vinden? Bent u een advocaat die hier ervaring mee heeft en advies kan geven over hoe dit aangepakt moet worden, laat dan aub een bericht.
bedankt